Η Κίνα, πρώτη χώρα σε πληθυσμό παγκοσμίως με 1,5 δισεκατομμύριο ψυχές, σήμερα έχει έναν ηλικιωμένο ανά δέκα πολίτες. Βάσει των σχετικών προβλέψεων, οι αναλυτές εκτιμούν ότι το 2050 ο πληθυσμός των Κινέζων προχωρημένης ηλικίας (άνω των 65 ετών) θα αριθμεί 365 εκατομμύρια.

Καλύτερη απόδειξη της γήρανσης της Κίνας είναι το εξής άκομψο αλλά αδιαμφισβήτητο στοιχείο: όσες εταιρείες κατασκευάζουν πάνες εκεί, πλέον έχουν προγραμματίσει την αλλαγή της παραγωγής τους από πάνες μωρών σε πάνες ακράτειας. Γιατί το κάνουν; Επειδή οι πάνες των μεγάλων είχαν κύκλο εργασιών αξίας ενός δισ. δολαρίων πέρυσι, όμως θα τον αβγατίσουν στα 16 δισ. δολάρια το 2029 και σε 30 δισ. δολάρια το 2040. Περισσότερα λόγια είναι περιττά…

Δεύτερο στοιχείο, μακάβριο, είναι ο διαγκωνισμός των επιχειρήσεων στον χώρο των «υπηρεσιών τελετών», δηλαδή των γραφείων κηδειών. Διότι η συνεπαγωγή είναι απλή και προσελκύει τους επενδυτές: τα γηρατειά ακολουθεί νομοτελειακά ο θάνατος. Η αγορά ενδιαφέρεται για μερίδιο στην πίτα των 10 εκατομμυρίων θανάτων κατ’ έτος, καθώς οι προοπτικές του κλάδου φαντάζουν εξαιρετικές: ο αριθμός των ετήσιων θανάτων αναμένεται να αυξηθεί.

Ηταν βέβαια σε όλους γνωστό ότι ο πληθυσμός της Κίνας γηράσκει, ωστόσο η κατάσταση «εξελίσσεται πιο γρήγορα από ό,τι πιστεύαμε» έγραψαν οι Financial Times. Οι Λονδρέζοι αποτόλμησαν και μία πρόβλεψη, παρά τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις του ΟΗΕ: «Ο κινεζικός πληθυσμός θα φθάσει στο αποκορύφωμά του το 2022, σχεδόν 10 χρόνια νωρίτερα από ό,τι υπολόγισαν τα Ηνωμένα Εθνη. Αν οι γεννήσεις μειωθούν κατά 20% ετησίως ξεκινώντας από το 2020, οι θάνατοι θα ξεπεράσουν τις γεννήσεις κατά 6 εκατομμύρια το 2025».

Για τους FT η Κίνα αρχίζει να υφίσταται ό,τι έχει υποστεί ο παραδοσιακός εχθρός της, η Ιαπωνία, η χώρα που συμβολίζει εδώ και πολλά χρόνια τη γήρανση. Και είναι αρκετά κυνικοί σχολιάζοντας με βάση το δημογραφικό ότι η κινεζική οικονομία δεν θα αντέξει την ανάπτυξή της, ότι η κεντρική τράπεζα της Κίνας, η Λαϊκή Τράπεζα, δεν θα αργήσει να αρχίσει να μειώνει τα επιτόκια.

Νέο (εργατικό) αίμα…

Ολα αυτά τα γράφει το Μέσο του Σίτι για να υποστηρίξει την ιδέα της μετανάστευσης, την επιτακτική ανάγκη εισαγωγής εργατικών χεριών στην παραγωγή. Ξένα χέρια μεν, ωστόσο με αποτύπωμα στο ΑΕΠ. Οπως ξένες είναι και οι πολλές φίρμες που παράγουν προϊόντα στην Κίνα. Με αποτύπωμα στο ΑΕΠ, επίσης.

«Αν η κινεζική οικονομία μπορεί να υπολογίζει σε εργατικό δυναμικό καινούργιο, σε μετανάστες που αντικαθιστούν όσους πεθαίνουν, τότε θα παραμείνει σε καλό δρόμο. Η κατανάλωση, οι επενδύσεις και τα δημόσια έσοδα από τη φορολογία θα αυξάνονται».

Ετσι είναι, η γήρανση του πληθυσμού είναι σημαντικό πρόβλημα. «Και όχι μόνο επειδή το ντόπιο εργατικό δυναμικό συρρικνώνεται με τη συνταξιοδότηση και επιβραδύνει την ανάπτυξη, αλλά και επειδή όλοι αυτοί οι συνταξιούχοι χρειάζονται φροντίδα και μηνιαία καταβολής της σύνταξης – δύο δαπάνες που χρηματοδοτούνται από ένα ολοένα και μικρότερο κεφάλαιο εκ φόρων».

Η Κίνα δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα «δημογραφικού πεπρωμένου», βέβαια. Ολα τα παραπάνω δεν είναι εξωτικά, αλλά πολύ πιο κοντά μας απ’ όσο πιθανώς ξεχνάμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News