Το βίαια επεισόδια που συντάραξαν αρκετές πόλεις της Βρετανίας το περασμένο καλοκαίρι είχαν ως αποτέλεσμα να συλληφθούν, να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη και να κριθούν ένοχοι 1483 συμμετέχοντες. Από αυτούς 1000 έχουν ήδη οδηγηθεί στη φυλακή για την εμπλοκή τους στα επεισόδια και υπολογίζεται ότι η παραμονή τους εκεί θα διαρκέσει κατά μέσο όρο 14 μήνες.

Η Βρετανική Αστυνομία και Δικαιοσύνη δεν αναφέρονται σε «γνωστούς-αγνώστους» ούτε εικάζουν για το ποιοι είναι οι υπεύθυνοι των υλικών καταστροφών: δίνουν στη δημοσιότητα συγκεκριμένα στοιχεία. Τα Βρετανικά ΜΜΕ δεν καλούνται να αναλάβουν τον ρόλο του Πουαρώ και δεν μιλούν στο λαό ‘κλείνοντας το μάτι’, υπονοώντας, πιθανολογώντας και κινδυνολογώντας, οι σχολιαστές των πολιτικών μπλογκς δεν αναλώνονται στο αναμάσημα θεωριών συνομωσίας.

Στους έξι μήνες που μεσολάβησαν από τα γεγονότα στο Λονδίνο, το Νότινγκχαμ, το Μέρσυσαιντ, το Μάντσεστερ, έγιναν συλλήψεις, οι ένοχοι για την καταστροφή περιουσίας, την επίθεση στην αστυνομία και το πλιάτσικο οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη και στη συνέχεια στη φυλακή, στατιστικές που αφορούν το προφίλ των συμμετεχόντων στα επεισόδια δημοσιοποιήθηκαν. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι τα αδικήματα για τα οποία κατηγορήθηκαν και στην συνέχεια καταδικάστηκαν οι νεαροί περιθωριακοί είναι η διάρρηξη (49%), η βιαιοπραγία (21%), η κλοπή (18%), και η εγκληματική καταστροφή (2%). Η πλειοψηφία των συλληφθέντων είναι νέοι κάτω των είκοσι ετών με τους άντρες να υπερτερούν κατά πολύ των γυναικών (89%). Το 41% από αυτούς είναι λευκοί, το 39% μαύροι, το 6% Ασιάτες και το 12% συναποτελείται από ανθρώπους μικτών εθνικοτήτων.

Η γρήγορη δράση που ακολούθησε τις ταραχές δεν απαλλάσσει την αστυνομία από τις ευθύνες για την στάση της απέναντι στις ομάδες των νεαρών περιθωριακών. Οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονται από τα εργατικά προάστια και κάθε λίγα χρόνια εμπλέκονται σε αναταραχές, αποκλείουν τους κεντρικούς δρόμους, ανάβουν φωτιές, συγκρούονται με τους αστυνομικούς και προκαλούν πανικό. Μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς στην πλειοψηφία τους, μεγαλώνουν σε οικογένειες που συντηρούνται από την κοινωνική πρόνοια και εξασφαλίζουν την διαβίωσή τους μέσω του παρεμπορίου και της διακίνησης ναρκωτικών εντός των ορίων της κοινότητάς τους, κάτι που είναι γνωστό στην αστυνομία η οποία προκειμένου να διασφαλίσει τον περιορισμό ευρύτερων κοινωνικών αναταραχών δεν εμπλέκεται στις συναλλαγές τους. Την στιγμή όμως που η αστυνομία θα παραβιάσει την άρρητη αυτή ‘συμφωνία’  κάνοντας συλλήψεις, τα επεισόδια ξεσπούν. Ως ένα βαθμό δηλαδή, το τι συμβαίνει είναι αντιληπτό απ’ όλους.

Στην Ελλάδα, αντίθετα, δεν υπάρχει καμία διαφάνεια για τον τρόπο που συνδέονται επιμέρους ομάδες με τα βίαια επεισόδια. Μετά τις αναταραχές του Φλεβάρη κάποιοι έσπευσαν να επικροτήσουν το “αυθόρμητο” κάψιμο κτηρίων ως μέρος της αντίστασης κατά του μνημονίου, κάποιοι (ενίοτε μάλιστα οι ίδιοι, λίγο αργότερα) ισχυρίστηκαν ότι είναι προβοκάτσια της αστυνομίας για να υπονομεύσει την αντίσταση των πολιτών, αρκετοί πιστεύουν ότι οι βανδαλισμοί έγιναν από γκρουπούσκουλα αναρχικών και κακοποιά στοιχεία, ενώ υπάρχουν κι αυτοί που θεωρούν ότι αποτελούν τη “φυσική συνέχεια” της πολιτικής συγκεκριμένων πολιτικών παρατάξεων.

Τι από αυτά ισχύει; Μήπως όλα; Όσο η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη επιλέγουν να μη δίνουν σαφή και πλήρη στοιχεία για τα γεγονότα και κυρίως για το προφίλ όσων αποδεδειγμένα εμπλέκονται σε παράνομες πράξεις, δεν θα αποκτήσουμε ξεκάθαρη εικόνα.  Όσο αυτοί που ξέρουν δεν μιλούν, και όσο αυτοί που δεν ξέρουν κατασκευάζουν θεωρίες συνωμοσίας, η πολιτική δράση θα μειώνεται και η τηλεθέαση θα αυξάνεται. Άλλωστε δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να αποβλακωθεί ένας λαός, από την παραπληροφόρηση –εκτός, ίσως, από το συστηματικό ψέκασμα με χημικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News