Μέσα στον μέγα ενθουσιασμό γράφονται συνήθως και οι μεγαλύτερες κοινοτυπίες,  οι εκρηκτικές ανοησίες, τα μεγάλα λόγια, οι θριαμβολογίες. Όσοι  έχουμε «πιεί το νερό του Νείλου» και είμαστε σάρκα απ’ τη σάρκα του, ξέρουμε ότι για να επιτευχθεί η μετάβαση από την θριαμβευτική αυτή Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου του 2011 σε μια Αίγυπτο σύγχρονη , Δημοκρατική και ευνομούμενη, «θέλει δουλειά πολλή».  Η Αίγυπτος ποτέ της δεν γνώρισε την Δημοκρατία όπως την εννοούμε εμείς οι Δυτικοί, ποτέ ο λαός της δεν είχε την ευκαιρία να  βιώσει στην πράξη το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, την ελευθερία του λόγου, συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και δημοκρατικά προνόμια με τα οποία, όσο και αν τον κατηγορούμε,  ο νικητής (προς το παρόν τουλάχιστον) πολλών μαχών «δυτικός καπιταλισμός» είναι συνυφασμένος.

Ο Αιγυπτιακός πολιτισμός χρονολογείται από  το 3150 π.Χ. περίπου,  όταν υπό την εξουσία του πρώτου Φαραώ  ενώθηκαν γεωγραφικά και πολιτικά  η Άνω και  η Κάτω Αίγυπτος και αναπτύχθηκε τις επόμενες 3 χιλιετίες. Πάνω από 5 χιλιάδες χρόνια πέρασαν και πολύ νερό κύλησε από την κοίτη του Νείλου ποταμού, νότια του Ισημερινού , μέχρι τις εκβολές του, εδώ απέναντί μας, στην γαλανή Μεσόγειο για να φτάσει και αυτή η στιγμή : Μια πολύ μεγάλη στιγμή. Ογδόντα εκατομμύρια ψυχές έχουνε, αν όλα πάνε καλά, την ευκαιρία, να μεταμορφωθούνε από «μάζα»  σε μια  «κοινωνία πολιτών», με δικαιώματα και υποχρεώσεις, ελευθερία και δεσμεύσεις που απορρέουν από τις επιλογές που κάνει ο κάθε ελεύθερος άνθρωπος στις περιοχές του κόσμου που εμείς γνωρίζουμε καλύτερα.

Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια το 1953 και μέχρι το 1964 που την άφησα πίσω μου, ελάχιστοι ήταν οι Αιγύπτιοι που μπορούσαν να θεωρηθούν «ισότιμοι» με τον τελευταίο Ευρωπαίο. Δεν είχαν παιδεία, δεν ξέρανε γλώσσες, υπηρετούσανε τους αποικιοκράτες και μετά, αφού τους διώξανε, την κάστα των «περί των Νάσερ» και «των Μουμπάρακ»,  νέων Φαραώ. Μην γνωρίζοντας να ζούνε αλλοιώς, δεν τους ένοιαζε κιόλας – και τους θυμάμαι ακόμα πάντα γελαστούς, έτοιμους για αστεία και πλάκες, παιχνίδια με τα παιδιά, καλόκαρδους, ανοιχτούς, αυθόρμητους – και πολύ συναισθηματικούς και παραδομένους στον έρωτα. Είμαι σίγουρος πως ο Νείλος, αυτές τις ώρες (και για πολλές ακόμα μέρες και εβδομάδες) κινδυνεύει να υπερεκχειλίσει από τα αμέτρητα ρυάκια, τα χαραγμένα από αυτά τα ολόφρεσκα δάκρυα της χαράς για την νίκη της «Επανάστασης του Νείλου». Πολύ θα ήθελα να είμαι εκεί αυτές τις ώρες – αλλά από την άλλη μεριά, σκέφτομαι, μονάχα βολτάροντας μόνος μου γελαστός στους δρόμους της πόλης όπου γεννήθηκα (και μεγάλωσα) θα μπορούσα να «μοιραστώ» τη χαρά και την αύρα του «θαύματος»  που ζούνε τώρα οι συμπολίτες μου.

Τώρα πια δρομολογούνται άλλες εξελίξεις και άλλες ισορροπίες, πολύ ευαίσθητες και εμείς που έχουμε καεί στο λάδι (και φυσάμε και το γιαούρτι) βαστάμε ακόμα μικρό καλάθι. Είναι πολύ μεγάλη η γεωστρατηγική σημασία της Αιγύπτου και όλοι οι ισχυροί του πλανήτη αυτές τις ώρες σκέπτονται και συσκέπτονται και δρουν και σχεδιάζουν – από τις Η.Π.Α και την Κίνα, μέχρι την Ρωσία και την ΕΕ, την Τουρκία και τον Αραβικό Κόσμο, την Ασία ολόκληρη και την Αφρική, όλος ο πλανήτης έχει καρφωμένο το βλέμμα του στου Νείλου τ΄αμμοχώραφα.

Νοιώθω ευτυχισμένος σήμερα – και έχω μια σιγουριά ακλόνητη πως όλα θα πάνε όλα καλά!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News