Έστω, λοιπόν, ότι σε μια χώρα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του, έδωσε συνέχεια στην παραγγελία του προκάτοχού του, για την αγορά αναγνωριστικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, που όμως παρουσίαζαν σοβαρά τεχνικά προβλήματα. Έστω, ότι ο εν λόγω υπουργός ξόδεψε 500 εκ. ευρώ για την επίμαχη αγορά που τελικά ακυρώθηκε μετά από ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα, που έδειχνε ότι τα συγκεκριμένα αεροπλάνα δεν έβλεπαν μπροστά τους… Έστω, ότι έγινε μύλος στη Βουλή, όπου οι μεν ζήτησαν να κληθεί στην εξεταστική επιτροπή όχι μόνον ο προκάτοχος υπουργός αλλά και ο ηγέτης του κόμματός του, ενώ οι δε απάντησαν ότι τότε πρέπει αντιστοίχως να κληθεί και η νυν ηγεσία της χώρας. Αυθορμήτως θα λέγατε ότι αυτά συνέβησαν στην Ελλάδα, αλλά θα υποψιαζόσασταν ότι είπατε τη λάθος απάντηση, γιατί πώς δεν τα ξέρατε;

Ε, λοιπόν, συνέβησαν, συμβαίνουν στη Γερμανία.

Ο έμπιστος υπουργός της Άνγκελα Μέρκελ, Τόμας ντε Μεζιέρ, κατηγορείται ότι προώθησε μια δαπανηρή παραγγελία για αεροσκάφη που χαρακτηρίζονταν από τεχνικά προβλήματα, τα οποία ο ίδιος γνώριζε και απέκρυψε. Η ιστορία άρχισε να ξετυλίγεται όταν το περιοδικό «Spiegel» απεκάλυψε ότι ένα παρόμοιο αεροσκάφος πριν από μερικά χρόνια πέρασε ξυστά από αφγανικό αεροπλάνο γεμάτο από επιβάτες τραντάζοντάς το, επειδή δεν έχει ανεπτυγμένη την τεχνολογία αποφυγής συγκρούσεων… Παρά ταύτα, ο κ. Ντε Μεζιέρ ακύρωσε την παραγγελία 11 μήνες αργότερα κι ενώ είχε υπολογιστεί ότι χρειάζονταν άλλα 500 εκ. ευρώ για να διορθωθεί η τεχνική ατέλεια του αεροσκάφους.

Πριν από μερικές μέρες, μια ψήφος εμπιστοσύνης της Αριστεράς κατά του προσώπου του κ. Ντε Μεζιέρ μειοψήφησε (233 υπέρ και 307 κατά), ενώ πολλοί είναι αυτοί που ζητούν την παραίτησή του, καθώς έχει εμπλακεί δις σε κραυγαλέες υποθέσεις προβληματικών εξοπλισμών.

Σε ανταπόκρισή της η «Monde» σημειώνει ότι στη σχετική κοινοβουλευτική συζήτηση, αποφασίστηκε να κληθεί προς εξέταση και ο σοσιαλδημοκράτης προκάτοχός του κ. Ρούντολφ Σάρπινγκ, ενώ κυβερνητικοί βουλευτές ζήτησαν να κληθεί επίσης ο ηγέτης του SPD Π. Στάινμπρουκ, επειδή ήταν υπουργός Οικονομικών στο διάστημα 2005-2009. «Ευχαρίστως» απάντησε η αντιπολίτευση, «να κληθεί τότε και η Καγκελάριος Μέρκελ» – κανείς απ΄ τους δυο, ήταν η απόφαση ενός πολιτικού συστήματος που έχει μάθει να οικοδομεί συμβιβασμούς.

Γιατί επέλεξα να σας αφηγηθώ αυτή την ιστορία σήμερα; Καταρχάς, διότι τρέχει στην επικαιρότητα, κυρίως όμως διότι βαθύτατη πεποίθησή μου είναι πως η κακοδιοίκηση, η διαπλοκή και η διαφθορά υπάρχουν -αν όχι παντού στον κόσμο- σίγουρα σε όλη την Ευρώπη. Επίσης, επειδή θυμώνω όταν ακούω να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως «οι πιο διεφθαρμένοι» – η ευκολία αυτής της ομολογίας δείχνει ημιμάθεια και μια αποκρουστική τάση αυτομαστιγώματος. Δεν ξέρω αν είμαστε «οι πιο» -ή όχι- και δεν ξέρω πώς μετριέται αυτό το «πιο» – δέχομαι ωστόσο πως η διαφθορά στη χώρα μας είναι διάχυτη, αγγίζει πολλά στρώματα σε διάφορα επίπεδα και δεν εντοπίζεται σε νησίδες όπου βρίσκονται τα βαριά συμφέροντα. Εκ πρώτης όψεως, αυτή θα έλεγα πως είναι η ποιοτική διαφορά στη διαφθορά – εδώ κι αλλού. Και, τέλος, η ιστορία είναι διδακτική διότι δείχνει πως όταν η παραζάλη της αντιπαλότητας -εξαιτίας της προεκλογικής περιόδου- ρίχνει στη φωτιά τις ηγεσίες, η λογική επανέρχεται στο σύστημα. Δεν κανιβαλίζει, προστατεύει τις ηγεσίες του και τις παραδίδει στην κρίση των εκλογέων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News