«Βοήθεια γειτόνοι», έτσι ήθελα να ουρλιάζω κι εγώ, μήπως έλθει κάποιος και μου το κλείσει. Να βγάλω ουρλιαχτά σαν κι εκείνης της γυναίκας στη ραδιοφωνική διαφήμιση. Για να μας κάνει δηλαδή να αγοράσουμε κάτι αλουμινένια παράθυρα ξεκινούσε με γοερές κραυγές ότι τάχα την έκλεβαν γιατί το σπίτι δεν διέθετε κουφώματα ασφαλείας. Και έμενες σαν παράλυτος, ούτε να μπορείς να συνεχίσεις αυτό που έκανες ούτε να συρθείς καν μέχρι το κουμπί να το κλείσεις. Υπομονή μόνο να περάσει όλη αυτή η θύελλα. Πραγματικά εφιάλτης στην κουζίνα ή όπου αλλού τύχαινε να έχεις το ραδιόφωνο εκείνη την ώρα.

Τώρα τελευταία δεν ακούγεται η δύστυχη. Να τα έβαλε και να ησυχάσαμε όλοι οριστικά; Εμείς οι ακροατές πάντως έχουμε κι άλλα να περάσουμε. Μου φαίνεται πως οι περισσότερες διαφημίσεις, όσες τουλάχιστον προλαβαίνω να ακούσω από το ραδιόφωνο, είναι, κατά τη γνώμη μου χάλια. Φλύαρες, χοντροκομμένες, καθόλου πειστικές. Και φτιαγμένες από υλικά μάλλον ανθυγιεινά. Οι γυναίκες πρώτ’ από όλα δεν έχουν καθόλου καλή μεταχείριση από την ελληνική διαφήμιση.

Η μια, το Μαράκι, είναι γραμματέας αλλά τόσο χαζή που ψάχνει να βρει τη συσκευή «Τούμε» αφού τάχα ο άνδρας(φυσικά) συνάδελφός της είπε «παραιτούμαι» κι εκείνη κατάλαβε «πάρε Τούμε». Σε μια πιο φρέσκια διαφήμιση άλλος άνδρας ενώ φορτώνει το αυτοκίνητό του και του λέει κάποιος στο τηλέφωνο ότι απήγαγε τη γυναίκα του παίρνει σαν απάντηση ότι εκείνη τη στιγμή είναι τόσο (γλυκά) απορροφημένος από το φόρτωμα του τετράτροχου που διαφημίζεται ώστε καλύτερα να μιλήσουν αργότερα! Μια άλλη δύστυχη νοικοκυρά φέρνει πίτσες και άλλα καλά στον πατέρα-εφέντη αλλά εκείνος σκέπτεται το Μουντιάλ. Έχουμε βέβαια και την δύστροπη και αντιπαθέστατη Μάχη με τον πανάγαθο σύζυγο που την υπομένει για το χατήρι ενός κλιματιστικού και ΤΟ αποκορύφωμα, που αν υπήρχε μια σταγόνα φιλότιμο εκεί στους περίεργα (το λιγότερο) σκεπτόμενους κήνσορες του Ε.Σ.Ρ. θα είχαν ήδη επέμβει είναι η διαφήμιση γνωστής αεροπορικής εταιρείας. Με ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων ανδρών που χαριεντίζεται με το συνηθισμένο στερεότυπό της θηλυπρεπούς (τάχα μου) ομιλίας και χαίρεται για το επικείμενο ταξίδι του (πού αλλού) στο Λονδίνο. Αναρωτιέμαι αν κάποιες από τις διαφημίσεις τις φτιάχνουν γάιδαροι για να τις απευθύνουν σε γαϊδάρους.

Υποκλίνομαι στη διαφήμιση που βλέπω σε καταστήματα οπτικών και δείχνει τον παικταρά Ζινεντίν Ζιντάν να φοράει ένα ζευγάρι γυαλιά και από κάτω να μας τον παρουσιάζουν σαν συμπαθή συνταξιούχο. Ένα υπέροχα φωτογραφημένο πορτρέτο του, μαζί με μια φράση από κάτω και πλέον με έχουν πείσει. Θέλω κι εγώ να πάρω από τα ίδια αυτά γυαλιά. Απορώ λοιπόν με τα μυαλά που κουβαλούν οι εδώ. Εκτός αν είναι αλήθεια ότι άρχισαν να απολύουν από τις διαφημιστικές τους παλιούς και υψηλόμισθους οπότε…

Δεν ξέρουν άραγε ότι μερικές από αυτές τις διαφημίσεις θα μεταδίδονται για μήνες και με εκνευριστική συχνότητα; Άρα τελικά ο ακροατής θα μισήσει τα προϊόντα και αυτόν που τα έχει αφού του χαλούν ασύστολα την ησυχία με τη φλυαρία, με τις υπερβολές, με τους αφελέστατους διαλόγους; «Έτσι με το μπουρνούζι θα πας στο καζίνο;» ρωτάει ο τύπος τη δικιά του. «Θέλεις να τα βγάλω κι αυτά αφού θα παίξω από εδώ από σπίτι», απαντάει εκείνη, σε διαφήμιση για Καζίνο ιντερνετικό. Παίξε όπως είσαι είναι το σύνθημα-μήνυμα. Και ξεβράκωτοι να είναι οι πελάτες δηλαδή για εμάς κανένα πρόβλημα. (Ίσως γιατί ούτως ή άλλως έτσι θα καταντήσουν αν επιμείνουν να παίζουν). Και όλα αυτά τα πανέξυπνα κάθε μια ώρα τουλάχιστον.

Δεν έχουν δει τις υπέροχες διαφημίσεις στο Ίντερνετ; Δεν έχουν πάει στο εξωτερικό να δουν, ν’ ακούσουν, να διαβάσουν, πόσο λιτά και ελάχιστης διάρκειας είναι τα (διαφημιστικά) συνθήματα; Τα ραδιοφωνικά μηνύματα ειδικά εδώ έχουν καταντήσει ανυπόφορα. Παλιότερα ήξερα ότι γνωστοί άνθρωποι των γραμμάτων έγραφαν κείμενα για διαφημίσεις. Μάλιστα κάποιον πολύ επιτυχημένο, παίζοντας και με το όνομά του, τον είχαν βγάλει «σλο-γκανά». Τώρα φαίνεται ότι πάνε κι αυτοί. Επιπλέον αποκτήσαμε και άλλη πληγή. Τους δημοσιογράφους αναγνώστες των διαφημιστικών μηνυμάτων. Κάποτε είχαν τιμωρηθεί με (προσωρινή) έξωση από την Ε.Σ.Η.Ε.Α. δυο δημοσιογράφοι γιατί διαφήμιζαν αλουμίνια και ένας άλλος βιταμίνες, που μάλλον δεν τον ωφέλησαν και τός γιατί τελικά τον έδιωξαν από τον τηλεοπτικό σταθμό που (μας) δούλευε. Τώρα όμως αυτά φαίνεται ότι ξεχάστηκαν.

Και στο ραδιόφωνο τουλάχιστον, που ακούω πολύ, πέφτουν με το όποιο κύρος τους επάνω μας αλλάζοντας ξαφνικά φορεσιά και μας λούζουν με μακροσκελέστατα, άνευρα και κάποτε προκλητικά διαφημιστικά μηνύματα. Όπως σε βραδινή καθημερινή εκπομπή αθλητικού σταθμού με δυο τριαντάρηδες και βάλε (δεν είναι δηλαδή τίποτα άπειροι νεαροί) όπου ο ένας ειδικά επειδή έχει σπουδάσει και ηθοποιός βάζει όλη του την τέχνη(;), σαν να παίζει Σέξπιρ τουλάχιστον κάνει, για να μας πείσει πόσο ευτυχισμένοι θα γίνουμε αν μπούμε σε ένα (ακόμη) ιντερνετικό καζίνο με τις άπειρες δυνατότητες που μας προσφέρει (να χάσουμε τα χρήματά μας). Και σαν να μην έφθανε αυτό κολλητά ο ίδιος, χωρίς να πάρει ανάσα δηλαδή, μας λέει ότι η ευτυχία μεγαλώνει αν χτυπήσεις και κάποιες μπύρες που επίσης χορηγούν και ανεβάζουν τον οίστρο του στην ίδια εκπομπή. Εξευτελισμός (και) του δημοσιογραφικού επαγγέλματος για ένα χαρτζηλικάκι; Και μερικοί από αυτούς είναι και «καθηγητές» σε σχολές δημοσιογραφίας.

Τρέλανέ με αν μπορείς κύριε διαφημιστά, όχι όμως με ένα κλιματιστικό όπως λέει ηδονικά κάποια κυρία με ωραία φωνή, ανακατεύοντας τη σεξουαλική πράξη με τον αέρα από το μηχάνημα (πώς;), αλλά με έξυπνους λιτούς διαλόγους, ανθεκτικούς στον καιρό και τη φθορά της επανάληψης. Κάποτε, από όσο ξέρω, στο ραδιόφωνο για τη διαφήμιση κάποιων ψυγείων ακουγόταν απλά μια φωνή που έλεγε μόνο μια φράση μέσα από ήχους ανέμου και κακοκαιρίας: «Άλπεις, αιώνια παγωμένα βουνά». Άλπεις λεγόταν και τα διαφημιζόμενα ψυγεία. Και αυτή η φράση κολλούσε σαν τσίχλα στον εγκέφαλο μικρών και μεγάλων και επέζησε του προϊόντος που διαφημιζόταν με αυτήν. Τώρα;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News