Πριν λίγους μήνες επισκέφθηκα τον Νόαμ Τσόμσκι στο προσωπικό του γραφείο στο πανεπιστήμιο MIT της Βοστόνης για μία συνέντευξη που προβλήθηκε τότε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ. Μεταξύ άλλων, είχε πει για την χώρα μας ότι "η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα δεν είναι απλά αδιέξοδη. Είναι καταστροφική" (πατήστε εδώ για να την παρακολουθήσετε). Τις ίδιες επισημάνσεις που μου είχε κάνει τότε στην συζήτηση που είχαμε, επανέλαβε και χθες σε μία ακόμα δραματική αναφορά που έκανε για τα δεινά που περνάει η χώρα μας. Όπως τότε στην συνέντευξή μας, έτσι και χθες διαβάζοντας τα λεγόμενά του, έπιασα τον εαυτό μου να τον διαπερνά φευγαλέα ένα συναίσθημα, όχι απλά αυτό της θλίψης και απογοήτευσης που ένιωθα παλιά για το κατάντημα μας.

Τέτοια λόγια έχουν αρχίσει πια να μου προκαλούν ένα ακόμα χειρότερο συναίσθημα: αυτό του φόβου, το οποίο είναι δηλωτικό της κατάστασης στην οποία έχει φθάσει καθένας από εμάς. Διότι όταν μία κοινωνία περνάει από το στάδιο της απογοήτευσης και του θυμού στο επόμενο στάδιο, στο στάδιο του φόβου- όπως το βιώνω εγώ και πιστεύω και πολλοί από εσάς- τότε το επόμενο βήμα για έναν λαό είναι να αρχίσει να τρώει σιγά-σιγά τις σάρκες του. Και η καταπολέμηση αυτού του φόβου είναι πολύ δύσκολο πράγμα άπαξ και αρχίσει να συμβαίνει. Γιατί η ολοένα και μεγαλύτερη συνειδητοποίηση του φόβου μας λειτουργεί διαλυτικά για τους εαυτούς και της κοινωνίας μας. Δεν μας απαλλάσσει από αυτόν καθ΄αυτόν τον φόβο, αλλά μας καθιστά υποχείρια του.

Είναι λάθος να λέμε ότι έχουμε γίνει υποχείρια των δανειστών μας. Υποχείρια του φόβου μας είμαστε πλέον. Και όταν ένας λαός καταλήγει σε αυτό το σημείο, ο ραγιαδισμός πρέπει να θεωρείται απότοκο στην συμπεριφορά του. Και ξέρετε, οι ραγιάδες μπορούν να πειστούν ακόμα και ότι η εκταμίευση μίας δόσης συνιστά εθνική επιτυχία. Αρκεί αυτή να συνοδεύεται με τις δέουσες υποκλίσεις μεγαλοπρέπειας. Ειδικά ως προς το τελευταίο νομίζω ότι τα πάμε καλά.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News