Η άνοιξη έχει έρθει νωρίς φέτος στην Βουδαπέστη. Οι θερμοκρασίες έχουν ήδη σκαρφαλώσει για τα καλά και ο ήλιος λάμπει σχεδόν κάθε μέρα κάνοντας ανυπόφορη την παραμονή στο γραφείο. Κάπου εκεί αρχίζω να φαντασιώνομαι βόλτες στην νέα παραλία της Θεσσαλονίκης, καφεδάκι στον Θερμαϊκό και τα συναφή (οι έρωτες δεν κρύβονται). Ψάχνω να βρω μια διέξοδο στη μουντάδα της πόλης και καταλήγω εκεί κάπου στη μέση της Margaret bridge, απέναντι από το κοινοβούλιο.

Η διέξοδος αυτή είναι λοιπόν το Margaret island (Νησί της Μαργαρίτας ή Margit-sziget στα ουγγρικά). Ένα νησί στην καρδιά της πόλης, περιτριγυρισμένο όχι από θάλασσα αλλά από ποτάμι, 2,5 χιλιομέτρων μήκος και 500 μέτρων πλάτος. Μία πράσινη όαση με πολλά αξιοθέατα, προσφερόμενη για ποικίλες δραστηριότητες και απολαυστικούς περιπάτους.

Πολλοί τρέχουν, άλλοι καβαλάνε τα ποδήλατά τους, οικογένειες βολτάρουν στα αμέτρητα πάρκα και παρέες κάνουν πικνίκ στο γρασίδι ή παίζουν ρακέτες. Υπάρχει επίσης ένας μίνι ζωολογικός κήπος, ένα θερινό θέατρο 3.500 θέσεων, ένα «μουσικό» σιντριβάνι με απίστευτο νυχτερινό φωτισμό, πολλές εξωτερικές πισίνες για το καλοκαίρι, καθώς και το Danubius Health Spa με θερμά ιαματικά λουτρά, διάσημα για τις θεραπευτικές τους ικανότητες.

Μπαίνοντας στο νησί μπορεί κανείς να δει ένα μνημείο εκατονταετηρίδας, που χτίστηκε το 1972 για να τιμήσουν τα 100 χρόνια από την ένωση της Βούδας με την Πέστη. Ένα ακόμα όμορφο και ενδιαφέρον αξιοθέατο ο οκταγωνικός πύργος νερού, 57 μέτρων ύψος, χτισμένος το 1911, που λειτουργεί σήμερα ως παρατηρητήριο. Αξίζει να σημειωθεί πως το συντριβάνι και ο πύργος νερού είναι μνημεία προστατευόμενα από την ΟΥΝΕΣΚΟ.

Εκτός από απαράμιλλη ομορφιά, το νησί έχει και αξιόλογη ιστορία. Τον Μεσαίωνα ήταν γνωστό ως «νησί των λαγών», για τον προφανή λόγο πως κατοικούσαν εκεί πολλοί λαγοί. Υπήρχαν επίσης πολλά μοναστήρια. Μπορούμε μέχρι και σήμερα να δούμε τα απομεινάρια κάποιων από αυτά στο νησί, όπως μιας Φραγκισκανικής εκκλησίας του 1972.

Σήμερα το νησί φέρει το όνομα της Αγίας Μαργαρίτας, κόρης του βασιλιά Μπέλα Δ’ της Ουγγαρίας, ο οποίος είχε ορκιστεί να μεγαλώσει την κόρη του ως μοναχή εάν η Ουγγαρία επιζούσε από την εισβολή των Μογγόλων το 1421. Έτσι η Μαργαρίτα, αφιερώθηκε στο Θεό πριν ακόμα γεννηθεί και τον υπηρέτησε πιστά όλη της τη ζωή. Ακόμα και όταν ο πατέρας της στα 18 της χρόνια προσπάθησε να την παντρέψει με τον βασιλιά Ότοκαρ της Βοημίας, η Μαργαρίτα δεν αποσπάστηκε από τον σκοπό της. Πέθανε στα 28 της, στη Δομινικανή μονή μέσα στο νησί της Μαργαρίτας που έχτισε για αυτήν ο πατέρας της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News