Η Λίνα και ο Μάλεκ ήταν από την Τυνησία, ο Τάρεκ από την Αίγυπτο. Ήλθαν στην Ελλάδα μετά από πρόσκληση για να μας περιγράψουν τις «Δικτυωμένες Εξεγέρσεις». Με αυτές τις δυο λέξεις έχουν χαρακτηριστεί επιγραμματικά τα όσα συνέβησαν σε Τυνησία και Αίγυπτο πριν λίγο καιρό. Η επιτυχία των εξεγέρσεων τις μυθοποίησε. Ήταν λοιπόν μια καλή ευκαιρία να ακούσουμε από τρεις πολίτες των χωρών αυτών και από πρώτο χέρι τις απόψεις τους, που μας τις προσέφεραν εδώ, μέσα στην Αθήνα το Σάββατο το βράδυ (σε μια αξιοπρόσεκτη εκδήλωση που οργάνωσαν το Κοντέινερ της Ελευθεροτυπίας και το ηλεκτρονικό περιοδικό Re-public).

Η Lina Ben Mhenni είναι πανεπιστημιακή βοηθός και από το 2007 στο διαδικτυακό της ημερολόγιο (atunisiangirl.blogspot.com/) καταγράφει συνεχώς και με πολύ θάρρος τα όσα συμβαίνουν στη χώρα της. Στις 11 Απριλίου πήρε μάλιστα και κάποιο γερμανικό βραβείο για τη δραστηριότητά της αυτή. Ο Malek Khadraoui συνεργάζεται με τον ιστότοπο: nawaat.org/portail (nawaat σημαίνει πυρήνας), ένα συλλογικό βήμα για όσα συμβαίνουν στην Τυνησία αλλά δεν γράφουν γι αυτά τα καθιερωμένα Μέσα Ενημέρωσης. Για παράδειγμα εκεί υπάρχει μια συγκλονιστική περιγραφή για το πώς αστυνομικοί χτύπησαν μέχρι θανάτου ακριβώς την προηγούμενη ημέρα, Παρασκευή 6.5. έναν καταστηματάρχη σε κεντρικό δρόμο και μετά βγήκε ανακοίνωση από την αστυνομία ότι τον λιντσάρισε το πλήθος επειδή ήταν αστυνομικός με πολιτικά! Ο Tarek Amr είναι από την Αίγυπτο, έχει σπουδάσει Αρχιτεκτονική Δικτύων, γράφει κώδικα σε C++/Python και ασχολείται αδιάκοπα με τα κοινωνικά δίκτυα (/twitter.com/#!/gr33ndata).

Κοίταξα γύρω μου στο αραιοκατοικημένο εκείνο το βράδυ αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη μήπως και ανακαλύψω κάποιον από την Κυβέρνηση έστω και β’ διαλογής, απλό παρατρεχάμενο, που θα μπορούσε όμως να μεταφέρει σε Υπουργούς και Υφυπουργούς μερικά πράγματα για εκείνους χρήσιμα στους επόμενους μήνες αν όχι και στις επόμενες ημέρες. Όπως τόνισε η Λίνα: «Τα συμβατικά Μέσα δεν κάλυπταν τις κινήσεις για την εξέγερση». Ενώ ο Μάλικ μας έδωσε περισσότερα στοιχεία που θα πρέπει να βάλουν σε ανησυχία τους κυβερνώντες και σε άλλες χώρες όχι εξεγερμένες ακόμη. Το Ιντερνετ διαδόθηκε στη χώρα του το 1995 και ήταν υπό τον έλεγχο της Κυβέρνησης. Τα μηνύματα για την εξέγερση ξεκίνησαν από τα Πανεπιστήμια ενώ άρχισαν να φεύγουν χρήματα στο εξωτερικό. Το Ιντερνέτ είναι καλό εργαλείο αλλά χωρίς τη συνειδητοποίηση του λαού δεν θα γινόταν τίποτα, είπε. Και μαζί να βάλουμε την έντoνη συμμετοχή των blogers, που μεταξύ άλλων αποκάλυψαν με στοιχεία ότι τα σπασίματα στους δρόμους τα έκαναν αστυνομικοί. Γενικά, όπως εξήγησε ο Μάλικ έχει κάπως υπερεκτιμηθεί η συμβολή των κοινωνικών δικτύων, το Ιντερνέτ είναι ένα καλό εργαλείο για να βγαίνουν στο φως όσα αποσιωπώνται από τα καθιερωμένα Μέσα. Αν και σαν ακτιβιστής δεν εκτιμά Facebook και Twitter, περιέγραψε πώς έπαιρναν κάποιες πληροφορίες από εκεί και τις κοινοποιούσαν από διάφορα site με πολλή επισκεψιμότητα, πιστεύει ότι στην ουσία χωρίς λαό συνειδητοποιημένο δεν θα γινόταν τίποτα. Και η συνειδητοποίηση όπως εξήγησε πήρε τη μορφή καταρράκτη όταν οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι δεν είχαν να κερδίσουν τίποτα μένοντας στα σπίτια τους. Μια σφαίρα χτύπησε μια νοικοκυρά μέσα στην κουζίνα της και ένας άλλος πήγε επίσης άδικα. Τότε πια τίποτα δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον κόσμο και μάλιστα τον πιο μορφωμένο. Δεν ήταν λοιπόν μια αποστειρωμένη εξέγερση των κοινωνικών φλώρικων δικτύων αλλά μια εξέγερση γιατί οι άνθρωποι απελπίστηκαν από το πώς τους κυβερνούσαν και από τα κατορθώματα της Αστυνομίας.

Αντίστοιχες εμπειρίες μας μετέφερε ο Τάρεκ από την Αίγυπτο. Και εκεί υπήρξε πρώτα κάποιο περιστατικό πριν από μερικά χρόνια όπου ένας άνδρας βιάστηκε από την αστυνομία και χάρη στην ύπαρξη του U-Tube και την επιμονή ενός blogger αυτό δημοσιοποιήθηκε μένοντας βαθιά χαραγμένο στη μνήμη του κόσμου. Μετά, το 2009, σε σχέση με τα επεισόδια πριν τον ποδοσφαιρικό αγώνα Αιγύπτου-Αλγερίας για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου ενώ τα συμβατικά Μέσα μετέδιδαν με επιμονή ότι οι Αλγερινοί πήγαν να σκοτώσουν τους Αιγυπτίους, μετά από κάποιο καιρό, καταλάβαμε ότι όλα αυτά ήταν ψέματα. Άρχισαν να αλλάζουν οι ρόλοι. Καταλάβαμε ότι οι ακτιβιστές ήταν φίλοι μας έστω και χωρίς να είναι ζωντανοί δίπλα μας αφού τους συναντούσαμε μέσα από το Ιντερνέτ. Επίσης οι Τυνήσιοι αποδείχθηκε ότι βρισκόταν σχεδόν στη διπλανή πόρτα. Μας μετέδιδαν τις εμπειρίες τους. Ακόμη και το πώς να αποφεύγουμε τα δακρυγόνα ρίχνοντας στο πρόσωπό μας κόκα-κόλα και να τυφλώνουμε τα αυτοκίνητα της Αστυνομίας ψεκάζοντας τα τζάμια τους με μπογιά σε σπρέι.

Η εξέγερση λοιπόν δεν άρχισε επειδή υπήρχαν το Facebook και το Twıtter αλλά όταν ο κόσμος αγανάκτησε με τη διακυβέρνησή του και όταν η Αστυνομία έδειξε υπέρμετρη σκληρότητα και αλαζονεία ενώ οι μορφωμένοι στράφηκαν στα ηλεκτρονικά Μέσα όταν ο Τύπος και η TV έκαναν τα στραβά μάτια. Σας πάει αυτό και αλλού; Πάντως, όπως ανέφερε ο Τάρεκ θέλοντας να δείξει ότι όλα δεν έγιναν μέσα από το Ιντερνέτ, και ήταν κάτι που έμοιαζε και με προειδοποίηση, όταν τους έκοψε η Κυβέρνηση τις συνδέσεις τότε ήταν που βγήκαν πολλοί άνθρωποι, ακόμη πιο αγανακτισμένοι στους δρόμους. Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να καταλάβεις γιατί θα ήταν χρήσιμο κάποιος να «κάρφωνε» όλα αυτά στην Κυβέρνησή μας. Μήπως αναγνώριζαν κάποιες αναλογίες τωρινές ή μελλοντικές…

   

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News