Μετά τη στρατιωτική παρέλαση (σταθερή και αμετάβλητη αξία για τη χώρα!), οι μπάντες του στρατού δεν θα φύγουν, θα μείνουν στην πλατεία Συντάγματος για να παίξουν δημοτικά τραγούδια και να χορέψει ο λαός! Παράλληλα, θα καταφθάσουν χορευτικά σωματεία από διάφορες περιοχές της χώρας -βρακοφόροι, Θρακιώτες κ.ά- ενώ στον κόσμο θα δοθούν ελληνικά σημαιάκια…

Κάπως έτσι περιέγραψε ο Πάνος Καμμένος και καταγράφονται σε δημοσιεύματα όσα θα δούμε να συμβαίνουν στην επέτειο της 25ης Μαρτίου. Αυτά αποφασίσθηκαν σε συνάντησή του με τη Ρένα Δούρου, ώστε να δοθεί φέτος ένας διαφορετικός χαρακτήρας στις εκδηλώσεις. Να αποτελέσουν, όπως είπε ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, μια «πράξη εθνικής κυριαρχίας»!

Στρατιωτική παρέλαση, άρματα, επίσημοι, χειροκροτήματα, στρατιωτικές μπάντες, δημοτικά τραγούδια, σημαιάκια και χοροί. Και φυσικά συνθήματα, πολλά συνθήματα. Αναρωτιέμαι για το τι ακριβώς είναι όλο αυτό; Μια γιορτή του ενωμένου στρατού-λαού; Ενός είδους τόνωση του εθνικού φρονήματος; Μια διαδήλωση, όπως το χαρακτήρισε ο Καμμένος σε συνέντευξή του; Ό,τι και αν είναι, νομίζω πως υπάρχει ένα πρόβλημα. Και αυτό είναι πως ο λαός πάλι χρησιμοποιείται, για την ακρίβεια χρησιμοποιούνται ένστικτα, χρησιμοποιείται η έννοια του  πατριωτισμού, χρησιμοποιείται η διαμορφωμένη θυματοποίηση, όλα ιδιαίτερα χρήσιμα για να προωθήσουμε πολιτικές.

Κατανοητό, δεν είναι η πρώτη, φαντάζομαι ούτε η τελευταία φορά που αυτό συμβαίνει. Στέλνουμε -υποτίθεται προς τα έξω, προς τους σκληρούς δανειστές- το μήνυμα πως συγκυβέρνηση και λαός ειναι ενωμένοι και αποφασισμένοι να αντισταθούν. Δεν αρκεί σ' αυτή τη φάση να καταγράψουμε την ιλιγγιώδη απόσταση που χωρίζει τις εννοιες της αριστεράς με αυτές τις εθνικολαϊκές συνάξεις. Δεν έχει νόημα να υπενθυμίσουμε στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι χθες έλεγαν -και σωστά έκαναν- πως η διαδικασία των παρελάσεων στέλνει λάθος μηνύματα και ενισχύει την πατριδοκαπηλεία. Όταν σέρνεσαι πίσω ή συνεργάζεσαι πρόθυμα για να υλοποιήσεις τις φαντασιώσεις του Καμμένου, το προηγούμενο αποτελεί λεπτομέρεια. Ας μην έχουμε τέτοιου είδους απαιτήσεις πια.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι το ελάχιστο: Να αναρωτηθούμε αν έστω αυτή η λογική μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα ως προς τον επιδιωκόμενο σκοπό. Βλέπουν στρατιωτικές παρελάσεις, χορούς και πανηγύρια οι εχθροί που εχουμε δαιμονοποιήσει και συγκινούνται; Πιέζονται; Αναγκάζονται σε πολλά βήματα πίσω για τη λάθος οικονομική που μας έχουν επιβάλλει;

Μοιάζει μάταιο να απαντήσει κανείς. Όπως μάταιο μοιάζει να επιχειρήσει να μιλήσει για τις πραγματικές προτεραιότητες αυτής της χώρας και τους τρόπους με τους οποίους πρέπει να διαχειριστεί μια πρωτοφανή κρίση. Ποιο το νόημα να επισημάνεις πως η χώρα δεν έχει ανάγκη από εθνικολαϊκά οράματα και φαντασιώσεις, αλλά από ένα ουσιαστικό πειστικό σχέδιο, αυτό που μας είχαν υποσχεθεί προεκλογικά πως έχουν έτοιμο;

Φοβάμαι πως αν μιλάγαμε για όλα αυτά, θα χανόντουσαν κάτω από τους ήχους των κλαρίνων που θα ακούγονται στην πλατεία Συντάγματος στην εθνική επέτειο. Και μπορεί φέτος η εκδήλωση να μην εχει κιγκλιδώματα, όπως μας πληροφόρησε ο Καμμένος, αλλά αυτά εξακολουθούν να προσπαθούν να τα διατηρήσουν στα μυαλά μας…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News