«Ακριβώς χίλιες ημέρες μετά τον εμπρησμό της Marfin, που επέφερε τον χαμό της Αγγελικής και του κυοφορούμενου παιδιού μας, της Παρασκευής και του Νώντα, η οικογένειά μας παρακολουθεί υπομονετικά τις εξελίξεις στο θέμα της απόδοσης ευθυνών και απονομής δικαιοσύνης για τα γεγονότα της 5ης Μαΐου. Προσδοκούμε τη λυτρωτική για εμάς και τη μνήμη των ανθρώπων μας καταδίκη, τόσο των εμπρηστών, φυσικών αυτουργών, όσο και των υπευθύνων της εργοδότριας τράπεζας Μarfin, που με τις εγκληματικές παραλείψεις τους εξανάγκασαν τους εργαζόμενους να υποστούν αυτόν τον μαρτυρικό θάνατο».

Αυτά λέει η γραπτή ανακοίνωση της οικογένειας της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου που κυκλοφόρησε χθες. Χθες που το πρωτοσέλιδο των «Νέων» αποκάλυπτε ότι έχουν κληθεί να παρουσιαστούν στον ανακριτή, αύριο Παρασκευή, δύο άτομα για να τους απαγγείλει κατηγορίες για τέσσερα κακουργήματα. Τέσσερα, γιατί οι δικαστές κάνουν μεθοδικές κατατμήσεις σε πράξεις που στο μυαλό μας και στη συλλογική συνείδηση μοιάζουν αδιαίρετες. Φόνος. Τι πάει να πει φόνος γενικά; Είχες όπλα. Βόμβες και καύσιμα. Ήξερες και σου έλεγαν ότι μέσα έχει ανθρώπους και εσύ έβαλες φωτιά. Άρα γνώριζες ότι θα σκοτώσεις. Και πάει λέγοντας. Λέγεται ότι υπάρχουν και δύο ακόμη άτομα, για τα οποία δεν μπορούν να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες και προς το παρόν ίσως κληθούν σαν μάρτυρες.

Τα διάφορα δημοσιεύματα στο Διαδίκτυο μιλούν για έναν 28χρονο υπήκοο Καζακστάν και έναν 32χρονο Έλληνα. Φαίνεται ότι πρόκειται για τους ίδιους που είχαν προσαχθεί να καταθέσουν τον Απρίλιο του 2011 και είχαν αφεθεί ελεύθεροι. Τότε θυμάμαι -υπουργός Χρήστος Παπουτσής- η κίνηση αυτή είχε επικριθεί σαν απόπειρα εντυπωσιασμού. Συνέπιπτε βλέπετε και με την συμπλήρωση ενός χρόνου από το έγκλημα.

Σήμερα πάνε να συμπληρωθούν τριάντα τρεις μήνες από εκείνη την Τετάρτη 5 Μαΐου του 2010.  Ξεκινάει άραγε η τελική φάση για την αποκάλυψη και τιμωρία των ενόχων; Μπορεί, αν και θα αποδειχθεί μια εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία. Η λογική λέει ότι οι ένοχοι ήταν γνωστοί από τους πρώτους μήνες. Δεκάδες άτομα του χώρου τους γνώριζαν ποιοι ήταν. Ήταν δίπλα τους ή λίγο πιο κάτω, τους έβλεπαν. Η τερατώδης πράξη τους συζητήθηκε στα στέκια τους. Πολλοί από τους ομοϊδεάτες τους, όσο πωρωμένοι και να είναι, σοκαρίστηκαν. Υπήρξαν δεκάδες μάρτυρες που ήρθαν σε επαφή μαζί τους αφού συνέχισαν αφιονισμένοι επιδιώκοντας να κάψουν και τον Ιανό. Από την άλλη, όλα αυτά μπορεί και να μη φθάνουν. Πρόσωπα καλυμμένα. Θολές εικόνες από κάμερες. Μαρτυρίες που θα πρέπει να επιβεβαιωθούν και στο δικαστήριο, αν και όταν φθάσει εκεί η υπόθεση. Μάρτυρες και δικαστές που, έτσι κι αλλιώς, θα υποστούν τεράστιες πιέσεις. Δεν είναι μια υπόθεση με DNA και δακτυλικά αποτυπώματα.

Οι ευθύνες της τράπεζας, για τις οποίες μιλούν και οι συγγενείς των θυμάτων, είναι προφανώς αρκετά πιο εύκολο να στοιχειοθετηθούν. Μακάρι αυτοί που γνωρίζουν να μείνουν σταθεροί και ειλικρινείς μέχρι τέλους στις μαρτυρίες τους. Μακάρι αυτοί που θα δικάσουν να σταθούν στο ύψος της αποστολής τους. Μακάρι αυτοί που το έκαναν να ομολογήσουν κάτω από το βάρος των στοιχείων και της όποιας συνείδησης τους έχει απομείνει. Δεν χρειαζόμαστε κάποιους ενόχους. Σαν κοινωνία έχουμε ανάγκη να μάθουμε και να τιμωρηθούν αυτοί που αποδεδειγμένα το έκαναν.

Θα είναι μια δοκιμασία και για τα κόμματα. Θα αντισταθούν στον πειρασμό ή θα την παίξουν στην τσόχα των σκοπιμοτήτων τους; Το έγκλημα της Μαρφίν δεν είναι χωρίς πολιτικές προεκτάσεις. Πολύ βαθύτερες όμως από αυτές που συνήθως αναδεικνύουν οι σκυλοκαυγάδες των κομμάτων. Σαν κοινωνία δεν έχουμε να κερδίσουμε κάτι από τον πολιτικό πλειστηριασμό του. Το κέρδος για την κοινωνία και κάποια ανακούφιση για τους συγγενείς των αδικοχαμένων θα προκύψει μόνον από το ξεκαθάρισμά του, μέσα από μια τίμια δίκη. Μετά, έχουμε καιρό να κουβεντιάσουμε και τα υπόλοιπα. Και δεν είναι λίγα.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News