Πριν από μερικές μέρες η Μαρίν Λεπέν, αρχηγός του Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας, μίλησε σε εκδήλωση στο Κέιμπριτζ, προσκεκλημένη του συλλόγου φοιτητών. Φυσικά, η εκδήλωση είχε τα παρελκόμενά της – μια «αντιφασιστική» ομάδα οργάνωσε συλλαλητήριο έξω απ΄ το πανεπιστήμιο, ενώ εκπρόσωπος του συλλόγου φοιτητών υπερασπίστηκε με ζέση την επιλογή της κας Λεπέν ως ομιλήτριας στην εκδήλωση. «Είναι μια πολιτικός με αναμφισβήτητη επιρροή στη γαλλική και την ευρωπαϊκή πολιτική, έφερε το κόμμα της ως τρίτη δύναμη στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση και ο Σύλλογός μας προσφέρει μια σπάνια ευκαιρία στο βρετανικό κοινό να έρθει σε απευθείας επαφή μαζί της», υποστήριξε («Guardian»). Στον αντίποδα, ο σύλλογος για «τα δικαιώματα των φοιτητών» απευθύνθηκε γραπτά στις πρυτανικές αρχές του πανεπιστημίου, υπενθυμίζοντας ότι «δεν πρέπει να υπάρχει χώρος στα πανεπιστήμια για την προβολή φασιστικών ιδεών» και υπογραμμίζοντας ότι οι πανεπιστημιακές αρχές «έχουν το καθήκον να προστατεύουν τους φοιτητές από αυτούς που καλλιεργούν το μίσος».

Η πρακτική πρόσκλησης προσωπικοτήτων, που χαρακτηρίζονται από ακραία συμπεριφορά και προκαλούν αμφιλεγόμενες εντυπώσεις, είναι παλιά και οικεία. Κίνητρό της, συνήθως, είναι η προσέλκυση κόσμου, η πιθανότητα να παραχθεί κάποια δημοσιογραφική είδηση και άρα να αναπαραχθεί δημοσιότητα, η ιστορική καταγραφή του συμβάντος, στην ιστορία του πανεπιστημίου. Δημοσιεύματα υπενθυμίζουν ότι στη δεκαετία του ΄70 έγινε μέγα θέμα η πρόσκληση του σερ Όζβαλντ Μόσλι στο Κέιμπριτζ. Διάσημος φασίστας, ιδρυτής της Βρετανικής Ένωσης Φασιστών και διακεκριμένος φίλος του Γ΄ Ράιχ, ο σερ Όζβαλντ ήταν μια ακραία προσωπικότητα στη βρετανική πολιτική σκηνή. Ο τότε αρχηγός του Συλλόγου των Συντηρητικών του Κέιμπριτζ (και μετέπειτα αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος), Μάικλ Χάουαρντ, παραιτήθηκε από τον σύλλογο εξαιρετικά εκνευρισμένος για την επιλογή του προσκεκλημένου και στη θέση του τον διαδέχθηκε ο Κένεθ Κλαρκ, κατ’ επανάληψη υποψήφιος για την αρχηγία των Συντηρητικών και ατυχήσας.

Στη δεκαετία του ΄80, στο Κέιμπριτζ, προσκλήθηκε επίσης ο διάσημος αρνητής του Ολοκαυτώματος Ντέιβιντ Ίρβινγκ, γνωστός για τη συμπάθειά του στο Γ΄ Ράιχ και τη Βρετανική Ένωση Φασιστών, ενώ προσκεκλημένος του Κέιμπριτζ υπήρξε ακόμη ο Νικ Γκρίφιν, αρχηγός του ακροδεξιού ΒΝΡ (Βρετανικού Εθνικού Κόμματος).

Η πρόσφατη πρόσκληση της Μ. Λεπέν από τον σύλλογο φοιτητών του Κέιμπριτζ  προκάλεσε αίσθηση και, όπως ήταν αναμενόμενο, χώρισε τους σχολιαστές στα δύο. Στα βρετανικά ΜΜΕ η μία πλευρά απηύθυνε στην άλλη το ερώτημα: πώς νοείται η ελευθερία του λόγου, όταν καταγγέλλεται η πρόσκληση στην κα Λεπέν, μολονότι προσφέρεται το δικαίωμα της αντίκρουσης και παρέχεται η δυνατότητα απόκρισης σε προκλητικά ερωτήματα; Η άλλη πλευρά σάρκασε πως «κάθε φορά που τίθεται ζήτημα για την επιλογή συγκεκριμένων ομιλητών (εξαιτίας της φιλικής τους στάσης προς τις προκαταλήψεις, τις διακρίσεις ή και τις φασιστικές αντιλήψεις, καθώς και της υποκίνησης σε πράξεις βίας), πάντα ορθώνεται η ίδια άμυνα: το πρόταγμα της ελευθερίας του λόγου…».

Ένας τρίτος, πάντως, θα παρατηρούσε, ότι όσο ήταν «δικαίωμα» του συλλόγου των φοιτητών να καλέσουν την κα Λεπέν, άλλο τόσο ήταν «δικαίωμά» τους και να μην την καλέσουν. Με άλλα λόγια, η πρόσκληση αποτελεί ένα θετικό μήνυμα, εξυπηρετεί τον στόχο προβολής του προσκεκλημένου, άρα και της νομιμοποίησης των ιδεών που υποστηρίζει. Η πρόσκληση, επομένως, αποτελεί μια φιλική πολιτική πράξη και όλα τα άλλα είναι απλές σοφιστείες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News