Κανονικά, δεν έπρεπε να βρίσκεται στην Στουτγκάρδη. Δεν θα ήταν εκεί, εάν αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής δεν είχε και τον ρόλο του προ-Ολυμπιακού τουρνουά. Ο Λευτέρης Πετρούνιας, ανέτοιμος μετά την επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε στον αριστερό του ώμο, πήγε με σκοπό να διεκδικήσει ένα από τα «εισιτήρια» για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Αλλά και γιατί έχει μάθει να δίνει όλες τις μάχες. Ακόμη κι εκείνες που είναι σχεδόν αδύνατο να κερδίσει.

Και μόνον η συμμετοχή και η πρόκρισή του στον τελικό, ήταν ένας άθλος. Ο Λευτέρης «τόλμησε» να εμφανιστεί στο τουρνουά χωρίς να έχει δώσει αγώνα προετοιμασίας -ούτε έναν- και χωρίς να έχει προβάρει το πρόγραμμά του στον αγωνιστικό χώρο του «Χανς Μάρτιν Σλάιερ» ούτε μια φορά, εξαιτίας μιας φλεγμονής στον χειρουργημένο του ώμο, η οποία τον ταλαιπώρησε την περασμένη εβδομάδα. Ανέβηκε στους κρίκους απροπόνητος, κατευθείαν στον προκριματικό της περασμένης Κυριακής. Δεν υπάρχει προηγούμενο αθλητή -όχι μόνο στην αγωνιστική γυμναστική- που να πέρασε από το ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα στο άλλο δίχως να του δοθεί η ευκαιρία, στο μεσοδιάστημα, να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, να βρει τον ρυθμό του.

Απ’ όλες τις ιστορίες που έχει γράψει ο Πετρούνιας στα χρόνια της παντοδυναμίας του, αυτή, που μας στενοχώρησε, είναι η πιο απίθανη. Χειρουργήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018 στο Ανσί της Γαλλίας, λίγες μέρες μετά τον θρίαμβό του στην Ντόχα. «Ολα πήγαν καλά. Σε τρεις μήνες ευελπιστώ ότι θα είμαι πίσω στις προπονήσεις μου», είχε δηλώσει μετά την επέμβαση για την αντιμετώπιση της τενοντοπάθειας που τον ταλαιπωρούσε. Ετσι του είχαν πει στην αρχή: ότι σε τρεις μήνες θα επέστρεφε στα γυμναστήρια. Αμ δε… Πέντε μήνες πλήρους ακινησίας διέταξε ο γιατρός του. Αλλους τόσους κράτησε η αποθεραπεία του.

Που σημαίνει, ότι άρχισε να προετοιμάζεται για το Παγκόσμιο της Στουτγκάρδης στις αρχές του περασμένου Αυγούστου. Θεωρητικά, είχε μπροστά του μόλις δύο μήνες. Στην πράξη, όμως, ούτε έναν. Γιατί στα μέσα Σεπτεμβρίου, που ταξίδεψε στο Μπερσί για το World Challenge, διαπίστωσε πως δεν ήταν έτοιμος για τον αγώνα. Ενας πρωταθλητής αυτού του επιπέδου, που σέβεται τον εαυτό του, χρειάζεται τουλάχιστον έξι μήνες σκληρής δουλειάς και αγωνιστικής δράσης, αν θέλει να έχει πιθανότητες διάκρισης σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Ο Λευτέρης πλησίασε το βάθρο των νικητών, αν και απροετοίμαστος, επειδή έχει το «χάρισμα». Το θεϊκό ταλέντο, την «κλάση» που τον διακρίνει από κάθε άλλον γυμναστή της γεννιάς του. Αυτό που την τελευταία πενταετία τον είχε καταστήσει ανίκητο – τρόμο των αντιπάλων του. Μετά την πρώτη του παρουσία σε τελικό παγκοσμίου πρωταθλήματος, το 2014 στη Νανίνγκ της Κίνας, όπου είχε καταλάβει την 6η θέση, δεν είχε αφήσει κανέναν άλλον να γευτεί το νέκταρ της πρωτιάς. Αναδείχτηκε τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής (Γλασκώβη 2015, Μόντρεαλ 2017, Ντόχα 2018), τέσσερις πρωταθλητής Ευρώπης (Μονπελιέ 2015, Βέρνη 2016, Κλουζ 2017, Γλασκώβη 2018) και «χρυσός» Ολυμπιονίκης στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016. Αλλά τώρα, στην Στουτγκάρδη, αντίπαλός του ήταν ο χρόνος.

Αγωνίστηκε έκτος μεταξύ των οκτώ φιναλίστ, εκτέλεσε περίφημα το πρόγραμμά του, όμως αυτό το μισό βηματάκι προς τα πίσω κατά την έξοδό του, τού στέρησε ένα μετάλλιο. Συγκέντρωσε 14.733 βαθμούς και κατετάγη τέταρτος, πίσω από τον Τούρκο Ιμπραχίμ Τσολάκ (14.933), τον Ιταλό Μάρκο Λοντάντιο (14.900) -ανερχόμενο «αστέρα» των κρίκων- και τον Γάλλο Σαμίρ Αΐτ Σαΐντ (14.800), που την τελευταία στιγμή του άρπαξε την τρίτη θέση.

«11 μήνες… Πολλά προβλήματα στην πορεία… Αλλά, όλα αυτά έγιναν παρελθόν με την πρόκρισή μου στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Από σήμερα επέστρεψα στον αθλητή που ήμουν πριν…», είχε δηλώσει την περασμένη Κυριακή, αν και στους προκριματικούς είχε πάρει τη χαμηλότερη θέση (4η) και τη χειρότερη βαθμολογία από τη μέρα που άρχισε η δυναστεία του στους κρίκους. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την περιπέτειά του ως δικαιολογία, για την περίπτωση που τα πράγματα δεν πήγαιναν -όπως δεν πήγαν- καλά στον τελικό. Να πει πως δεν έχει ξεπεράσει το πρόβλημά του, αλλά θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Ο Πετρούνιας; Ποτέ! Εάν υπήρχε παγκόσμιο πρωτάθλημα αυτοπεποίθησης, το «χρυσό» θα το είχε στο τσεπάκι του. Είναι χαρακτηριστικό των σπουδαίων αθλητών.

Ηταν η πρώτη του ήττα έπειτα από ένα εκπληκτικό αήττητο σερί τριάμισι ετών, από τον Απρίλιο του 2016 μέχρι σήμερα. Η ατυχία του τραυματισμού του, τού στέρησε το δέκατο διαδοχικό χρυσό μετάλλιό του σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις από το 2015 και μετά, και τον τέταρτο στη σειρά τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Οσο για τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, θα τη διεκδικήσει στο επόμενο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Δεν πειράζει, Λευτέρη. Εκανες παραπάνω απ’ ό,τι μπορούσες. Οπως πάντα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News