Λιονέλ Μέσι. Η προσωποποίηση του ποδοσφαιρικού θαύματος που λέγεται Μπαρτσελόνα. Μέσα στο 2015 κατέκτησε το «τρεμπλ» (Champions League, Πρωτάθλημα και Κύπελλο Ισπανίας) για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν το 2009), το ευρωπαϊκό Super Cup και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Σάρωσε, δηλαδή, τους πέντε από τους έξι τίτλους που ήταν διαθέσιμοι. Πλέον, οι καταλανοί μετρούν τα περισσότερα διεθνή τρόπαια από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στον πλανήτη. Και με ποδόσφαιρο… από άλλον πλανήτη.

Με την «αγία τριάδα» (Μέσι, Σουάρες και Νεϊμάρ) να έχει πετύχει σχεδόν το 80% των γκολ της, η Μπαρτσελόνα αποτελεί case study για τους ειδικούς της μπάλας. Διότι ποτέ ξανά σε βάθος δεκαετίας (με τον σημερινό, εντονότατο ανταγωνισμό – και όχι αυτόν των 50s και των 60s) μια ομάδα δεν κατάφερε να επιδείξει τέτοια σταθερότητα και να παραμείνει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στην κορυφή.

Τι κατόρθωσε ο αργεντινός «μάγος» προσωπικά; Επαιξε σε 57 ματς, σε όλες τις διοργανώσεις, σκόραρε 58 γκολ και μοίρασε άλλα 31, σε πείσμα ενός σοβαρού τραυματισμού που τον κράτησε επί πολλές εβδομάδες εκτός αγώνων. Δικαίως, σε μερικές ημέρες θα βραβευτεί με τη

«Χρυσή Μπάλα», για πέμπτη φορά στην καριέρα του. Οσο για την ομάδα του, μέσα στο 2016 την περιμένουν κι άλλα τρόπαια και ρεκόρ.

Ράφα Μπενίτεθ. Η άλλη όψη του νομίσματος. Προσωποποιεί μια παταγωδώς αποτυχημένη χρονιά, που η ομάδα του -η Ρεάλ Μαδρίτης- ανυπομονούσε να πάει και να μη γυρίσει. Στα τέλη του 2014 ήταν η πιο φορμαρισμένη ομάδα στον κόσμο, όμως -εντελώς αναπάντεχα και εν πολλοίς ανεξήγητα- κατέρρευσε. Ετσι, όχι μόνο έμεινε με άδεια (από τίτλους) χέρια, αλλά και ήταν αναγκασμένη να παρακολουθεί τη μισητή της αντίπαλο -την Μπαρτσελόνα- να σαρώνει τα πάντα. Τον περασμένο Μάιο απολύθηκε ο προηγούμενος προπονητής, ο Κάρλο Αντσελότι, ως υπεύθυνος αυτής της καταστροφής. Πού να το φανταστούν, οι οπαδοί της «Βασίλισσας», οτι με τον Μπενίτεθ στο τιμόνι, τους περίμεναν πολύ χειρότερα… Ο ισπανός τεχνικός είναι ένα από τα πρόσωπα που θα μας απασχολήσουν έντονα μέσα στο 2016. Με την απόλυσή του, όπως όλα δείχνουν. Μέχρι τότε, θα πρωταγωνιστεί σε μια ιλαροτραγωδία: θα καθοδηγεί την ομάδα, με το κοινό της να τον «κράζει» σε κάθε ευκαιρία και τον πρόεδρο της Ρεάλ, Φλορεντίνο Πέρεθ, να παραγγέλνει δημοσκοπήσεις μεταξύ των μελών της, για το αν θα πρέπει να τον κρατήσει ή να τον διώξει…

Λουίς φαν Χάαλ. Η ίδια όψη, άλλου νομίσματος. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, το 2016 τον βρήκε στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, όμως κι αυτός -όπως ο Μπενίτεθ- μετράει μέρες. Και περνάει πολύ δύσκολα, αυτές τις τελευταίες του στο Ολντ Τράφορντ. Στο παιχνίδι με το οποίο η Γιουνάιτεντ αποχαιρέτισε το 2015 (στις 28/12 κόντρα στην Τσέλσι), είδε έξω από το γήπεδο να πωλούνται κασκόλ της με τη φωτογραφία του… Μουρίνιο. Του προπονητή που ψιθυρίζεται οτι θα του πάρει τη δουλειά. Το χειρότερο για τον ολλανδό τεχνικό είναι, οτι τα κασκόλ έγιναν ανάρπαστα… Τι αμαρτίες πληρώνει ο φαν Χάαλ; Οτι στη μιάμιση σεζόν που βρίσκεται στη Γιουνάιτεντ, η ομάδα καταρρίπτει το ένα αρνητικό ρεκόρ της μετά το άλλο, αν και σε αυτό το διάστημα έχει δαπανήσει για νέους παίκτες 248 εκατ. λίρες (περίπου 337 εκατ. ευρώ). Οι «κόκκινοι διάβολοι» έκλεισαν τη χρονιά μένοντας εκτός Champions League, με τέσσερις σερί ήττες σε όλες τις διοργανώσεις (από Βόλφσμπουργκ, Μπόρνμουθ, Νόριτς και Στόουκ), κάτι που είχε να συμβεί από το μακρινό 1962 (όταν ακόμα ο Φέργκιουσον ήταν 20 ετών) και με οκτώ διαδοχικά ματς χωρίς νίκη, για πρώτη φορά εδώ και 26 χρόνια. Η κατάσταση δείχνει μη αναστρέψιμη και, σύντομα, ο φαν Χάαλ θα γίνει πάλι πρωτοσέλιδο. Οχι για καλό…

Κλαούντιο Ρανιέρι. Οι δυο όψεις, της αποτυχίας και της επιτυχίας, στο ίδιο νόμισμα. Εκδιώχθηκε κακήν κακώς από τον πάγκο της Εθνικής μας ομάδας, μετά την πρωτοφανή αποτυχία της να νικήσει τα Νησιά Φερόε – σε μια χρονιά καταστροφική, έτσι κι αλλιώς. Τέσσερις μήνες αργότερα, όμως, η φτωχή Λέστερ φιγουράρει, υπό την καθοδήγησή του… άσχετου (κατά την ΕΠΟ), στην κορυφή της Premier League, μαζί με την Άρσεναλ, στο τέλος του πρώτου γύρου. Για την ακρίβεια, ο Ρανιέρι γράφει ιστορία. Είναι η πρώτη φορά που μια ομάδα στην Αγγλία, η δική του, τερματίζει μια χρονιά (το 2014) τελευταία και την αμέσως επόμενη (2015), πρώτη. Μπορεί να πάρει και τον τίτλο, και να τους κουφάνει όλους, ο ιταλός; Η απάντηση, το 2016.

Ζοσέ Μουρίνιο. Ο Μάιος του 2015 τον βρήκε στην κορυφή της Premier League με την Τσέλσι, ενώ κατέκτησε και το League Cup. Όμως, με το που άρχισε η νέα σεζόν, όλα πήγαν στραβά. Μόλις συμπλήρωσε εννέα ήττες, ο πορτογάλος τεχνικός έφυγε κρύβοντας το πρόσωπό του από τα φλας των φωτορεπόρτερ, σαν εγκληματίας. Ήταν μόλις η δεύτερη απόλυση στην ένδοξη καριέρα του. Και τις δυο φορές που έχει αποχωρήσει χωρίς τη θέλησή του, τον έχει διώξει ο ίδιος άνθρωπος -ο Αμπράμοβιτς- από την ίδια ομάδα, την Τσέλσι. Τώρα, ο «Special One» απολαμβάνει τις διακοπές του και εμφανίζεται στους εφιάλτες του Μπενίτεθ, του φαν Χάαλ και άλλων επιφανών συναδέλφων του, που φοβούνται οτι θα τους φάει τη θέση. Πού θα πάει, τελικά, ο Μουρίνιο; Η απάντηση θα δοθεί μέσα στο 2016 και θα είναι ένα από τα hot θέματα της νέας χρονιάς.

Γιάννης Αντετοκούνμπο. Το 2015 ήταν η χρονιά της εκτόξευσής του στο ΝΒΑ. Πλέον, δεν λείπει από τα highlights κάθε αγωνιστικής μέρας και οδηγεί τους Μπακς στα play offs. Πέτυχε ρεκόρ πόντων απέναντι στους Καβαλίερς και τριπλ-νταμπλ (που, όμως, δεν επικυρώθηκε) κόντρα στους αήττητους επί 24 ματς (μέχρι που αντιμετώπισαν τον Γιάννη και την παρέα του) Ουόριορς. Επιπλέον, ήταν ο καλύτερος παίκτης της Εθνικής μας στον άτυχο Τελικό του Ευρωμπάσκετ κόντρα στην Ισπανία. Ο Έλληνας φόργουορντ, που ξεκίνησε το ταξίδι του προς το αμερικανικό όνειρο από τη φτωχογειτονιά του στα Σεπόλια, μάς κάνει περήφανους με τα κατορθώματά του. Είναι μόλις 21 ετών και το 2016 τού υπόσχεται πολλά…

Κόμπι Μπράιαντ. Παραμένουμε στο ΝΒΑ. Δυστυχώς, μέσα στο 2016 θα παρακολουθήσουμε και το τέλος μιας μεγάλης καριέρας. Ο Κόμπι Μπράιαντ, ο παίκτης των Λέικερς που άφησε το αποτύπωμά του στο μπάσκετ τις τρεις τελευταίες δεκαετίες και που πλησίασε περισσότερο από κάθε άλλον τον ανυπέρβλητο Μάικλ Τζόρνταν, θα δώσει φέτος τις τελευταίες του παραστάσεις. Με ένα συγκλονιστικό γράμμα του προς… το μπάσκετ, τον Νοέμβριο του 2015, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τη δράση, στο τέλος της φετινής σεζόν. Για το μεγαλείο του, μιλούν οι αριθμοί: πέντε φορές πρωταθλητής, 17 φορές All Star, πέντε πρώτος σκόρερ, τρεις MVP (μια σε κανονική περίοδο και δύο σε Τελικούς), εννέα μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας, δύο χρυσός Ολυμπιονίκης και τρίτος σκόρερ όλων των εποχών. Καθώς η κλεψύδρα του Κόμπι αδειάζει, οι λάτρεις του σπορ δεν χάνουν ευκαιρία να απολαύσουν τις τελευταίες παραστάσεις του.

Στεφ Κάρι. Για κάθε Κόμπι Μπράιαντ που αποχωρεί, υπάρχει ένας Στεφ Κάρι που ξεπετάγεται, λένε οι μισοί της… πορτοκαλί φυλής. Παίκτες όπως ο Κάρι, σκοτώνουν το μπάσκετ, λένε οι άλλοι μισοί. Είναι λογικό. Δεν αρέσουν σε όλους, τα ίδια «μαγικά». Ο Κάρι έχει κάνει το μπάσκετ… απελπιστικά απλό. Είναι ο τύπος που βάζει την μπάλα στο καλάθι, όπως και από όπου θέλει. Με μέσο όρο πόντων 23,8 στην κανονική σεζόν και 28,3 στα play off, το 2015 οδήγησε τους Ουόριορς στον πρώτο τους τίτλο ύστερα από το 1975. Στη νέα σεζόν, τα… σπάει ακόμη περισσότερο. Οι περισσότεροι περίμεναν να… ξεφουσκώσει -κι αυτός και η ομάδα του- αλλά μέχρι τώρα οι Ουόριορς μετρούν μόλις μία ήττα (από τους Μπακς του Αντετοκούνμπο, που λέγαμε), ενώ ο ίδιος ο Κάρι είναι ακόμη πιο εύστοχος, με μέσο όρο 31,2 πόντους ανά ματς. Πού θα πάει αυτή η… βαλίτσα; Θα ξαναπάρουν το δαχτυλίδι του πρωταθλητή, οι Ουόριορς, με αυτά τα διαβολεμένα τρίποντα του Κάρι και της παρέας του; Το 2016 θα δώσει την απάντηση, σε φίλους και εχθρούς του νέου «βασιλιά» του ΝΒΑ, ο οποίος -έτσι λεπτοκαμωμένος που είναι-  μοιάζει περισσότερο με τον καλοσυνάτο σου γείτονα, παρά με έναν σούπερ σταρ του πιο σκληρού πρωταθλήματος στον κόσμο. Προς το παρόν, οι Ουόριορς κατέρριψαν ήδη το ρεκόρ καλύτερης εκκίνησης σεζόν στο ΝΒΑ και απειλούν το ιστορικό 72-10 των Μπουλς, που αντέχει από το 1995-1996.

Γιουσέιν Μπολτ. Λίγο πριν από την έναρξη του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου, στο Πεκίνο, και με τον Μπολτ να μην έχει δα και τους καλύτερους χρόνους μέσα στη σεζόν, όλοι το είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους – κι ας μην τολμούσε κανείς να το ξεστομίσει: ήρθε η ώρα να παραδώσει τα σκήπτρα. Όμως, όταν ο αφέτης πυροβόλησε για την εκκίνηση των 100 και των 200 μέτρων, ο φοβερός πρωταθλητής από την Τζαμάικα έγινε πάλι «αστραπή»: 9,79 και χρυσό μετάλλιο στο κατοστάρι, 19,55 και (επίσης) χρυσό στο διακοσάρι. Για να ακολουθήσει ακόμα ένα πρώτο σκαλί στο βάθρο, με το 37,36 στη σκυταλοδρομία 4×100. Ηταν η πέμπτη συμμετοχή του σε Παγκόσμιο, κι έφτασε το αστρονομικό νούμερο των 13 μεταλλίων. Οχι, δεν δήλωσε οτι τα παρατάει. Θα τον δούμε και το 2016 – δυστυχώς για τους αντιπάλους του, που βιάζονται να τον ξεφορτωθούν.

Νόβακ Τζόκοβιτς. Το 2015 ο σέρβος τενίστας είχε μια εξωπραγματική χρονιά. Έπαιξε και στους τέσσερις τελικούς των Grand Slams, κατακτώντας τα τρία εξ αυτών: Αυστραλιανό Open, Γουίμπλεντον και U.S. Open. Του ξέφυγε μόνο το Ρολάν Γκαρός (το έχασε από τον Βαβρίνκα). Εφτασε σε 15 (δεκαπέντε, δεν είναι τυπογραφικό λάθος) σερί τελικούς σε όλες τις διοργανώσεις, και το 2016 τον βρίσκει στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης. Συνολικά, έδωσε 88 αγώνες και έφυγε νικητής στους 82 από αυτούς. Που σημαίνει ποσοστό επιτυχίας… 93,18%. Κάπως έτσι, ο Τζόκοβιτς μπήκε στη συζήτηση για τους καλύτερους τενίστες όλων των εποχών. Με άλλες δύο τέτοιες χρονιές, δικαιούται να ελπίζει οτι, από δω και πέρα, τα φώτα δεν θα πέφτουν μόνο στον Φέντερερ.

Φλόιντ Μέιγουέδερ. Στις 2 Μαΐου 2015, δυο από τους πιο ακριβοπληρωμένους (παγκοσμίως) αθλητές της περασμένης χρονιάς, ο Φλόιντ Μέιγουέδερ (300 εκατ. δολάρια) και ο Μάνι Πακιάο (160 εκατ. δολάρια), έπαιζαν -επιτέλους- αντίπαλοι στον αποκαλούμενο «αγώνα του αιώνα», στην πυγμαχία. Στο ρινγκ του MGM, του Λας Βέγκας, θα… σκοτωνόντουσαν, υποτίθεται, για τη ζώνη που κοστίζει 1.000.000 δολάρια. Τελικά, έπαιξαν… αγκαλίτσες. Το αποτέλεσμα κρίθηκε στα σημεία, υπέρ του Μέιγουέδερ, και αμφισβητήθηκε από πολλούς. Τους θεατές, κόντεψε να τους πάρει ο ύπνος. Μετά την κατακραυγή, υποσχέθηκαν να τα… ξαναπούν το 2016. Και, για να μην ξενερώσουν οι οπαδοί τους, άρχισαν τις μεταξύ τους απειλές. Η σημαντικότερη μάχη του 21ου αιώνα στο μποξ, μετατέθηκε για φέτος.

Ζεπ Μπλάτερ και Μισέλ Πλατινί. Η προσωποποίηση της διαφθοράς στο διεθνές ποδόσφαιρο. «Απέτυχαν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους με αξιοπιστία και ακεραιότητα, στο πλαίσιο των ηθικών αξιών της FIFA και του ποδοσφαίρου», ανέφερε, μεταξύ άλλων, η ανακοίνωση που γνωστοποιούσε τον αποκλεισμό τους για τα επόμενα οκτώ χρόνια. Όμως, τα ονόματά τους θα ακουστούν πολύ, και το 2016 – χρονιά εκλογών στη FIFA. Διότι η έρευνα συνεχίζεται και οι Αρχές υποστηρίζουν οτι έχουν κι άλλα… ράματα για τη γούνα τους. Ιδίως του γάλλου πρώην προέδρου της UEFA, που ήθελε να αναλάβει τη FIFA για να την… εξυγιάνει.

Λιούις Χάμιλτον. Στην πίστα του Αμπου Ντάμπι, στις 29 Νοεμβρίου 2015, έπεσε η αυλαία του πρωταθλήματος της Formula 1. Ο Βρετανός πανηγύρισε τον τρίτο παγκόσμιο τίτλο του και δεύτερο σερί, συνεχίζοντας την κυριαρχία του με τη Mercedes. Η Red Bull και η Ferrari το φέρουν βαρέως. Και ετοιμάζουν την αντεπίθεσή τους μέσα στο 2016.

Λευτέρης Πετρούνιας. Χρυσό στο Ευρωπαϊκό του Μονπελιέ. Χρυσό στο Παγκόσμιο της Γλασκώβης. Χρυσό στο Γκραν Πρι του Σομπατέλι. Στις αρχές του 2015, η αρμόδια επιτροπή της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας έδωσε το όνομά του σε μία άσκηση στους κρίκους. Θριαμβευτική χρονιά για τον πρωταθλητή μας στη Γυμναστική. Ο οποίος, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας, το 2016, θα είναι μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές ελπίδες για διάκριση.

Τζέιμς Βάρντι. Στα 28 του χρόνια έχει καταφέρει να φέρει τα πάνω, κάτω στην Αγγλία. Μαζί με τον Μαχρέζ έχουν… τρελάνει τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Αυτή τη στιγμή, ο σέντερ φορ της Λέστερ είναι πρώτος σκόρερ στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης, με 15 γκολ, ενώ έχει σκοράρει για 11 σερί ματς, καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Ρουντ φαν Νίστελροϊ. Ποιο είναι το παράδοξο; Μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια ήταν ερασιτέχνης και αγωνιζόταν στην πέμπτη κατηγορία, κάνοντας άλλες δουλειές για να ζήσει. Το 2016 τού επιφυλάσσει μια σπουδαία μετεγγραφή…

Γιούργκεν Κλοπ. Ο άνθρωπος που ξανάφερε το χαμόγελο στο Λίβερπουλ. Στις 8 Οκτωβρίου 2015 ανακοινώθηκε οτι ο πλέον περιζήτητος προπονητής, εκείνη την εποχή, αναλαμβάνει τους «reds». Η υστερία των οπαδών της Λίβερπουλ για τη «μετεγγραφή» του γερμανού μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον… πανικό που κυρίευε την πόλη σε κάθε εμφάνιση των Beatles. Ενα τρίμηνο αφότου ο αναμορφωτής της Ντόρτμουντ έπιασε δουλειά στο Ανφιλντ, οι επιτυχίες δεν έχουν επιστρέψει ακόμη, όμως κανείς δεν αμφιβάλλει: είναι ζήτημα χρόνου, η Λίβερπουλ να θυμηθεί τις ένδοξες μέρες της.

Γιάννης Σφαιρόπουλος. Το 2015 έζησε έναν προσωπικό θρίαμβο. Κλήθηκε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή, να διαχειριστεί μια μεγάλη κρίση στον Ολυμπιακό, δούλεψε με όσους βρήκε στην ομάδα, και δικαιώθηκε. Ο Ολυμπιακός, που το 2014 αμφισβητήθηκε έντονα από τους ίδιους τους οπαδούς του, έκλεισε το 2015 ως πρωταθλητής Ελλάδας (έχοντας νικήσει 5-0 τον Παναθηναϊκό στη σειρά των Τελικών) και δευτεραθλητής Ευρώπης, με τη «σφραγίδα» του προπονητή του να είναι πασιφανής. Προκρίθηκε πανηγυρικά -και κόντρα στην κακοδαιμονία των τραυματισμών- πρώτος στο Top 16 της νέας Ευρωλίγκας, και το 2016 ονειρεύεται μεγάλες δόξες στην Ευρώπη. Κι ας μην το φωνάζει…

Βασίλης Σπανούλης. Σήκωσε την κούπα του πρωταθλητή, οδήγησε τον Ολυμπιακό στους πρόποδες της κορυφής της Ευρώπης, αναδείχτηκε δεύτερος σκόρερ και τρίτος σε ασίστ, στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Όμως, από την άλλη, έγραψε με δάκρυα στα μάτια τον επίλογο της καριέρας του στην Εθνική. Μετά το φετινό Ευρωμπάσκετ. Εκεί που πήγαμε για να… τρυπήσουμε τον ουρανό, αλλά μάς προσγείωσε ανώμαλα η Ισπανία του Γκασόλ. Ο «Kill- Bill»  αποχώρησε πικραμένος, με ένα χρυσό κι ένα χάλκινο σε Ευρωμπάσκετ (2005 και 2009, αντίστοιχα) και με ένα αργυρό σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2006). Το 2016 θα φανεί, ποιος μπορεί να είναι ο επόμενος ηγέτης της ομάδας.

Δημήτρης Διαμαντίδης. «Δεν νομίζω πως μπορεί κάποιοι να αδυνατούν να φανταστούν το μπάσκετ χωρίς εμένα. Παίκτες έρχονται, φεύγουν, σταματάνε, αυτή είναι η φυσιολογική ροή των πραγμάτων. Θα σταματήσω, όμως ο Παναθηναϊκός θα υπάρχει. Τίποτε δεν θα αλλάξει». Νικημένος κι αυτός από τον χρόνο, ο μπασκετμπολίστας που σφράγισε περισσότερο από κάθε άλλον την χρυσή εποχή του συλλόγου, ανακοίνωσε πως αποσύρεται στο τέλος της σεζόν. Ετσι απλά και ταπεινά, όπως απλός και ταπεινός ήταν πάντα στο παιχνίδι του. Οι φαν του έχουν μερικούς μήνες ακόμη, μέσα στο 2016, να τον απολαύσουν.

Κώστας Φορτούνης. Το 2014, ο Μίτσελ δεν τον πολυ-πίστευε. Εκείνος, όμως, δεν το έβαλε κάτω. Δούλεψε σκληρά και, το 2015, βρέθηκε να θεωρείται ο νέος ηγέτης του Ολυμπιακού και ό,τι πιο υποσχόμενο έχει να επιδείξει, σήμερα, το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πέρα από αυτά, ο Φορτούνης εκπροσωπεί τον νέο «αέρα» που έφερε ο καινούριος προπονητής, ο Μάρκο Σίλβα, στην ομάδα. Με 12 γκολ και 9 ασίστ, είναι ο πρώτος σκόρερ. Τόσο του Ολυμπιακού, όσο και της Super League. Κι ένας από εκείνους που έσπρωξαν τη σημερινή ομάδα, για να ξεπεράσει το ρεκόρ του Ολυμπιακού του Μπούκοβι. Του, κατά πολλούς, καλύτερου Ολυμπιακού όλων των εποχών. Θα παραμείνει στα μέρη μας, αυτό το διαμάντι; Διότι, ήδη, έχουν αρχίσει να ηχούν οι Σειρήνες μεγάλων ευρωπαϊκών κλαμπ. Θα φανεί, το 2016.

Καλή Χρονιά!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News