Οι πιο ωραίες συζητήσεις στη ζωή είναι για τον θάνατο -και δεν εννοώ μόνο φιλοσοφικά και υπαρξιακά. Ακόμα και πρακτικά εάν το εξετάσετε, θα δείτε πόσο ενδιαφέρουσα μπορεί να γίνει μια τέτοια συζήτηση. Για παράδειγμα, η διάθεση του σώματος μετά τον θάνατο. Πιθανότατα για κάποιους να φαίνεται ως ένα ζήτημα που δεν τους απασχολεί, καθώς η θρησκεία στην οποία πιστεύουν, συνήθως προκαθορίζει τον τρόπο και το τελετουργικό. Είναι τυχεροί. Για κάποιους άλλους όμως, τα πάντα είναι πιθανά και διαπραγματεύσιμα.

Θα μου πείτε, πως στην Ελλάδα, με το ζόρι προσπαθούμε να αποκτήσουμε αποτεφρωτήρια. Δεν διαφωνώ, αλλά γελιέστε αν νομίζετε πως με κάτι τέτοιο ξεμπερδεύει όποιος επιλέξει την καύση, γιατί εκτός της παραδοσιακής λύσης, υπάρχει πλέον και η «πράσινη» αποτέφρωση. Για όσους λοιπόν ενδιαφέρονται για το οικολογικό τους αποτύπωμα στον πλανήτη ακόμη και μετά θάνατον, η αλκαλική υδρόλυση (resomation) και η κονιορτοποίηση κατόπιν κατάψυξης με υγρό άζωτο (cryomation) είναι αυτά που σας ταιριάζουν και που θα σας μετατρέψουν σε λευκή σκόνη. Μη βιάζεστε, δεν τελειώσαμε. Είτε σκόνη είτε στάχτη, μετά τι; Αν υποθέσουμε ότι δεν θα πέσετε στα χέρια του Keith Richards που είχε σνιφάρει τις στάχτες του πατέρα του, πού θα καταλήξετε; Σε τεφροδόχο; Σκορπισμένοι στη θάλασσα ή σε κάποιο άλλο αγαπημένο μέρος σας; Είναι μόνο αυτές οι επιλογές; Φυσικά και όχι. Υπάρχουν επιχειρήσεις που αναλαμβάνουν να σας τοποθετήσουν σε κλεψύδρα ή να σας «κάνουν» πυροτέχνημα, «αστροστάχτες» ή διαμάντι. Και αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα καλό επιχείρημα υπέρ των αποτεφρωτηρίων στην Ελλάδα. Γιατί να στείλουν οι συγγενείς την τέφρα σου στο εξωτερικό για να γίνεις ένα ωραιότατο διαμαντάκι που θα φοράει η σύζυγος στον λαιμό ως μενταγιόν; Γιατί να μην τονωθεί η εγχώρια επιχειρηματικότητα και να φωτίσει ο νεκρός ως πυροτέχνημα τον ελληνικό ουρανό;

Οι εναλλακτικές όμως δεν σταματούν εδώ. Για την ακρίβεια, περιπλέκονται κι άλλο· πολλαπλασιάζονται και αγκαλιάζουν το ευρύτερο καλό της ανθρωπότητας. Σωστά καταλάβατε. Αναφέρομαι στη δωρεά σώματος για ερευνητικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς. Στην Ελλάδα, τα ανατομεία αναστενάζουν και οι φοιτητές Ιατρικής στριμώχνονται πάνω από τα λιγοστά πτώματα. Η διαδικασία είναι απλή, αλλά λίγες είναι οι σχολές που διαθέτουν σχετικές πληροφορίες διαδικτυακά, όπως αυτή του ΑΠΘ. Αν θέλετε να βοηθήσετε μακροπρόθεσμα την εκπαίδευση των αυριανών γιατρών αλλά δεν σας νοιάζει ποιας χώρας, υπάρχουν αρκετά πανεπιστήμια στις ΗΠΑ που διατηρούν εργαστήρια «πλαστινοποίησης» (plastination), δηλαδή συντήρησης του σώματος ή μέρος αυτού, μέσω αντικατάστασης των σωματικών υγρών με πολυμερή (σιλικόνη, εποιξεική ριτίνη, κ.α.). Αν πάλι δεν σας ενδιαφέρει τόσο πού ακριβώς θα καταλήξετε, μπορείτε να χτυπήσετε την πόρτα του Dr. Gunther von Hagens. Θα σας «πλαστινοποιήσει», ολόκληρο ή μερικά κομμάτια σας, και είτε θα σταλείτε σε ερευνητικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα είτε θα γίνετε έκθεμα στο Body Worlds. Είναι μακάβριο, λέτε; Ας μην ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση. Γιατί, για να μπορέσετε να δωρίσετε το σώμα σας, θα πρέπει πρωτίστως να έχετε πεθάνει από φυσικά αίτια. Και ο επιθυμητός τρόπος αποβίωσης είναι ένα από τα θέματα που κάνουν τις συζητήσεις για τον θάνατο, τις πιο ενδιαφέρουσες στη ζωή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News