Τώρα πια ξέρουμε σε τι «παλιοπαρέα» έχουμε ενταχθεί. Και από δίπλα, διάφοροι, που δήθεν ξέρουν καλύτερα, μας λένε για την Ευρώπη που έτσι που αλλιώς, μη τυχόν και τη χάσουμε, για τον πολιτισμό της και τις δημοκρατικές της αξίες. Τη συγκρίνουν μάλιστα και με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη βρίσκουν και ανώτερη. Όμως, μια ήπειρος που σαπίζει είναι η Ευρώπη σήμερα, εκλέγοντας και ηγέτες κατάλληλους να επιταχύνουν αυτή την παρακμή όντας πότε σε συμπαιγνία και πότε σε κόντρα με τους Αμερικανούς. Από την περίπτωση της χρεωκοπίας της Ελλάδας μέχρι την Ουκρανία, εμείς δεν είμαστε άλλο από παθητικοί μάρτυρες (υπάρχει φόβος να καταλήξουμε και δράστες όπως ίσως θα φανεί στο τέλος), της ανάξιας αυτής συμπεριφοράς τους.

Εμφανίστηκε μάλιστα ένα βιβλίο δυο δημοσιογράφων, όχι Ελλήνων, με έδρα τις Βρυξέλλες, που έψαξαν αρκετά τα σχετικά με τη στάση των Ευρωπαίων απέναντι στην πτωχευμένη Ελλάδα. Αναφέρουν λοιπόν εκεί ότι όταν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου ανέφερε αρχικά στην κ.  Μέρκελ τα οικονομικά μας προβλήματα, εκείνη του είπε ότι δεν θα πειράξει κανένα, έστω και αν η Ελλάδα αποχωρήσει από την Ένωση. Μετά από λίγο, βέβαια, η Φράου Μέρκελ μάθαινε από τους συμβούλους της ότι κάθε άλλο παρά ήταν έτσι απλά τα πράγματα και σε συνάντηση με Κινέζους πολιτικούς επληροφορείτο ότι αντίθετα, για το καλό όλων, θα έπρεπε να μην αφήσει να ξεφύγει ούτε ένα πρόβατο από το ευρωπαϊκό μαντρί. Βλέπουμε όμως, από τις πληροφορίες αυτές των συγγραφέων, πόσο ανόητη ήταν η αντίδρασή της κυρίας που κατευθύνει τις τύχες της Ευρώπης, πόσο απληροφόρητη ήταν και ότι κάθε άλλο παρά με σωφροσύνη αντιδρούν αυτοί εκεί στα ψηλά αξιώματα.

Παράδειγμα δεύτερο. Η χρήση του ασφυξιογόνου αερίου Sarin στη Συρία. Λίγο έλειψε να ξεκινήσει πόλεμο ο κ. Ομπάμα εναντίον του Άσαντ πιστεύοντας πως εκείνος είχε χρησιμοποιήσει το δολοφονικό αέριο. Όπως αποδείχθηκε, και μια εκτενής ανάλυση επ’ αυτού δημοσιεύθηκε στο London Review of Books, οι Αμερικανοί είχαν χάσει για μερικές ημέρες την επαφή με το τι συνέβη σ’ εκείνη την περίπτωση, και όταν ξανακοίταξαν προσεκτικά τις πηγές τους, διαπίστωσαν ότι τα αέρια είχε εξαπολύσει μια ομάδα αντιπάλων του Άσαντ εναντίον άλλης ομάδας επίσης αντικαθεστωτικής. Παρ’ ολίγον όμως να ξεκινούσε απόβαση για λάθος εκτίμηση.

Τώρα, στην περίπτωση της Ουκρανίας, εμείς οι Ευρωπαίοι συναινούμε χωρίς κανέναν ενδοιασμό, στο να εγκαθίσταται μια κυβέρνηση απατεώνων εκεί, χωρίς καν να έχει παραιτηθεί ή με κάποια νόμιμη διαδικασία αντικατασταθεί η προηγούμενη κυβέρνηση (εξ ίσου απατεώνων, είναι η αλήθεια).

Και για όποιον θεωρεί ότι η Ουκρανία είναι αρκετά μακριά από τη μικρή μας αυλή, και για όποιον δεν ανησυχεί για την ανικανότητα, συνδυασμένη με απληστία, Ευρωπαίων και Αμερικανών ίσως θα έπρεπε τουλάχιστον να αρχίσει να ανησυχεί για τον τρόπο που επιβλήθηκε η αλλαγή κυβέρνησης. Με τη χρησιμοποίηση δηλαδή και την απερίσκεπτη νομιμοποίηση στη συνέχεια της δράσης ναζιστών-δήθεν διαδηλωτών- δολοφόνων, που βρέθηκαν μέσα σε μια νύχτα οπλισμένοι μέχρι τα νύχια. Μήπως λοιπόν αυτό κάπου οδηγεί και τη δική μας σκέψη; Έχουμε κι εμείς ναζί τύπους, που αποδείχθηκε πως εκπαιδεύονται στα όπλα. Πόσο δύσκολο θα ήταν αν το αποφάσιζαν, όποιοι έβαλαν σε ενέργεια το σενάριο της Ουκρανίας, να υποκινηθούν για κάποιο λόγο οι Έλληνες ναζί, διότι π.χ. προέκυψε στην Ελλάδα μια κυβέρνηση που θα θέλει να κρατήσει μια πιο ανεξάρτητη γραμμή σε σχέση με τις παραπάνω ανόητες κινήσεις των υπόλοιπων Ευρωπαίων; Αυτό ας το σκεφθούν όσοι σκέπτονται, χωρίς να έχουν τον ναζισμό σαν ιδεολογία, στις επόμενες εκλογές να ενισχύσουν τους ναζί υποψηφίους. Δυναμώστε τους για να μας δέσουν κάποια ημέρα, όταν πάρουν εντολή…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News