Τη νέα πραγματικότητα για την Κύπρο, με την εκλογή στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων του Ερσίν Τατάρ, περιέγραψε ο ίδιος το Σάββατο, με μια πολύ σημαντική συνέντευξή του στα «Νέα Σαββατοκύριακο». Το μήνυμά του προς τους Ελληνοκύπριους, την Ελλάδα αλλά και τη διεθνή κοινότητα, απλό και τρομακτικό: ξεχάστε την ένωση του νησιού, πάμε για δύο κράτη…
Ο Τατάρ είναι ο άνθρωπος του Ταγίπ Ερντογάν στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, ο πολιτικός που βοήθησε την Άγκυρα να ξεμπερδέψει με τον διαλλακτικό και μετριοπαθή Μουσταφά Ακιντζί. Ένας αμφιλεγόμενος άνθρωπος, μπλεγμένος σε σκάνδαλα, αλλά αυτά ουδέποτε απασχόλησαν τον Ερντογάν και στις πρόσφατες εκλογές δεν απασχόλησαν ούτε την πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων.
Και τώρα, μιλώντας στον Κώστα Κωνσταντίνου των «Νέων» είναι ξεκάθαρος: Η ομοσπονδία είναι νεκρή, ακόμα και αν ο Νίκος Αναστασιάδης, με τον οποίο συναντήθηκε την περασμένη Τρίτη, έχει τη διάθεση να προσφέρει μια «καλύτερη» πρόταση για τις εξουσίες και τις εγγυήσεις.
«Οι Τουρκοκύπριοι με εξέλεξαν με την εντολή να αναζητήσω μια λύση δύο κρατών», λέει, για να συμπληρώσει: «Υποστήριζα αυτή τη θέση στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας αλλά και ανέκαθεν στην πολιτική μου καριέρα. Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι η πιο ρεαλιστική και βιώσιμη λύση. Η απόφαση του λαού μου πρέπει να γίνει αποδεκτή από όλους. Δεν καταφέραμε να είμαστε καλοί συνέταιροι με τους Ελληνοκύπριους στο παρελθόν. Είναι λοιπόν η ώρα για κάτι καινούργιο στη βάση της καλής γειτονίας. Η δική μας θέση αφήνει ανοιχτό το περιθώριο της συνεργασίας ανάμεσα στα δύο κράτη για το καλό των δύο λαών μας. Ναι, η ομοσπονδία στην Κύπρο είναι νεκρή. Και δεν φέρουμε εμείς την ευθύνη για αυτό. Τη συζητούσαμε από το 1977, αλλά κάθε φορά που πλησιάζαμε σε λύση η ελληνοκυπριακή πλευρά την απέρριπτε. Τα δύο πιο σημαντικά παραδείγματα ήταν το Σχέδιο Ανάν το 2004 και η διάσκεψη του Κραν Μοντανά το 2017, η οποία κατέρρευσε συνεπεία της ελληνοκυπριακής αδιαλλαξίας», προσέθεσε, παραπέμποντας τόσο στο «Όχι» των Ελληνοκυπρίων το 2004 όσο και στην κατάρρευση των συνομιλιών στην Ελβετία πριν τρία χρόνια.
Αναφορικά για το περιβόητο και καταδικαστέο άνοιγμα μέρους της Αμμοχώστου, ο Τατάρ απαντά και πάλι στη βάση των δύο κρατών.
«Η πραγματικότητα στην Κύπρο είναι λύση δύο κρατών, την οποία ο λαός μου επέλεξε διά της ψήφου του. Είτε οι εξωτερικές δυνάμεις το αποδέχονται είτε όχι. Το είδος της μελλοντικής σχέσης ανάμεσα στα δύο κυρίαρχα κράτη στην Κύπρο θα εξαρτηθεί από την αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας από τη διεθνή κοινότητα, όπως το έπραξε σε άλλα μέρη του κόσμου. Στο μεσοδιάστημα επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας στην ανάπτυξη της “ΤΔΒΚ” εσωτερικά και εξωτερικά στο μέγιστο των δυνατοτήτων της. Η διάνοιξη της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου στους άλλοτε κατοίκους της, στη βάση του διεθνούς δικαίου και μέσω της Επιτροπής Ακίνητης Περιουσίας, όπως καθορίζει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα είναι σημαντικό μέρος αυτών των προσπαθειών. Χωρίς να θέλω να εισέλθω σε λεπτομέρειες, θα πω απλώς ότι θα συνεχίσουμε αυτό που αρχίσαμε εκεί έτσι που να διανοιχτεί ο δρόμος για να ανακτήσει αυτή η πόλη την άλλοτε αίγλη της και τη διεθνή φήμη της ως τουριστικού προορισμού».
«Είμαστε υπερήφανοι Τούρκοι»
Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει η απάντηση του Τατάρ στην ερώτηση που του θέτει ο δημοσιογράφος:
Υπάρχει για εσάς «κυπριακή ταυτότητα» ή έστω «τουρκοκυπριακή ταυτότητα»; Εάν σας ζητούσα να μου πείτε πού τοποθετείτε τον εαυτό σας ανάμεσα στους όρους Τούρκος, Τουρκοκύπριος και Κύπριος, τι θα απαντούσατε; Επίσης, υπάρχει ή όχι περισσότερος χώρος για τη θρησκεία στα τουρκοκυπριακά πράγματα;
«Ερωτήσεις αναφορικά με την “κυπριακή ταυτότητα”, τη θρησκεία κ.λπ. δεν πρέπει να παίρνονται τοις μετρητοίς και να χρησιμοποιούνται ως μέσον για την εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων. Είναι ξεκάθαρο πως για αιώνες έχουμε ζήσει σε ένα διεθνικό νησί ως Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι, με την κάθε κοινωνία να έχει διατηρήσει τη δική της μοναδική ταυτότητα, ως προέκταση των μητέρων πατρίδων, Τουρκίας και Ελλάδας αντίστοιχα, χωρίς την ανάπτυξη μιας κοινής ταυτότητας. Η «κυπριακή ταυτότητα» παρέμεινε περισσότερο ένας γεωγραφικός όρος και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ήταν ο πρώτος ο οποίος το διακήρυξε. Υπάρχει καταγεγραμμένο ως δήλωσή του στις 28/3/1963. Είπε συγκεκριμένα: “Κανένας Ελληνας ο οποίος με γνωρίζει θα μπορούσε ποτέ να πιστέψει ότι επιθυμώ να εργαστώ για τη δημιουργία μιας κυπριακής εθνικής συνείδησης. Οι Συνθήκες (Ζυρίχης και Λονδίνου) δημιούργησαν ένα κράτος, όχι ένα έθνος”. Πενήντα επτά χρόνια μετά, ξέρω πως ο νυν ηγέτης των Ελληνοκυπρίων, ο κ. Αναστασιάδης, περιγράφει τον εαυτό του ως “περήφανο Ελληνα” και προσθέτει μάλιστα πως δεν έχει πρόβλημα να περιγράφουμε και εμείς τους εαυτούς μας ως “περήφανους Τούρκους”. Ούτε εγώ λοιπόν έχω πρόβλημα με αυτό!»
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News