Κάποια στιγμή όλο αυτό θα μπει σε έναν αντιδραστήρα και θα παράγει τη δική του καθαρή ενέργεια. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, της Πλεύσης Ελευθερίας, επιτίθεται στον Παύλο Πολάκη, βουλευτή Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ, που επιτίθεται στον Αλέξη Τσίπρα, πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αδειάζει τον δεύτερο, ενώ δέχεται σταθερά τα χτυπήματα της πρώτης.

Το τελευταίο –προφανώς ως το επόμενο– επεισόδιο του πολιτικού σίριαλ με τα ανιστόρητα περί Συριζαίου Κολοκοτρώνη που εκστόμισε στη Βουλή ο κ. Πολάκης και επέμεινε σε αυτά, όταν αποδοκιμάστηκε με έναν τρόπο από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, το έγραψε η πρώην Πρόεδρος της Βουλής και πρώην κομματική σύντροφος του κ. Τσίπρα.

Η κυρία Κωνσταντοπούλου έβγαλε ανακοίνωση-δήλωση κατά του κ. Πολάκη, λέγοντάς του μεταξύ πολλών άλλων:

«Να ενημερώσει κάποιος τον κ. Πολάκη ότι η “παράταξή” του έχει γραφτεί στην ιστορία της χώρας ως η “παράταξη της κωλοτούμπας” και της υπογραφής Μνημονίων με χέρια και με πόδια».

Και λίγο πιο κάτω:

«Πριν πιάσετε στο στόμα σας τον Κολοκοτρώνη και τον Μακρυγιάννη και κάθε απροσκύνητο ήρωα, που αγωνίστηκε υπερασπιζόμενος πατρίδα και Ελευθερία, να το πλένετε πολύ καλά. Αν και δεν σας ξεπλένει τίποτα».

Μια σχετικά άγνωστη πτυχή του φαινομένου «Μένιος Φουρθιώτης», για την υπόθεση του οποίου η κυβέρνηση γνωστοποίησε, δύο ημέρες μετά τη δημοσιοποίηση των καταγγελιών για το Συν-Εργασία, ότι θα προσφύγει στον εισαγγελέα, φώτισε η «Καθημερινή» την Τρίτη.

Δείχνει τον βαθμό διείσδυσης του συγκεκριμένου τηλεπαρουσιαστή-μάνατζερ στο πολιτικό σύστημα και αφορά την περίφημη συνάντησή του με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο. Για αυτή τη συνάντηση, έγραψε η στήλη «Θεωρείο» του Σταύρου Γ. Παπαντωνίου, είχε μεσολαβήσει στέλεχος του Κινήματος Αλλαγής.

Εγραψε συγκεκριμένα η παραπολιτική στήλη της «Καθημερινής»:

«…Μου έκανε εντύπωση η ένταση με την οποία επιτέθηκε το ΚΙΝΑΛ στην κυβέρνηση για τον μάνατζερ. Οχι γιατί δεν είχε δίκιο για τον Φουρθιώτη, αλλά γιατί θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερο βαθμό… αυτογνωσίας. Εξηγούμαι: στο αγαπητό Κίνημα, θα πρέπει να ελέγξουν το στελεχικό τους δυναμικό. Ιδίως τη νέα γενιά. Το λέω, καθώς στέλεχος του ΚΙΝΑΛ, νέο σε ηλικία, που έχει σταδιοδρομήσει με τις φωνές του στα πανελλαδικά, έχει στενή σχέση με τον Φουρθιώτη και μάλιστα είχε μεσολαβήσει και για τη συνάντησή του με τον Αρχιεπίσκοπο. Συνεπώς να είναι πιο προσεκτικοί πού μοιράζουν οφίτσια. Είναι σαν την παροιμία που λέει “εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τα άρματα”».

H Ζανέτ Τσίπρα, μεγάλη αδελφή του πρώην Πρωθυπουργού και προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη, πυκνώνει την κομματική δράση της.

Εως τώρα την ξέραμε μόνο ως διαδικτυακή προστάτιδα του μικρού αδελφού της απέναντι στην εσωκομματική κριτική (βλέπε Ευκλείδης). Αλλά πλέον αναλαμβάνει ρόλο κομματικού κομισαρίου στην Ανατολική Αττική.

Εγραψε σχετικά ο «Μικροπολιτικός» στα «Νέα»:

Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν για τους μύστες των πολιτικών παρασκηνίων τα αποτελέσματα των νομαρχιακών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ. Για του λόγου το αληθές, να σας δώσω ένα παράδειγμα, το πιο καραμπινάτο: συντονίστρια στη νομαρχιακή οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ανατολική Αττική εξελέγη μια γυναίκα, με βαρύ οικογενειακό επίθετο: η Ζανέτ Τσίπρα. Και το μεγάλο κουίζ είναι ποιοι χαίρονται και ποιοι λυπούνται για αυτό… Αυτός, πάντως, που νιώθει και είναι κερδισμένος είναι ο Χρήστος Σπίρτζης, που συνδέεται πολιτικά και φιλικά με τη μεγαλύτερη αδελφή του αρχηγού του κόμματος. Στη συγκεκριμένη εκλογή ο Σπίρτζης λειτούργησε ως «κομματάρχης» στην περιοχή, κέρδισε τη μάχη κι έτσι εξελέγη η Ζανέτ, την οποία πρόκρινε για τη θέση. Σημειώνω ότι, στη γενική εικόνα, οι προεδρικοί έχουν την πλειοψηφία στο κόμμα. Καλές επιδόσεις είχε βέβαια και η Ομπρέλα. Ωστόσο πολλά αποτελέσματα, τα περισσότερα μάλλον, προκύπτουν λόγω συμμαχιών. Η Ζανέτ Τσίπρα, όμως, όχι. Είναι ένα απολύτως προεδρικό πρόσωπο, πολεμικό στέλεχος, που επιβλήθηκε…

To πινγκ πονγκ είναι ένας τρόπος να γυμναστείς τις ημέρες της καραντίνας, όπου όλα είναι παγωμένα.

Βέβαια, το να είσαι υπουργός Παιδείας και να παίζεις πινγκ πονγκ όταν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια είναι κλειστά εδώ και μήνες, δεν είναι απαραίτητα ωραία εικόνα, αλλά το μήνυμα που ήθελαν να στείλουν η Νίκη Κεραμέως και ο υφυπουργός Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης ήταν άλλο.

Τα δύο κυβερνητικά στελέχη τίμησαν με αυτόν τον τρόπο, με ένα ματς επιτραπέζιας αντισφαίρισης, την Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού για την Ανάπτυξη και την Ειρήνη που εορτάζεται κάθε 6η Απριλίου, ημέρα που είχαν ξεκινήσει οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας το 1896.

Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού για την Ανάπτυξη και την Ειρήνη και με την φίλη Υπουργό Παιδείας @nkerameus τιμούμε τη σημερινή ημέρα, η οποία συμβολικά καθιερώθηκε ανήμερα της αναβίωσης των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, στην Αθήνα το 1896.
Peace and Sport #WhiteCard pic.twitter.com/MBEJ9Z4CQP

— Lefteris Avgenakis (@l_avgenakis) April 6, 2021

Υπάρχουν και αυτοί οι πολιτικοί. Ο Νίκος Φίλης, βουλευτής Α’ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός Παιδείας, παρενέβη με ανάρτησή του στο Facebook στη συζήτηση που έχει ξεσπάσει τα τελευταία 24ωρα σχετικά με τους εμβολιασμούς, και ιδίως τους εμβολιασμούς με το σκεύασμα που ανέπτυξαν από κοινού το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης με τη φαρμακευτική AstraZeneca.

«Δεν μιλώ ως επιστήμονας, ούτε ως πολιτικός αυτή τη φορά. Ως απλός πολίτης, και μόνο» σημείωσε, για να αναλύσει τα αδιαμφισβήτητα οφέλη του εμβολιασμού.

Εγραψε ο κ. Φίλης

«Καθώς έχει περάσει 20ήμερο από τον εμβολιασμό μου με την πρώτη δόση του AstraZeneca, θα ήθελα να κάνω μια μικρή συμβολή στη συζήτηση που απασχολεί έντονα την κοινή γνώμη. Φυσικά, δεν μιλώ ως επιστήμονας, ούτε ως πολιτικός αυτή τη φορά. Ως απλός πολίτης, και μόνο.

»Έτυχε να έχω ραντεβού για τον εμβολιασμό, σύμφωνα με την ηλικιακή μου ομάδα, στις 16 Μαρτίου. Την επομένη δηλαδή που οι μισές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία κ.ά.) ανέστειλαν τη χορήγησή του. Δεν θα ισχυριστώ ότι άκουσα την είδηση και την προσπέρασα. Αλλά δεν κλονίστηκα τόσο, ώστε να μην προσέλθω για τον εμβολιασμό μου.

»Ποιοι ήταν οι δύο κύριοι λόγοι: Πρώτον, είχα εμπιστοσύνη σε αυτό που έλεγαν οι Έλληνες επιστήμονες, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Αφού τους ακούγαμε από την αρχή της πανδημίας, έπρεπε να τους ακούσουμε κι αυτή την κρίσιμη στιγμή. Δεύτερον, γιατί ως κοινός νους, αντιλαμβανόμουν ότι το «ένα στο εκατομμύριο», ακόμα και το «ένα στις εκατό χιλιάδες» είναι πολύ-πολύ μικρότερο, ασύγκριτα μικρότερο, από την πιθανότητα θανάτου ή επώδυνης νοσηλείας από τον κορονοϊό.

»Τον απλό πολίτη, που φοβάται και κάνει πίσω, τον καταλαβαίνω. Δεν θα τον κρίνω, ειδικά από τη στιγμή που τα μηνύματα που λαμβάνει καθημερινά, με ρυθμό ριπής πολυβόλου, είναι εν πολλοίς αντιφατικά. Αλλά αν θέλει να ακούσει μια φωνή μη ειδικού, ας είναι αυτή: το ρίσκο είναι τόσο μικρό, οι κίνδυνοι για μας και τους κοντινούς μας ανθρώπους τόσο μεγάλοι, που το εμβόλιο είναι η αυτονόητη επιλογή.

»Ας έχουν υπόψη και κάτι άλλο όσοι διστάζουν: καθημερινά, συναντώ ανθρώπους που ζητούν να εμβολιαστούν, χωρίς να έχουν ακόμα το δικαίωμα. Για παράδειγμα, επί ένα χρόνο οι εκπαιδευτικοί των σχολείων ειδικής αγωγής πηγαίνουν στις τάξεις τους απροστάτευτοι, χωρίς εμβολιασμό. Μετά από άπειρες πιέσεις, πολιτικές και συνδικαλιστικές, πήραν σειρά, αλλά ο εμβολιασμός τους μόλις τώρα ξεκινά. Το εμβόλιο φέρνει βιολογική ασφάλεια και ψυχική απελευθέρωση από τον φόβο. Μην υποτιμάτε αυτό το δώρο της Επιστήμης, αυτό το βήμα προς την ελευθερία, αν ανήκετε στις ομάδες εμβολιασμού. Ειδικά οι υγειονομικοί ανάμεσά σας, που δίνετε με θάρρος τη μάχη της πρώτης γραμμής».