Δεν το είδα στον ύπνο μου και μπορεί να το δω να γίνεται κάποια στιγμή που δεν θα κοιμάμαι. Εκτός από τις «κίτρινες» εκείνες επιχειρήσεις που άνοιξαν και ζητούν επίμονα να αγοράσουν ό,τι έχω σε χρυσαφικά, φαντάζομαι στο Ιντερνέτ να εμφανίζονται επιχειρήσεις που να ζητούν εντελώς ξεκάθαρα να αγοράσουν τα στοιχεία μου, συνοδευόμενα και από τις προτιμήσεις μου σε διάφορες πτυχές τη ζωής μου. Μου αρέσει όταν κοιμάμαι να είμαι γυμνός ή μήπως προτιμώ να φοράω πυτζάμα με κίτρινα παπάκια; Μένω μόνος μου και δεν προλαβαίνω να μαγειρεύω; Πόσες φορές την ημέρα βάζω μουστάρδα στο φαΐ μου;

Είδα μια φράση σε μια ξένη εφημερίδα και ήταν σαν να μου ξεκλείδωσε μια πόρτα που βγάζει κατ’ ευθείαν στο μέλλον. «Τα προσωπικά στοιχεία σαν συνάλλαγμα on-line». Αναρίθμητες εταιρείες εργάζονται επάνω στο πώς θα μπορούν να συλλέγουν στοιχεία για εμάς και τις προτιμήσεις μας και να τους δίνουν αξία ακριβώς όπως γίνεται με τα νομίσματα των διαφόρων κρατών. Ήδη μια αμερικανική εταιρεία έχει κάνει την εκτίμηση ότι ένας χρήστης των υπηρεσιών του Facebook αξίζει 4 δολάρια και του Google 24.

Ήδη άλλες εταιρείες εργάζονται επάνω στο θέμα της θυρίδας. Να μπορούμε δηλαδή να έχουμε κλειδωμένα σε ηλεκτρονικές θυρίδες, τα lockers, όπως θα ονομάζονται, τα στοιχεία μας. Εμείς που θα περιπλανιόμαστε στο Διαδίκτυο ψάχνοντας για δουλειά, φαγητό, συντροφιά, ακόμη και κάποιον να παντρευτούμε ίσως. Εξαθλιωμένοι ή ευκατάστατοι αλλά μόνοι, βαρεμένοι ή περίεργοι. Και όπου βρίσκουμε μια καλή ευκαιρία να δίνουμε πληροφορίες για εμάς. Η τάση που επικρατεί είναι να συλλέγονται πληροφορίες όσο γίνεται πιο αξιόπιστες και όσο γίνεται πιο διεισδυτικές. Και όσο η ζωή μας εμπλουτίζεται με «ηλεκτρονικές» συνήθειες, τόσο και πιο διάφανοι θα γινόμαστε. Και δεν θα μπορούμε να λέμε πια ότι δεν το ξέραμε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News