Εμπιστευτική έκθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ επικαλείται η ιταλική Repubblica για να υποστηρίξει την άποψη ότι ο Πούτιν, χρησιμοποιώντας τον παράγοντα Λιβύη, κατάφερε να οριοθετήσει ζώνη ρωσικών συμφερόντων στη Μεσόγειο «κάτω από τη μύτη της Γαλλίας και της Ιταλίας». Το σχετικό κείμενο υπογράφει ο Μαουρίτσο Μολινάρι.

Αφού η Αμερική απασχολείται με τη μετάβαση από τη μία εποχή διακυβέρνησης στην άλλη και η Ευρώπη παλεύει με το δεύτερο κύμα του κορονοϊού, «πρωταγωνιστής στη Μεσόγειο αναδείχθηκε ο Βλαντίμιρ Πούτιν». Ο ρώσος πρόεδρος, «με επιδέξιες κινήσεις εν κρυπτώ», έθεσε ένα σχέδιο προς έλεγχο της Λιβύης και προς ενίσχυση της ρωσικής επιρροής στην Αφρική, λέει.

Η έκθεση την οποία επικαλείται το άρθρο καταγράφει 338 αποστολές πολεμικού υλικού από τη Συρία στη Λιβύη με ρωσικά αεροπλάνα, κατά το διάστημα μεταξύ Νοεμβρίου 2019 και Ιουλίου 2020. Σε αυτό το νούμερο μπορούμε να προσθέσουμε και το 70, που αντιπροσωπεύει τα φορτία που μεταφέρθηκαν στη Λιβύη εφέτος, κατά το δίμηνο Ιουλίου – Σεπτεμβρίου. Φυσικά, όλα τους κατέληξαν στον στρατό του Χαλίφα Χαφτάρ.

Η δεύτερη πηγή (εκτιμήσεων, τώρα) που επικαλείται η Repubblica είναι η αμερικανίδα ναύαρχος Χάιντι Μπεργκ, επιτελική στρατιωτικός που διοικεί το τμήμα πληροφοριών ασφαλείας της αμερικανικής Στρατιωτικής Διοίκησης Αφρικής. Η Μπεργκ πιστεύει ότι η τεράστια ρωσική αεροπορική γέφυρα έφερε στη Λιβύη «τουλάχιστον 3.000 μισθοφόρους της δύναμης Wagner» και περίπου 2.000 σύρους μισθοφόρους («με μηνιαίο μισθό 2.000 δολαρίων»), όπως και τον σχετικό εξοπλισμό.

Τα πολεμικά αεροσκάφη, τα αντιπυραυλικά συστήματα και το υπόλοιπο πολεμικό υλικό πήγαν στη Λιβύη και με αυτόν τον τρόπο οι φιλορωσικές δυνάμεις «ολοκλήρωσαν τη σημαντική ανάπτυξή τους» στη χώρα. Η ανάπτυξη της Wagner σε στρατηγικά σημεία ανησυχεί τον αρθρογράφο, ιδίως επειδή «η Λιβύη βρίσκεται στο κέντρο της Μεσογείου, σε μικρή απόσταση από τις συμμαχικές βάσεις στη Σικελία, ενώ συνορεύει με πολλές αφρικανικές χώρες». Γράφει ότι «μονάδες Wagner με θωρακισμένα οχήματα εντοπίστηκαν και στα σύνορα με το Τσαντ και τον Νίγηρα».

Τι πρότειναν οι Ρώσοι

Η Ρωσία στοχεύει στον έλεγχο τουλάχιστον της μισής Λιβύης, γράφει ο αρθρογράφος, κάτι που αποδεικνύεται από την κοινοποιηθείσα και στους Δυτικούς πρότασή της για de facto διαίρεση της χώρας σε δύο μέρη. Βάσει αυτής, στη δυτική πλευρά θα κάνουν κουμάντο οι Ιταλοί και οι Τούρκοι (και θα κυβερνά η πλευρά Σαράζ), ενώ στην ανατολική οι Αιγύπτιοι και οι Γάλλοι (και θα κυβερνά η πλευρά Χαφτάρ). Βέβαια, η τολμηρή πρόταση των Ρώσων «επεστράφη στον αποστολέα της», όμως από μόνη της δείχνει «τη βιασύνη της Μόσχας να παγιώσει μία κατάσταση υπέρ των συμφερόντων της». Για όλα τα παραπάνω η Repubblica επικαλείται «πηγές που γνωρίζουν τις επαφές που πραγματοποιήθηκαν».

Στο τέλος του κειμένου του ο Μολινάρι ασχολείται και με τη Τουρκία, η οποία κατάφερε να στηρίξει τον Σαράζ κατά την τελευταία επίθεση του Χαφτάρ, και πλέον «έχει τον έλεγχο της Τρίπολης» με την αποστολή στρατιωτικού προσωπικού της, χιλιάδων σύρων μισθοφόρων αλλά και με την ανάπτυξη τριών πολεμικών πλοίων της στα ανοιχτά της Τρίπολης. «Δηλαδή, η Τρίπολη είναι πλέον θωρακισμένη από τον Ερντογάν. Είναι η μόνη περιοχή στη Λιβύη όπου η Wagner δεν είναι παρούσα».

Η εντυπωσιακότερη, για τον αρθρογράφο, ερμηνεία για τις κινήσεις των Ρώσων γίνεται από τους Αμερικανούς της Διοίκησης Αφρικής: πιστεύουν ότι το λιβυκό συνδέεται «με τη διαρκή στρατιωτική ενίσχυση της Ρωσίας σε άλλες αφρικανικές χώρες (από την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία έως τη Μοζαμβίκη) και με στόχο την αντιμετώπιση της κινεζικής στρατηγικής επέκτασης στην Αφρική». Το συμπέρασμα του Μολινάρι, κατόπιν αυτών, είναι αβίαστο: «Το Κρεμλίνο θεωρεί ότι η Δύση είναι τόσο αδύναμη στην Αφρική, που παίζει το πιο δυνατό χαρτί του στον αγώνα εναντίον του Πεκίνου»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News