Της πάνε, της ΑΕΚ, τα μεγάλα ματς. Τα ντέρμπι και οι ευρωπαϊκοί αγώνες. Οχι επειδή είναι «μπλαζέ» απέναντι στις μικρομεσαίες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά γιατί έτσι την έμαθαν να παίζει όλοι οι προπονητές της, από τη μέρα που επέστρεψε στην Α’ Εθνική: άμυνα και γρήγορες αντεπιθέσεις. Γι’ αυτό τη βλέπεις να υποφέρει στην Τρίπολη, στα Γιάννενα ή στην Ξάνθη και, από την άλλη, να μετρά πέντε διαδοχικά παιχνίδια χωρίς ήττα στην Ευρώπη – που είχε να το ζήσει από το 2002-2003.
Στα δύο ματς με την Μπριζ (0-0 και 3-0), στη Ριέκα (2-1), απέναντι στην Αούστρια Βιέννης (2-2) και το βράδυ της Πέμπτης στο επιβλητικό «Σαν Σίρο» με τη Μίλαν, η ΑΕΚ δεν χρειαζόταν να ανοίξει κλειστές άμυνες – που είναι το χειρότερό της. Αφησε την μπάλα στα πόδια των αντιπάλων της, βρήκε πολλούς κενούς χώρους και πανηγύρισε επιτυχίες -μεγάλες ή μικρότερες- που συνθέτουν την εντυπωσιακή «επιστροφή» της (και) στα Κύπελλα Ευρώπης. Το κατασκευαστικό της ελάττωμα ίσως δεν της επιτρέψει να κατακτήσει τον τίτλο στη Σούπερ Λιγκ, όμως τίποτα δεν την εμποδίζει να προχωρήσει στο Europa League. Ναι, οι οπαδοί της διψούν για το Πρωτάθλημα, όμως το χρήμα που έχει ανάγκη για να επανέλθει στο ιστορικό της μέγεθος, το μοιράζει η UEFA.
Το θετικό αποτέλεσμα (0-0) που πήρε η ΑΕΚ στο Μιλάνο, είναι απ’ αυτά που θα τη βοηθήσουν στην προσπάθειά της να κάνει την υπέρβαση: να προκριθεί στην επόμενη φάση του Europa League. Είναι απ’ αυτά που κάνουν τους οπαδούς μιας ομάδας υπερήφανους, που της χαρίζουν καινούργιους νεαρούς υποστηρικτές. Ετσι έγινε ΑΕΚ κι ένας από τους ποδοσφαιριστές που χθες φορούσαν τη φανέλα της, ο Κώστας Γαλανόπουλος. Ηταν εννέα ετών πιτσιρικάς, όταν είδε την «Ενωση» να αγωνίζεται στο «Σαν Σίρο». Ποιος να του το ‘λεγε ότι -έντεκα χρόνια μετά- στο ίδιο γήπεδο θα πρωταγωνιστούσε με την ομάδα που θαύμαζε…
Απέναντι στη δεύτερη πιο επιτυχημένη ομάδα στα χρονικά του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου -που δεν είναι στα καλύτερά της αλλά το καλοκαίρι ενισχύθηκε με μετεγγραφές αξίας σχεδόν 200 εκατομμυρίων ευρώ-, ο Μανόλο Χιμένεθ δεν… πάρκαρε το πούλμαν μπροστά από την εστία του Γιάννη Ανέστη. Η ΑΕΚ έχασε αρκετές ευκαιρίες για γκολ. Τόσες, ώστε το 0-0 να μην την αφήνει απολύτως ικανοποιημένη. Μέχρι το 60’ που οι παίκτες της είχαν δυνάμεις, η Μίλαν ήταν αυτή που «λαχτάρησε» (δύο φορές στο πρώτο ημίχρονο). Η ιταλική ομάδα δοκίμασε το πρώτο της σουτ μετά το ημίωρο, ενώ κέρδισε το πρώτο της κόρνερ στην τελευταία φάση του 45λεπτου.
Το μεγάλο πρόβλημα των ελληνικών συλλόγων απέναντι στους ευρωπαϊκούς, είναι η ένταση του παιχνιδιού. Οι δικοί μας δεν αντέχουν σε υψηλούς ρυθμούς όσο οι ξένοι, που είναι μαθημένοι από τα -πολύ πιο ανταγωνιστικά- πρωταθλήματά τους. Αλλά, όταν η ΑΕΚ «έσκασε» από το τρέξιμο και η Μίλαν κέρδισε μέτρα προς την περιοχή του Ανέστη, ο 26χρονος τερματοφύλακας ήταν ανίκητος. Αυτό το παιδί, που δεν γεμίζει το μάτι ούτε των οπαδών της ομάδας του, έκανε χθες «το παιχνίδι της ζωής του». Χάρη στις αποκρούσεις του -μερικές από τις οποίες ήταν απίθανες- η Μίλαν των 26 τελικών προσπαθειών (10 on target) έμεινε στο «μηδέν». Στο τέλος, τη μεγαλύτερη ευκαιρία για να πετύχει το γκολ της νίκης την έχασε η ΑΕΚ.
Τον Ανέστη τον στοίχειωνε για πολύ καιρό ένα τραγικό λάθος που είχε κάνει στον πρώτο του, κιόλας, αγώνα ως βασικός, παραμονές Χριστουγέννων του 2015. Η ΑΕΚ είχε ηττηθεί, στο Ολυμπιακό Στάδιο, από τον Λεβαδειακό – και ο νεαρός γκολκίπερ είχε γίνει το «μαύρο πρόβατο» της εξέδρας. Στην πορεία έκανε κι άλλες «γκέλες» -ποιος γκολκίπερ στον Κόσμο δεν έχει δει κάποια άτυχη στιγμή του να ανεβαίνει στο YouTube;- αλλά η μεγάλη παρεξήγηση είναι ότι κανένας δεν στεκόταν στην πρόοδό του, στις συχνά καταπληκτικές εμφανίσεις του. Ολοι μιλούσαν για την αστάθεια της απόδοσής του, για το αδύνατο σημείο του που ήταν οι «έξοδοι».
Μόνον ο Δημήτρης Μελισσανίδης πίστευε στα προσόντα του, στις προοπτικές του. «Γκολκίπαρο» τον φώναζε. Ισως επειδή εκτιμούσε το ότι ο μικρός προσπαθούσε όσο κανείς, με ατέλειωτες ώρες στο «φροντιστήριο» που του έκανε ο γυμναστής τερματοφυλάκων, ο Κώστας Καμπόλης, μετά τις προπονήσεις. Ισως, πάλι, επειδή κατανοούσε πως ο Ανέστης είχε αρχίσει να δουλεύει σοβαρά σε σχετικά μεγάλη ηλικία, στα 19 του, όταν ο Πανιώνιος τον ανακάλυψε σε ένα καμπ για ποδοσφαιριστές κάτω των 20 ετών. Οι ευκαιρίες που του είχαν δοθεί, ήταν ελάχιστες. Ηρθε κι αυτό το κάταγμα στον αγκώνα…
Από το καλοκαίρι του 2014 που πήρε μετεγγραφή στην ΑΕΚ, η ζωή του κάτω από τα γκολπόστ ήταν πολύ δύσκολη. Το ένιωθες στην ατμόσφαιρα, ότι όλοι περίμεναν το επόμενό του λάθος για να τον χλευάσουν. Γνωστό αθλητικό site έφτασε στο σημείο να του προτείνει έξι εναλλακτικά επαγγέλματα, ώστε να πάψει να είναι τερματοφύλακας… Κι εκείνος, έκλεινε τ’ αυτιά του και συνέχιζε να δουλεύει. Παίζοντας -συνήθως- ως βασικός, σε συνθήκες αφόρητης πίεσης. Η χθεσινή βραδιά ήταν η δικαίωση του ιδρώτα που έχει χύσει. Πρώτα αναδείχτηκε από την UEFA ως ο πολυτιμότερος παίκτης του αγώνα. Κι έπειτα, σήμερα το πρωί, είδε τον αθλητικό Τύπο της Ιταλίας να τον αποθεώνει. Σημειωτέον, ότι οι Ιταλοί ξέρουν από τερματοφύλακες όσο λίγοι.
Ολα -και όλοι- θέλουν τον χρόνο τους. Οι παίκτες, αλλά και οι ομάδες. Ο Ανέστης έχει κάνει άλματα προόδου, όπως και η ΑΕΚ. Που πριν από μόλις τέσσερα χρόνια έπαιζε στη Γ’ Εθνική με τον Αγιο Νικόλαο και τη Θύελλα Ραφήνας. Και τώρα, πήρε 0-0 στην έδρα της Μίλαν των επτά Champions League και των 18 Πρωταθλημάτων Ιταλίας – ακριβώς 23 χρόνια μετά την πρώτη συνάντηση των δύο συλλόγων, το 1994 στη Νέα Φιλαδέλφεια (0-0).
Οι φίλοι της βιάζονται για τρόπαια, και πιστεύουν ότι αυτά αγοράζονται με ακριβές μετεγγραφές. Δεν είναι τόσο απλό. Οι καλοί ποδοσφαιριστές είναι απαραίτητοι, όμως οι καλές ομάδες «χτίζονται» βήμα – βήμα, παιχνίδι με το παιχνίδι. Ας ρωτήσουν και τους οπαδούς της Μίλαν, που το καλοκαίρι μέτρησαν στο «Σαν Σίρο» έντεκα νέους «παιχταράδες» συνολικής αξίας άνω των 170 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά χθες είδαν την ΑΕΚ να τους χαλάει το πάρτι. Με σέντερ-μπακ ανάγκης τον Τζανετόπουλο, ο οποίος δεν είχε επιλεγεί ούτε για το ματς στην Τρίπολη, και τον Μπακάκη, που έπαιζε τη θέση για πρώτη φορά.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News