Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπιναλί Γιλντιρίμ ήταν ο πρώτος που μίλησε ανοιχτά για το δολοφονικό «χέρι» του ISIS αμέσως μετά την πολύνεκρη επίθεση της Τρίτης στο αεροδρόμιο Ατατούρκ. Προς την ίδια κατεύθυνση έδειξαν στη συνέχεια και έτεροι τούρκοι αξιωματούχοι.

Φυσικά δεν έπεσαν έξω: η τελευταία επίθεση των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους θυμίζει πάρα πολύ τις βομβιστικές επιθέσεις του περασμένου Οκτωβρίου στην Αγκυρα που είχαν κοστίσει τη ζωή σε 103 ανθρώπους – ήταν η πιο θανατηφόρα επίθεση τρομοκρατών στη σύγχρονη τουρκική ιστορία.

Πέραν, όμως, του προφανούς και αυταπόδεικτου για την ταυτότητα των δραστών αναφύεται ξανά το σκοτεινό ζήτημα της στάσης που διατηρεί η τουρκική κυβέρνηση έναντι του ISIS, οι δυνάμεις του οποίου ελέγχουν μεγάλα τμήματα εδαφών στα νότια σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία και το Ιράκ, ενώ διαθέτουν και ενεργά δίκτυα εντός της χώρας.

Το πρόβλημα, όπως σημειώνει η σχετική ανάλυση της βρετανικής εφημερίδας Guardian, είναι ότι ο «σουλτάνος» Ταγίπ Ερντογάν εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι αυτόχθονες Kούρδοι σε αυτές τις περιοχές συνιστούν μεγαλύτερη απειλή σε σχέση με τους τζιχαντιστές.

Αυτή η αμφίθυμη αντίληψη έχει οδηγήσει ακόμη και σε σιωπηρή υποστήριξη από πλευράς της Τουρκίας ή, ακόμη χειρότερα, σε συνενοχή στις δραστηριότητες του Ισλαμικού Κράτους. Βέβαια, ο Ερντογάν και οι υπουργοί αρνούνται μετά βδελυγμίας κάτι τέτοιο, αλλά μάλλον δεν μπορούν να γίνουν πιστευτοί.

Μια ερευνητική εργασία που δημοσιεύτηκε από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης καταδεικνύει τις σχέσεις που έχει η Τουρκία με τους σουνίτες μαχητές του ISIS, αρκετοί από τους οποίους χρηματοδοτούνται, εκπαιδεύονται και δέχονται βοήθεια από την Αγκυρα με σκοπό να συνεχίσουν να μάχονται τους Κούρδους.

Αρκετοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι είναι παρατραβηγμένο να θεωρεί κανείς πως η τουρκική κυβέρνηση οπλίζει με ευθύ τρόπο τον ISIS. Σε αντίθεση με το λαθρεμπόριο πετρελαίου, μέσω των τρομοκρατών – κατηγορία εις βάρος της Τουρκίας που, όντως, μπορεί και να ευσταθεί.

Οι περίεργες σχέσεις

Ο Κεμάλ Κιλιτσαντάρογλου, αρχηγός του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), από τα έδρανα της τουρκικής αντιπολίτευσης, έχει στα χέρια του έγγραφα που αποδεικνύουν, κατά τον ίδιο, ότι η Τουρκία παρείχε όπλα σε τρομοκρατικές ομάδες στο εσωτερικό της Συρίας. Αυτά τα όπλα λέγεται πως κατέληξαν στα χέρια των μαχητών του Τουρκμενιστάν οι οποίοι μάχονται τον ηγέτη της Συρίας Μπασάρ αλ-Ασαντ και όχι στους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους.

Επίσης, η κυβέρνηση Ερντογάν έχει κατηγορηθεί ότι παρείχε υποστήριξη στους  σύρους αντάρτες της Τζαμπάτ αλ-Νούσρα, οι οποίοι είχαν διασύνδεση με την Αλ Κάιντα.

Τον Μάιο του 2015, η τουρκική εφημερίδα Χουριέτ δημοσίευσε μια σειρά βίντεο που έδειχναν τούρκους πράκτορες της ΜΙΤ να προσπαθούν να περάσουν λαθραία όπλα στη Συρία, αν και τελικά συνελήφθησαν από συνοριοφύλακες. Το αποτέλεσμα αυτών των αποκαλύψεων ήταν και πάλι προφανές για τα… μέτρα και τα σταθμά της Τουρκίας: ο δημοσιογράφος συνελήφθη και κατηγορήθηκε για αδικήματα κατά της ασφάλειας του κράτους, ενώ οι συνοριοφύλακες έμειναν ατιμώρητοι.

Οι κατηγορίες κατά Ερντογάν

Συχνά πυκνά ο Ερντογάν κατηγορείται από τους αντιπάλους του ότι βοηθάει έμμεσα τον ISIS με αποτέλεσμα να παρεμποδίζει ή να αρνείται να υποστηρίξει τις προσπάθειες των κούρδων πολιτοφυλάκων και των δυτικών υποστηρικτών τους για την καταπολέμηση των τζιχαντιστών στη Συρία και το Ιράκ.

Ο Ερντογάν «ανανέωσε» τη μακροχρόνια σύγκρουση του τουρκικού κράτους με το ΡΚΚ το περασμένο καλοκαίρι. Τότε που το κόμμα του τούρκου προέδρου έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία του λόγω της εκλογικής επιτυχίας του φιλοκουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος του Λαού (HDP). Από τότε επεδίωξε με αποτελεσματικό τρόπο να απαγορεύσει τους βουλευτές του HDP από το κοινοβούλιο, ενώ επιδίωξε να επεκτείνει τις προεδρικές εξουσίες του.

Παράλληλα, προχώρησε σκληρά μέτρα καταστολής ευρείας κλίμακας που οδήγησαν στο θάνατο πολλούς αθώους. Όπως συμβαίνει συνήθως, η βία έφερε βία. Κάτι που σημαίνει ότι η τουρκική βία εξέθρεψε πολλές τρομοκρατικές επιθέσεις σε εύκολους στόχους στην Κωνσταντινούπολη και την Αγκυρα από μαχητικά παρακλάδια του PKK («Τα Γεράκια του Κουρδιστάν»).

Το άλλοθι

Η δράση των «Γερακιών» είναι το άλλοθι που έψαχνε ο Ερντογάν για να χαρακτηρίσει το PKK μια «καθαρή» τρομοκρατική οργάνωση, η οποία πρέπει να ξεριζωθεί με τρόπο ανελέητο. Το παράδοξο είναι ότι το τελευταίο διάστημα αρκετές επιθέσεις του ISIS έχουν χρεωθεί στο PKK με αποτέλεσμα να θολώνει επικίνδυνα ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας.

Κι όμως, υπάρχουν αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία ότι οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους είχαν σχεδιάσει την επίθεση στην Αγκυρα τον περασμένο Οκτώβριο, ενώ συνολικά 36 ύποπτοι αντιμετωπίζουν συνολικά 11.750 χρόνια φυλάκισης, σύμφωνα με απόφαση του εισαγγελέα στην Αγκυρα. Επίσης, η επίθεση στο αεροδρόμιο Ατατούρκ ήταν έργο των τζιχαντιστών.

Φαίνεται πως η Τουρκία πληρώνει το «μάρμαρο» για τη σχέση της με τις ΗΠΑ, κάτι που σημαίνει ότι ο ISIS την έχει βάλει στη λίστα των εχθρών του και την τιμωρεί αναλόγως.  Τόσο η τουρκική κυβέρνηση, όσο και στελέχη της αρνούνται να δεχθούν ότι το Ισλαμικό Κράτος διατηρεί θύλακες μέσα στη χώρα ή ότι τα μέτρα ασφαλείας είναι ελαττωματικά.

Η προσπάθεια του Ερντογάν να ενοχοποιήσει για τα πάντα τους Κούρδους δεν φαίνεται να έχει ερείσματα. Στο μεταξύ, όμως, η Τουρκία πληρώνει μεγάλο φόρο αίματος από τις συνεχόμενες τρομοκρατικές επιθέσεις.

Πάντως, σε μια προσπάθεια να αλλάξει τακτική, η Αγκυρα βελτίωσε αυτή την εβδομάδα τις σχέσεις της με τη Ρωσία και το Ισραήλ (αμφότερες είναι πολέμιες του Ισλαμικού Κράτους) και μετείχε στις διασυνοριακές περιπολίες του ΝΑΤΟ. Το επόμενο βήμα σε αυτή τη συνολική μετατόπιση, θα είναι ο Ερντογάν να σταματήσει τον πόλεμο με το PKK και να αποδεχθεί ότι μόνο αν ενταχθεί σε ένα ενιαίο μέτωπο κατά του Ισλαμικού Κράτους, θα υπάρξει ανάσχεση του μακελειού στη Συρία και θα διευθετηθεί συνολικά το θέμα με τους Κούρδους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News