Ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που επιτρέπουν, ενώ δεν το επιθυμούν, στην εργασία τους να εισβάλλει στην προσωπική τους ζωή ανά πάσα στιγμή, τα απογεύματα μετά τη δουλειά, τα Σαββατοκύριακα, ακόμα και κατά τη διάρκεια των διακοπών; Έως έναν βαθμό το φταίξιμο δεν είναι δικό σας αλλά των αφεντικών σας. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει στο Quartz ο Νταν Κόνολι, ειδικός αναλυτής με ειδίκευση σε εργασιακά ζητήματα και συντάκτης μιας έκθεσης με θέμα την ισορροπία ή «τη σύγκρουση», κατά τον ίδιο, μεταξύ προσωπικής ζωής και εργασίας.

«Καθώς ολοκλήρωνα την έρευνά μου για την έκθεση, άρχισα να κατανοώ έναν από τους λόγους που η εργασία μου εισέβαλε τόσο εύκολα στην προσωπική μου ζωή: ο εργοδότης μου είχε υψηλούς στόχους. Διαπίστωσα πως με τα ίδια μέσα με τα οποία οι διευθυντές ελπίζουν πως θα ενθαρρύνουν και θα εμπνεύσουν τους ανθρώπους, μπορούν και να τους παρασύρουν» πίσω στην εργασία τους.

» Το ελαστικό ωράριο, για παράδειγμα, παρά την αίσθηση ανεξαρτησίας που προσφέρει, στην πράξη σημαίνει ότι ο εργαζόμενος μπορεί να εργαστεί και εκτός γραφείου, αργά το βράδυ, τα Σαββατοκύριακα, και -γιατί όχι;- και κατά τη διάρκεια των διακοπών του».

Καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι συγκεκριμένες εργασιακές πολιτικές που σχεδιάστηκαν για να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής και να περιορίσουν το άγχος, στην πράξη αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν περισσότερο, ο αμερικανός ειδικός βάλθηκε να βρει μια λύση, συντάσσοντας την έκθεσή του, για να καταλήξει, τελικά, στις μεταβατικές ημέρες.

«Μία ημέρα πριν και μία ημέρα μετά τις διακοπές μου δεν προγραμματίζω συναντήσεις. Πριν φύγω αξιοποιώ το χρόνο μου για να ολοκληρώσω τις υποχρεώσεις μου. Την ημέρα της επιστροφής ανοίγω τα emails και μαθαίνω όλα όσα έγιναν κατά την απουσία μου. Το πιο σημαντικό όσον αφορά αυτήν την ‘μεταβατική’ πρώτη ημέρα στη δουλειά είναι το ότι δεν καταστρέφω το βράδυ της Κυριακής (και τελευταία ημέρα των διακοπών μου) για να προετοιμαστώ για το επόμενο πρωί.»

Μια χαλαρή ημέρα πριν και μια χαλαρή ημέρα μετά, αποτελούν το μυστικό των πραγματικά ξέγνοιαστων διακοπών. Φωτογραφία: Shutterstock

«Ενδέχεται να υπήρξε μια από τις πιο επιτυχημένες επενδύσεις όλων των εποχών», σημειώνει στην αρχή του κειμένου του  ο Τομ Μέτκαλφ του Bloomberg, αναφερόμενος στον Μάικ και την Τζάκι Μπέζος, τους γονείς, δηλαδή, του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο, του Τζεφ Μπέζος. Γιατί η σημερινή αξία των μετοχών της Amazon που αγόρασε το ζευγάρι το 1995 έναντι 245.573 δολαρίων, εκτιμάται στα 30 δισεκατομμύρια δολάρια. «Θέλω να γνωρίζετε πόσο ριψοκίνδυνο είναι αυτό», είχε προειδοποιήσει ο νεαρός Μπέζος τους γονείς του, μην μπορώντας ούτε ο ίδιος να φανταστεί τι επρόκειτο να ακολουθήσει.  Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτές, εάν το ζευγάρι Μπέζος κατείχε ακόμα το σύνολο των μετοχών του, στη λίστα του Bloomberg με τους δισεκατομμυριούχους όλου του κόσμου θα κατατασσόταν υψηλότερα από τον Πολ Άλεν, τον συν-ιδρυτή της Microsoft και τριακοστό πιο πλούσιο άνθρωπο στον πλανήτη.

Παρότι τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία όσον αφορά την περιουσία του Μάικ και της Τζάκι Μπέζος είναι του 1999, το γεγονός ότι συνεχίζουν να προσφέρουν μετοχές της Amazon στο φιλανθρωπικό ίδρυμά τους, υποδηλώνει ότι εξακολουθούν «να ελέγχουν ένα σημαντικό κομμάτι της δεύτερης πιο πολύτιμης εταιρείας στον κόσμο». Από το 2001 έως το 2016 το Bezos Family Foundation έλαβε από το ζευγάρι σε δωρεές περί τις 600.000 μετοχές της Amazon, με την αξία 25.000 μετοχών που δώρισαν το 2016 να ανέρχεται στα 20 εκατομμύρια δολάρια. Εάν δεν έχουν προβεί σε άλλες δωρεές ή πωλήσεις, θα πρέπει να κατέχουν ακόμα 16,6 εκατομμύρια μετοχές, ή το 3,4% της εταιρείας, και αυτό τους καθιστά τους μεγαλύτερους μετόχους της Amazon, μετά, φυσικά, τον ιδρυτή της και γιο τους.

«Η συνολική απόδοση της επένδυσής τους σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν της τάξης του 12.000.000 τοις εκατό και αυτό θα έκανε και τους πιο διάσημους επενδυτές να κοκκινίσουν», αναφέρει ο αμερικανός δημοσιογράφος, σημειώνοντας πως σύμφωνα με λεπτομερείς υπολογισμούς η αξία των μετοχών τους ανέρχεται στα δέκα δισεκατομμύρια δολάρια. «Σταθήκαμε αρκετά τυχεροί που ζήσαμε στο εξωτερικό και αποταμιεύσαμε λίγα χρήματα και μπορούσαμε, οπότε, να επενδύσουμε. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην Ιστορία», είχε δηλώσει στο παρελθόν ο Μάικ Μπέζος, ο (θετός) πατέρας του Τζεφ, που μετέβη από την Κούβα στις ΗΠΑ ως μετανάστης.

Ξεκίνησε με δανεικά, ώστε να φτάσει στο Διάστημα ο Τζεφ Μπέζος. Φωτογραφία: REUTERS/Isaiah J. Downing/File Photo

Στην Ιαπωνία η διάσημη αλυσίδα ταχυφαγείων MOS (Mountain, Ocean, Sun) Burger έχει μόνον έναν ανταγωνιστή, την αμερικανική McDonald’s η οποία εξακολουθεί να κυριαρχεί στην αγορά του fast – food.  Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τα επιτελικά στελέχη της εταιρείας που ίδρυσε ο Σάτοσι Σακουράντα το 1972, όταν άνοιξε το πρώτο εστιατόριο της μετέπειτα αυτοκρατορίας του στο Τόκιο, δεν στοχεύουν ψηλά. Και για τον λόγο αυτό κατά την επόμενη πενταετία σκοπεύουν να ανοίξουν εκατό νέα εστιατόρια στην Αυστραλία. Την γενική εποπτεία για αυτό το τολμηρό επιχειρηματικό βήμα θα την έχει ο Τομ Τζόλι, πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της McDonald’s, ο οποίος θεωρεί εξαιρετικής σημασίας για την επιτυχία του όλου εγχειρήματος «να διατηρηθούν ανέπαφες αυτές οι ιαπωνικές γεύσεις, δεδομένου ότι η αγορά των παραδοσιακών χάμπουργκερ έχει ήδη κορεστεί».

Όλοι όσοι, οπότε, έχουν βαρεθεί τα κλασικά αμερικανικά μπέργκερ, και τις αμέτρητες, πλέον, παραλλαγές τους η Mos Burger προσφέρει, μεταξύ άλλων, στους εκατομμύρια πελάτες της ανά την νοτιοανατολική Ασία, sushi burger με αβοκάντο και καπνιστό σολομό μέσα ψωμάκι από ρύζι και τυλιγμένο με φύκια. Όσον αφορά τους λάτρεις του κρέατος, τους οποίους η Mos Burger δεν ξεχνά, μπορούν να δοκιμάσουν ένα BBQ sushi burger με βοδινό κρέας. «Πριν από 20 χρόνια το σούσι δεν ήταν τόσο δημοφιλές. Αλλά πλέον έχουν αλλάξει τα γούστα και οι άνθρωποι θέλουν να δοκιμάζουν νέα υλικά και αυτό είναι θετικό για εμάς», εξήγησε στη Daily Mail ο επικεφαλής του παραρτήματος της εταιρείας στην Αυστραλία.

Στα 560 εκατομμύρια δολάρια εκτιμάται σήμερα η αξία της Mos Burger ενώ το λογότυπό της φέρουν 1.700 εστιατόρια διάσπαρτα σε ολόκληρη την νοτιοανατολική Ασία – στην Ταϊβάν, τη Σιγκαπούρη, τη Νότια Κορέα, την Ταϊλάνδη και την Ινδονησία. Φωτογραφία: Mos Burger/ Instagram

Εάν ένα ρομποτικό χέρι ορίζεται ως το σύνολο πέντε δαχτύλων που ενεργούν κατά βούληση και μπορούν να κάνουν ό,τι ακριβώς κάνει ένα ανθρώπινο χέρι, τότε, σίγουρα, το μέλλον ακόμα αργεί. Αλλά προς το παρόν όλοι όσοι απασχολούνται στον πολλά υποσχόμενα κλάδο της τεχνητής νοημοσύνης έχουν πραγματικά εντυπωσιαστεί από το τελευταίο επίτευγμα της ρομποτικής, ένα χέρι που διδάσκεται από τα λάθη του. Όπως ακριβώς, ένα μωρό, το Dactyl, το ευφυές χέρι που σχεδιάστηκε στο OpenAl, το υπερσύγχρονο κέντρο τεχνητής νοημοσύνης που ίδρυσαν ο Έλον Μασκ και ο Σαμ Άλτμαν μαζί με άλλους πρωτοπόρους της Silicon Valley, μαθαίνει πως να χειρίζεται τα δάχτυλά του υποπίπτοντας από λάθος σε λάθος.

Προς το παρόν το Dactyl είναι σε θέση να παίζει, στην κυριολεξία, στα δάχτυλα έναν κύβο οι επιφάνειες του οποίου είναι διαφορετικού χρώματος και απεικονίζουν διαφορετικά γράμματα, και να εντοπίζει την επιφάνεια που του υποδεικνύουν οι εκπαιδευτές του. Το Dactyl έμαθε να χειρίζεται τον κύβο μέσα σε μόλις δύο ημέρες ενώ σύμφωνα με τους tech editors New York Times, μοιάζει με το μηχανικό χέρι του Λουκ Σκαϊγουόκερ στην τελευταία ταινία του Πολέμου των Άστρων. Κάθε φορά που οι υπολογιστές του Dactyl ανακαλύπτουν μια λάθος κίνηση, εντυπώνουν το σφάλμα στη μνήμη τους, μετατρέποντάς το σε γνώση που στη συνέχεια αξιοποιούν στην πραγματική ζωή. Και παρόλο που προς το παρόν οι δυνατότητες του Dactyl είναι ομολογουμένως περιορισμένες, οι ειδικοί στην τεχνητή νοημοσύνη εργάζονται ήδη πάνω σε ευφυή συστήματα που θα μπορούν όχι μόνο να οδηγούν αυτοκίνητα και να χειρίζονται drones αλλά και να απασχολούνται ακόμα και στον κλάδο της μεταποίησης.

Παρότι περιορισμένων, ακόμα, δυνατοτήτων είναι σίγουρα εντυπωσιακό. Φωτογραφία: The New York Times