Το «spaghetti alle vongole», δηλαδή η μακαρονάδα με αχηβάδες, είναι ένα από τα χαρακτηριστικά φαγητά των Ιταλών. Τώρα όμως οι λιχούδηδες γείτονές μας καλούνται να διαλέξουν: κολύμπι και ηλιοθεραπεία σε αμμουδερές παραλίες ή το αγαπημένο τους πιάτο με θαλασσινά; Γιατί οι ειδικοί τους προειδοποιούν ότι δεν θα μπορούν να τα απολαμβάνουν και τα δύο, γράφει από τη Ρώμη ο ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας The Times, Τομ Κίνγκτον.

Η λήψη άμμου με βυθοκόρους –πλωτά μέσα που χρησιμοποιούνται για εκβαθύνσεις, διανοίξεις, διαπλατύνσεις και γενικά τον καθαρισμό των βυθών, την αξιοποίηση και διαμόρφωση ακτών, για κατασκευή λιμενικών, τουριστικών και λοιπών έργων– από τον πυθμένα της θάλασσας και η δημιουργία τεχνητής αμμουδιάς στις παραλίες, που τις προστατεύει από τη διάβρωση, απειλεί τους φυσικούς οικότοπους των οστρακοειδών, δήλωσε ο ιταλικός αλιευτικός συνεταιρισμός «Fedagripesca».

Οπως τόνισε εκ μέρους του συνεταιρισμού ο Τζιλμπέρτο Φεράρι, «περισσότερη διάβρωση σημαίνει περισσότερη αμμοληψία και λιγότερες αχηβάδες».

Οι αχηβάδες ζουν συνήθως βυθισμένες μέσα στην άμμο κοντά σε παραλίες. Τα τελευταία χρόνια, όμως, οι ιταλικές παραλίες διαβρώνονται τον χειμώνα από όλο και πιο έντονες καταιγίδες, οι οποίες έχουν συνδεθεί με τις αυξανόμενες θερμοκρασίες, που προκαλούν πιο ισχυρούς ανέμους και ακραίες καιρικές συνθήκες.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του «Fedagripesca», η λήψη άμμου και το άδειασμά της στις διαβρωμένες παραλίες αυξήθηκε κατά 10% την τελευταία δεκαετία. Και τώρα πραγματοποιείται στο 70 % των ιταλικών ακτών.

«Οπου έχετε beach clubs των οποίων το εισόδημα εξαρτάται από τον αριθμό των σειρών με ομπρέλες που μπορούν να τοποθετήσουν στην παραλία, η αμμοληψία είναι ζωτικής σημασίας», δήλωσε ο Κοράντο Πιτσινέτι, βιολόγος που συνεργάζεται με τον αλιευτικό συνεταιρισμό.

«Το πρόβλημα είναι ότι όταν ένα διαφορετικό είδος άμμου σκορπίζεται εκεί όπου ζουν οι αχηβάδες, μπορεί να χρειαστούν δύο χρόνια για να αποκατασταθούν οι αποικίες τους, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν αχηβάδες για δύο χρόνια. Η άμμος που φέρνουν οι βυθοκόροι συχνά προέρχεται από υποθαλάσσιους αμμόλοφους σε βάθος 40 μ., όπου δεν υπάρχουν αχηβάδες», εξήγησε.

Το πρόβλημα είναι έντονο στην Αδριατική, όπου αλιεύονται 30.000-40.000 τόνοι αχηβάδες τον χρόνο. Και έχει υπολογιστεί ότι στις ανατολικές ακτές της Ιταλίας, οι παραλίες χάνουν περίπου 75.000 τ.μ. με άμμο τον χρόνο.

Αποτέλεσμα; «Οι ιδιοκτήτες των clubs είναι ευτυχείς όταν εμφανίζονται ξανά οι παραλίες τους, αλλά εισαγάγουμε περισσότερες αχηβάδες», δήλωσε ο κ. Πιτσινέτι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News