Διαδηλώτριες κατέκλυσαν τους δρόμους ελβετικών πόλεων, την Κυριακή, διαμαρτυρόμενες για την έμφυλη βία και απαιτώντας ισότητα.

Οι διαδηλώσεις της «μαζικής κραυγής», όπως ονομάστηκαν, έγιναν σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Στις 3:24 μ.μ., οι γυναίκες ξέσπασαν σε ουρλιαχτά διαμαρτυρίας για ένα λεπτό. Συμβολικά, από αυτή την ώρα και μετά, οι γυναίκες στην Ελβετία εργάζονται χωρίς αμοιβή καθημερινά, λαμβάνοντας υπόψιν τον μέσο όρο της διαφοράς αμοιβής ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες.

Πέρυσι, στην αντίστοιχη διαμαρτυρία, συμμετείχαν μισό εκατομμύριο άνθρωποι. Φέτος, λόγω κορονοϊού, ήταν λιγότεροι.

Ανάμεσα στις διαδηλώτριες ήταν και η 19χρονη Ροξάνι Ερικο. Τη μητέρα της την σκότωσε ο σύντροφός της. «Ηρθα για να ουρλιάξω για μένα, αλλά και τις αδελφές μου και τους αδελφούς μου, και για όλα τα παιδιά που έχουν χάσει μητέρα ή πατέρα. Και ουρλιάζω και για τη μητέρα μου, που θα ούρλιαζε αν ήταν ακόμα εδώ». είπε στην Guardian.

Μία άλλη διαδηλώτρια, η 70χρονη Ρόουζ-Αντζελα Γκραμόνι, έχει πάρει μέρος σε όλες τις αντίστοιχες διαμαρτυρίες από το 1991. «Τώρα μπορώ να πεθάνω ήρεμη, είναι εδώ και αναλαμβάνει η επόμενη γενιά. Αλλά για λίγο διάστημα, ήμουν πολύ λυπημένη. Νόμιζα ότι παλεύαμε για πολλά πράγματα, αλλά δεν ολοκληρώναμε τον αγώνα μας και δεν υπήρχε κανείς να τον ολοκληρώσει».

Μέρος της διαμαρτυρίας ήταν και η σιγή ενός λεπτού για τα θύματα έμφυλης βίας, γυναίκες που έχουν δολοφονηθεί από συζύγους και συντρόφους, αλλά και θύματα βίας κατά της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

«Θα ήθελα να περπατώ τη νύχτα φορώντας φούστα, κολάν ή σορτς χωρίς να με προσβάλουν και χωρίς να φοβάμαι ότι θα με βιάσουν», είπε η 20χρονη Βάνι Νιούτι, στη Γενεύη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News