Καθώς η ένταση στη Μέση Ανατολή είναι χρονία και η αυξομείωσή της αποτέλεσμα πολλών παραμέτρων πάντα, σταθμισμένων και αστάθμητων, και επειδή από τις ισραηλινές εκλογές της περασμένης Τρίτης θα προκύψει κυβέρνηση που αυτήν την ένταση είτε θα την οξύνει είτε θα τη μειώσει, η ιταλική Corriere della Sera μετέφρασε και παρουσίασε στο κοινό της σχόλιο του ισραηλινού συγγραφέα Εντγκάρ Κερέτ.

Υπενθυμίζεται το πρώτο μετεκλογικό τοπίο: ο Νετανιάχου θέλει «ισχυρή σιωνιστική κυβέρνηση» σε συνεργασία με ακροδεξιούς άλλων κομμάτων, ενώ ο Γκαντς θέλει «κυβέρνηση εθνικής ενότητας».

Το σχόλιο του Κερέτ δεν το λες αισιόδοξο, οπωσδήποτε όμως είναι τυπικότατα δημοκρατικό, γραμμένο με πίστη στο σύστημα της αντιπροσώπευσης – και αυτό παρά τις διαπιστώσεις που κάνει ο αρθρογράφος για τις δημοκρατικές διαδικασίες στο συγκεκριμένο κράτος. Είναι μια «κουρασμένη» διαδικασία, γράφει ο Κερέτ, οι εκλογές, όμως είναι απαραίτητες. Και καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα παρά το γεγονός ότι στο Ισραήλ «οι εκλογικές διαδικασίες καθίστανται όλο και πιο καταθλιπτικές, αφού τις περισσότερες φορές η ελπίδα εκτοπίζεται από τον φόβο και από το κήρυγμα μίσους».

Αναλογίζεται τα χρόνια που πέρασαν από την πρώτη φορά που ο ίδιος συμμετείχε στην εκλογική διαδικασία ως ψηφοφόρος και, πλέον, χλευάζει την «αδυσώπητη σοβαρότητα» με την οποία, τότε, την αντιμετώπισε: «Τα τελευταία 34 χρόνια είχα την ευκαιρία να πάω σε εκλογικό τμήμα πολλές φορές, και με την πάροδο του χρόνου έχω γίνει όλο και πιο επιφυλακτικός όσον αφορά τις κάλπες. Ισως εξαιτίας της ηλικίας μου πια ή του γεγονότος ότι τα κόμματα τα οποία ψήφισα κατέληγαν σχεδόν πάντα στην αντιπολίτευση».

Ομολογεί ότι ο σκεπτικισμός του δεν τον απέτρεψε από τη συμμετοχή στις εκλογές: «Για εμένα παραμένουν τελετουργικής σημασίας». Τις δευτεριάτικες τις έχασε επειδή ήταν σε ένα συνέδριο στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον. Λέει ότι αδιαφόρησε όταν ο Νετανιάχου τις εξήγγειλε, αλλά όταν έμαθε πως στις 17 Σεπτεμβρίου είχε ανειλημμένη υποχρέωση και δεν μπορούσε να πάει στο εκλογικό τμήμα, απογοητεύτηκε.

«Δεν είμαι αφελής, γνωρίζω ότι με την ψήφο μου ή χωρίς αυτήν δεν θα υπάρξει κυβέρνηση έτοιμη να αγωνιστεί με θάρρος για την ειρήνη και την εξάλειψη του ρατσισμού. Και όμως, με την καρδιά μου θα ήθελα πάρα πολύ να βρεθώ πίσω από το παραβάν, να έχω την αίσθηση ότι επηρεάζω με κάποιο τρόπο το τελικό αποτέλεσμα και να διατηρώ το δικαίωμα να αισθάνομαι απογοητευμένος από τις επιλογές της κυβέρνησης που θα σχηματιστεί».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News