Αυτό που χάνει η Μόσχα
Αυτό που χάνει η Μόσχα
Η βορειοατλαντική συμμαχία αποφάσισε χθες, μετά την επιμονή της γερμανίδας καγκελαρίου, να μη θεωρήσει παρελθόν την εταιρική της σχέση με τη Ρωσία, την οποία η κα Μέρκελ θεωρεί ότι η Ρωσία έχει τραυματίσει με τη στάση της στην Ουκρανία, αλλά να επιμείνει σε αυτήν. Επίσης αποφάσισε, παρά την αντίθετη γνώμη χωρών-μελών, να μην προχωρήσει στον εξοπλισμό της Ουκρανίας, ενώ υπάρχουν στο τραπέζι ιδέες για τη δημιουργία ενός ταμείου για την εκπαίδευση – με λεφτά χωρών-μελών του ΝΑΤΟ- του ουκρανικού στρατού. Χθες, μία μέρα πριν από την ανακοίνωση των νέων κυρώσεων της ΕΕ, αυτονομιστές και Ουκρανία συμφώνησαν σε μία εκεχειρία στο Μινσκ την ώρα που οι φιλορώσοι αντάρτες έσφιγγαν τον κλοιό γύρω από τη Μαριούπολη. Οι εκπρόσωποί τους ανακοίνωσαν μάλιστα ότι η εκεχειρία δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπουν την ιδέα τους για αυτόνομη κρατική οντότητα.
Ορισμένοι και από εκείνους που σχολίασαν προηγούμενες αναρτήσεις μου, θεωρούν την ουκρανική κρίση ένα πρόβλημα που μπορεί να λυθεί υπέρ του ενός ή του άλλου, κατά το άσπρο-μαύρο. Δεν υπάρχει όμως πλευρά -ΗΠΑ, Δυτική Ευρώπη, Κίεβο, Μόσχα- που να μην έχει κάνει λάθη στην υπόθεση αυτή. Συνεπώς, το κόστος θα το μοιρασθούν όλοι.
Οι ΗΠΑ, με μεγάλη ουκρανική και πολωνική παροικία, θα βρεθεί όπως και στη Γεωργία στην πλευρά του χαμένου στην πολεμική αυτή αναμέτρηση.
Η ΕΕ, που επιθυμούσε να προσδέσει την Ουκρανία με συμφωνία σύνδεσης στην ευρωπαϊκή εσωτερική αγορά, θα το κάνει αυτό μόνο με τα 2/3 της χώρας στην καλύτερη περίπτωση, στη χειρότερη η Ανατολική Ουκρανία θα έχει μία σχέση με την ΕΕ αντίστοιχη με εκείνη της βόρειας Κύπρου. ΗΠΑ (μέσω ΔΝΤ) και ΕΕ θα πρέπει να κρατήσουν -από οικονομικής απόψεως- όρθια την Ουκρανία.
Το Κίεβο στρέφεται μακριά δυτικά αλλά με ένα τεράστιο κόστος, χωρίς να είναι καθαρό πώς θα αντιμετωπίσει το ζήτημα του ενεργειακού του εφοδιασμού. Συνολικά και άλλες περιοχές ως την Οδησσό, σύμφωνα με αιτήματα των αυτονομιστών, μπορούν να ανακηρυχθούν σε "λαϊκές δημοκρατίες" κατά το Ντονμπάς, την περιοχή του Ντανιέτσκ, ένας εφιάλτης για την κυβέρνηση στο Κίεβο που είναι πιθανόν στο τέλος αυτής της διαδικασίας να δει την περιοχή από την Κριμαία μέχρι την Οδησσό να συνδέεται με τη ρωσική ομοσπονδία στενότερα απ' ό,τι με την Ουκρανία.
Η Μόσχα κερδίζει την ανατολική Ουκρανία και διασφαλίζει τον απόλυτο έλεγχο των ανατολικών συνόρων της χώρας αλλά και της περιοχής που περιγράφεται ως Ντονμπάς και έχει στο κέντρο της τη μητρόπολη της βαριάς βιομηχανίας της Ουκρανίας, το Ντανίετσκ. Η Μόσχα όμως χάνει όμως την υπόλοιπη Ουκρανία όπου ο πληθυσμός δεν εμφορείτο πριν από τις συγκρούσεις από αντιρωσικά αισθήματα, με εξαίρεση τη δυτική Ουκρανία. Ένας πόλεμος δημιουργεί ψυχολογικά και αλλά τείχη που είναι δύσκολο να ξεπεραστούν. Όμως η Ρωσία έχει και άλλα προβλήματα που εμείς αγνοούμε στην Ελλάδα. Στα καταναλωτικά είδη, ειδικά στο κρέας, οι αυξήσεις των τιμών, σύμφωνα με το σάιτ που πρόσκειται στην φιλελεύθερη αντιπολίτευση της Ρωσίας, κυμαίνονται από 23-40%. Η επίσημη Μόσχα δεν αρνείται ότι εμφανίζονται αυξήσεις – 40%, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της αντιπολίτευσης. Ένα θέμα-ταμπού είναι εκείνοι που σκοτώνονται στην Ουκρανία και πρέπει να ταφούν στη Ρωσία, χωρίς να γίνει μεγάλος θόρυβος. Οι ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες μιλούν για 2.000 Ρώσους στρατιώτες που σκοτώθηκαν στην Ουκρανία αλλά ο αριθμός, σύμφωνα με μη επίσημες ρωσικές πηγές, είναι υπερβολικός -κάποιοι μιλούν για κάποιες εκατοντάδες σορών και κηδειών. Η παρουσίαση μιας κηδείας ενός 28χρονου από τη δύναμη των καταδρομών, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή στην Ουκρανία, είναι η κορυφή του «παγόβουνου» καθώς οι επικεφαλής των αυτονομιστών έχουν παραδεχθεί ότι Ρώσοι στρατιωτικοί πολεμούν στο πλάι τους – έστω και, όπως είπαν, «κατά τη διάρκεια των διακοπών τους».
Θεωρητικά, οι αυτονομιστές θα μπορούσαν να δεχθούν ένα καθεστώς συνομοσπονδίας με το Κίεβο εφόσον είναι σε θέση να μιλήσουν με την ουκρανική κυβέρνηση για κάτι τέτοιο.
Αυτό δεν έγινε δυνατό ούτε στη γεωργία, ούτε στη Μολδαβία που παρενέβη στρατιωτικά η Μόσχα και όπου οι σχετικές χώρες βρίσκονται σε κατάσταση εθνογένεσης. Μία τέτοια λύση δόθηκε μόνο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Εκεί, όμως, αντίπαλοι ήταν η Αρμενία με το Αζερμπαϊτζάν.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News