Το Σάββατο 1 Ιουλίου στην αίθουσα της ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο σημαίνοντα πρόσωπα της διεθνούς πολιτικής σκηνής θα αποτίσουν φόρο τιμής σε έναν μεγάλο οραματιστή της ευρωπαϊκής ιδέας, τον Χέλμουτ Κολ. Χαρακτηριστικά αναφέρονται τα ονόματα ορισμένων εκ των προσκεκλημένων: Άνγκελα Μέρκελ (καγκελάριος της Γερμανίας), Εμανουέλ Μακρόν (πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας), Ντιμίτρι Μεντβέντεφ (πρωθυπουργός της Ρωσίας) και Μπιλ Κλίντον (πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ).

Η οργάνωση της κηδείας υπήρξε διπλωματικά και διοικητικά εξαιρετικά δύσκολη. Από το να αφαιρέσουν ολόκληρη την πρώτη σειρά καθισμάτων της ολομέλειας για να μπορεί το υπερμεγέθες φέρετρο να μεταφερθεί από οκτώ γερμανούς στρατιώτες μέχρι του να ικανοποιηθούν οι διαφορετικές απαιτήσεις των μελών της οικογένειας Κολ αλλά και της γερμανικής ελίτ. Δύο ολόκληρες εβδομάδες χρειάστηκαν για να βρεθεί κοινός τόπος ανάμεσα σε ευρωπαίους, γερμανούς και γάλλους αξιωματούχους για το πότε, το πώς και το πού της Εξοδίου Ακολουθίας. Την όλη διαδικασία δυσχέραινε επιπρόσθετα η στάση της δεύτερης συζύγου του Κολ, Μάικε Ρίχτερ, η οποία δεν επιθυμούσε, ελέω της πολεμικής που δέχθηκε απο το κόμμα του ο πρώην καγκελάριος, την παρουσία συγκεκριμένων γερμανών πολιτικών στην κηδεία και ιδίως της Μέρκελ. Αντ’αυτής είχε κάνει πρόταση (η οποία τελικώς δεν έγινε αποδεκτή απο την ΕΕ) στον αυστηρότερο κριτή της καγκελαρίου Βίκτορ Όρμπαν, πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, να εκφωνήσει λόγο. Θυμίζουμε πως ο τελευταίος είχε επισκεφθεί τον Κολ στο σπίτι του το 2016. Απέρριψε τέλος, φήμες λένε, τα έξοδα της τελετής να αναληφθούν απο το γερμανικό κράτος.

Το «ύστατο ευρωπαϊκό χαίρε» θα συνοδεύσει μουσικά η ορχήστρα του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου με συνθέσεις Χαίντελ, Μπετόβεν και Σούμπερτ. Ο ευρωπαϊκός και γερμανικός ύμνος από την φιλαρμονική χορωδία της γαλλικής πόλης θα χαρίσουν τους «τίτλους τέλους» σε αυτήν την ιστορική υπερεθνική ευρωπαϊκή προσωπικότητα.

Συνοπτικά θυμίζουμε πως ο Κολ άφησε την τελευταία του πνοή στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Λούντβιχσχάφεν, στο κρατίδιο της Ρηνανίας-Παλατινάτου στις 16 Ιουνίου. Ήταν εκ φύσεως κοσμοπολίτης. Ένας πολιτικός με βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Υπήρξε ευρωπαϊστής και μία υπερεθνική πολιτική προσωπικότητα. Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, πρόεδρος της Κομισιόν, τον είχε χαρακτηρίσει «πατριώτη της ευρωπαϊκής ιδέας» και βασικό συντελεστή στην προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στην Κεντροανατολική Ευρώπη. Υπήρξε ο καγκελάριος της γερμανικής επανένωσης και της ενωμένης πια Γερμανίας. Αρχηγός του CDU, του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας για 25 χρόνια (1973-1998) και ο μακροβιότερος καγκελάριος της χώρας για 16 συναπτά έτη (1982-1998). Ο θάνατος του, όπως με γλαφυρότητα σημειώνει το Politico, έσπειρε τη διχόνοια ανάμεσα στα μέλη της οικογένειάς του -προβλήματα με τη δεύτερη σύζυγο του,  Μάικε Ρίχτερ και τα παιδιά του από τον πρώτο γάμο- αλλά και μεταξύ των «πολιτικών του επιγόνων», με βασικό σημείο τριβής το σκάνδαλο με τις δωρεές προς το CDU. Και όλα αυτά παρ’ ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου του προσπάθησε να αποτελεί μία προσωπικότητα ενωτική.

Η σορός του μετά το πέρας των εκδηλώσεων θα μεταφερθεί στη Γερμανία όπου και θα καεί μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία στον καθεδρικό ναό του Σπάιερ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News