Ο Ολυμπιακός δεν κατόρθωσε να επιζήσει στον «όμιλο του θανάτου». Επειτα από μια αδιάλειπτη παρουσία δέκα ετών στα play-offs, θα παρακολουθήσει τη συνέχεια της Euroleague από την τηλεόραση. Εκεί -στους «8»- θα βρίσκεται και ο μεγάλος του αντίπαλος. Ο Παναθηναϊκός πούλησε πολύ φθηνά το πλεονέκτημα έδρας -χάνοντας (91-86) στην Κωνσταντινούπολη από την ήδη αποκλεισμένη Εφές- αλλά, τουλάχιστον, προκρίθηκε. Θα αντιμετωπίσει την ισπανική Λαμποράλ, την ώρα που οι «ερυθρόλευκοι» θα… χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο για τον τρόπο με τον οποίο αποκλείστηκαν.

Τα κακά μαντάτα ήρθαν το βράδυ της Πέμπτης από τη Λιθουανία. Η Μπαρτσελόνα, η οποία την προηγούμενη αγωνιστική είχε δώσει κάποιες ελπίδες στον Ολυμπιακό νικώντας την Μπάμπεργκ, χθες του τις πήρε πίσω. Δεν του έκανε τη χάρη να χάσει στο Κάουνας από τη Ζαλγκίρις, σε ένα ματς όπου τρία λεπτά προτού ακουστεί η κόρνα της λήξης, το αποτέλεσμα ήταν -ακόμη- αβέβαιο. Με το υπέρ της 66-59 τερμάτισε στην τρίτη θέση του ομίλου, και πήδησε στο τρένο προς το Final Four.

Από την άλλη, μετά την ήττα της Λαμποράλ στη Γερμανία από την Μπάμπεργκ, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας εξασφάλισε την πρωτιά (θα διασταυρωθεί με τον Ερυθρό Αστέρα). Ετσι, το αποψινό παιχνίδι στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (21.45) θα έχει διαδικαστικό χαρακτήρα. Ο Ολυμπιακός θα επιδιώξει, με μια νίκη, να ευχαριστήσει τους οπαδούς του που τον συντρόφευσαν στο φετινό περιπετειώδες ταξίδι του στην Ευρώπη. Αυτούς που, αν και ψυχανεμίζονταν οτι τα πάντα θα είχαν κριθεί πριν από το τζάμπολ, έσπευσαν να αγοράσουν τα εισιτήρια.

Είναι ηχηρή αποτυχία, ο περυσινός φιναλίστ της Euroleague να μένει έξω από τα play-offs της αμέσως επόμενης σεζόν. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η Μακάμπι Τελ Αβίβ ήταν φιναλίστ στον τελικό του 2008, όμως το 2009 δεν κατάφερε να προκριθεί στους «8». Ο Παναθηναϊκός έχει πάθει ακόμη χειρότερα: τη σεζόν 2007-2008 δεν πέρασε από τη φάση των «16», αν και το 2007 είχε κατακτήσει το τρόπαιο της Euroleague (νικώντας στο ΟΑΚΑ την ΤΣΣΚΑ Μόσχας).

Η τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε πρόωρα από τη διοργάνωση, ήταν το 2004-2005. Μια εντελώς αποτυχημένη χρονιά, η οποία -όμως- χαρακτηρίστηκε από ένα πολύ σημαντικό γεγονός: την είσοδο της οικογένειας Αγγελοπούλου στην ΚΑΕ (λίγο πριν από την έναρξη εκείνης της σεζόν). Στην πρώτη φάση της Euroleague, ο Ολυμπιακός μέτρησε μόλις τέσσερις νίκες σε 14 αναμετρήσεις κι έμεινε εκτός Top-16. Μάλιστα, η ήττα του (59-110) από την Εφές στο ΣΕΦ ήταν η πιο βαριά στην ιστορία του στη διοργάνωση. Ακολούθησαν… λαϊκά δικαστήρια και έντονες αποδοκιμασίες του κόσμου προς τους παίκτες και τον προπονητή, όμως εκείνη η παταγώδης αποτυχία αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη δημιουργία του -κατά πολλούς- πιο επιτυχημένου Ολυμπιακού, ο οποίος, μεταξύ άλλων, τα επόμενα δέκα χρόνια δεν έλειψε ποτέ από τα play-offs.

Αν τότε έφταιγε η αλλαγή φρουράς στην ιδιοκτησία του συλλόγου, φέτος τι πήγε στραβά; Πολλά και διάφορα. Πάντως, ο υψηλός βαθμός δυσκολίας του Ομίλου είναι το τελευταίο πράγμα που δικαιούται κανείς να γράψει στον κατάλογο με τις δικαιολογίες. Το χρονικό του αποκλεισμού αποδεικνύει πως ο Ολυμπιακός δεν έχασε την πρόκριση από την ΤΣΣΚΑ, τη Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα ή τη Λαμποράλ, αλλά από τη… Ζαλγκίρις και την Μπάμπεργκ.

Πριν από το κομβικό ματς της 31ης Μαρτίου στη Μόσχα, κόντρα στη Χίμκι, που ο Ολυμπιακός το έχασε «με κάτω τα χέρια» (ο Βαγγέλης Μαντζάρης δήλωσε, προ ημερών, ότι εκείνη τη νύχτα οι παίκτες δεν κοιμήθηκαν από τη στεναχώρια), υπήρξαν πολλά τέτοια βράδια. Ιδίως μακριά από τον Πειραιά, όπου σε επτά αναμετρήσεις οι «ερυθρόλευκοι» μέτρησαν μόλις μία νίκη – κι έξι ήττες στη σειρά. Μετά το «διπλό» στη Βιτόρια επί της Λαμποράλ (στη 2η αγωνιστική), έχασαν κατά σειρά από τη Ζαλγκίρις, τη Ρεάλ Μαδρίτης, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, την Μπαρτσελόνα, την Μπάμπεργκ και τη Χίμκι. Με ρεκόρ 1-6 εκτός έδρας, η πρόκριση είναι απίθανη. Πολύ περισσότερο, όταν κουβαλάς και δεύτερη ήττα από την Μπάμπεργκ, η οποία έγινε η μοναδική ομάδα στο Top-16 που άλωσε το ΣΕΦ. Αν και η αποτυχία που κούρεψε τις ελπίδες του Ολυμπιακού ήταν -πάνω απ’ όλες- η σοκαριστική ήττα του στο Κάουνας από την αδύναμη Ζαλγκίρις.

Τι συνέβη, λοιπόν; Κατ’ αρχάς, ο Ολυμπιακός ταλαιπωρήθηκε (και) φέτος από προβλήματα τραυματισμών. Τα πιο σοβαρά ήταν αυτά του Πάτρικ Γιάνγκ -από νωρίς για όλη την σεζόν- και του Ματ Λοτζέσκι. Ο Σον Τζέιμς, ο οποίος αποκτήθηκε για να καλύψει το κενό του Γιάνγκ, δεν μπήκε ποτέ στο πετσί του ρόλου. Στο «παρά πέντε» των μετεγγραφών για την Euroleague, ο Ολυμπιακός ξαναβγήκε στο παζάρι για έναν ψηλό. Εσχάτως ο Χακίμ Ουόρικ δείχνει κάποια θετικά στοιχεία, όμως σε μια ομάδα που έχει χτιστεί με θεμέλιο την άμυνα, η απουσία του Γιάνγκ είναι ακόμη ορατή, και στις δυο μπασκέτες.

Τη χρονιά θα κρίνει, βεβαίως, και η πορεία του Παναθηναϊκού στη συνέχεια της Euroleague

Τα προβλήματα υγείας του Λοτζέσκι στέρησαν τον Ολυμπιακό από τον πιο αξιόπιστο σουτέρ του. Επιπλέον, χάλασαν το rotation, επειδή ο κόουτς Σφαιρόπουλος ανακάτεψε τους ρόλους στην ομάδα, προσπαθώντας να θεραπεύσει αυτή την έλλειψη. Σε μεγάλα διαστήματα της σεζόν, αρκετοί από τους παίκτες έμοιαζαν να παίζουν χωρίς ξεκάθαρο προσανατολισμό. Οι λιγότερες λύσεις από τον πάγκο σημαίνουν και μικρότερα αποθέματα ενέργειας. Επίσης, καθώς ο Βασίλης Σπανούλης έδειχνε -ώρες ώρες- να αποτελεί τη μοναδική απειλή της ομάδας του από την περιφέρεια, οι αντίπαλοι αφοσιώνονταν σε αυτόν και του έκαναν τη ζωή δύσκολη.

Ο Ολυμπιακός υποχρεώθηκε να κάνει τέσσερις προσθήκες στο ρόστερ του, στη διάρκεια της σεζόν (Τζόνσον-Οντομ, Τζέιμς, Ουόρικ και Παπανικολάου). Ακόμη κι αν και οι τέσσερις απέδιδαν τα αναμενόμενα (που δεν απέδωσαν, επειδή όλοι οι παίκτες χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν), η «χημεία» της ομάδας, η ομοιογένεια, οι αυτοματισμοί, είχαν χαθεί. Μαζί τους, και η αυτοπεποίθηση των παικτών. Με εξαίρεση τα ματς με τη Χίμκι και την Μπάμπεργκ στο ΣΕΦ, αυτός ο Ολυμπιακός που τα τελευταία χρόνια πάντα έβρισκε τον τρόπο να «επιστρέφει», έδειχνε ανήμπορος να αλλάξει τη μοίρα ενός αγώνα που στράβωνε.

Εκτός Euroleague και με το Κύπελλο στα χέρια του Παναθηναϊκού, ο Ολυμπιακός μπορεί να σώσει τη χρονιά μόνο με την κατάκτηση -για δεύτερη διαδοχική χρονιά- του Πρωταθλήματος, στο οποίο έχει «κλειδώσει» πλεονέκτημα έδρας στα play-offs της Α1. Σε διαφορετική περίπτωση, η σεζόν θα είναι το ίδιο καταστροφική με εκείνη του 2004-2005. Κι ας έχει τεράστια διαφορά δυναμικότητας, ο σημερινός Ολυμπιακός, από την προ δέκα ετών έκδοσή του.