Το κράτος που υπάρχει
Το κράτος που υπάρχει
Ενας φίλος του protagon με κάλεσε να μην κάνω αναλύσεις, αλλά να δημοσιεύω αυτό το οποίο μπορώ, δηλαδή στοιχεία και πληροφορίες. Τώρα λοιπόν που «ολα τελείωσαν», για να παραφράσω ενα σύνθημα στους τοίχους (Ολα συνεχίζονται) σε ο,τι αφορά τον κύκλο αυτής της οργάνωσης, του Επαναστατικού Αγώνα, είναι ώρα να κάνουμε μια αποτίμηση της δουλειάς της αστυνομίας, της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας και πιθανώς και της ΕΥΠ, τις τελευταίες 40 μέρες.
Πίσω τους υπήρχε μία ισχυρή πολιτική βούληση. Με κάθε τρόπο να εκμεταλλευτεί το κράτος τα στοιχεία που είχε στα χέρια του τα στοιχεία που προέκυψαν απο τη συμπλοκή στη Δάφνη για να φτάσει στον Επαναστατικό Αγώνα. Και επειδή η πολιτική γίνεται απο πρόσωπα, σε αντίθεση με τους κκ. Γ.Βουλγαράκη, Β. Πολύδωρα και ίσως λιγότερο τον κ Χρ.Μαρκογιαννάκη, ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοίδης κατηύθυνε τις υπηρεσίες του, που μην ξεχνάμε είναι ένας στρατός σε μέγεθος, αλλά ένας λόχος σε ικανούς ανθρώπους, στον στόχο με την ανάλογη πίεση για να «τελειώσουν». Έγιναν δεκάδες συσκέψεις στις οποίες προήδρευε ο ίδιος, τα εργαστήρια δούλευαν και δουλεύουν νυχθημερόν, η ΕΥΠ προφανέστατα «άκουγε» και «ακούει» συνομιλίες, ακόμα και οι υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών επιστρατεύτηκαν για να βρεθούν τα στοιχεία της κυρίας που νοίκιαζε το διαμέρισμα η του μυστυριώδους «Γριβοκωστόπουλου» (ανύπαρκτο πρόσωπο) με το οποίο ένας απο τους συλληφθέντες νοίκιαζε τους χώρους.
Όλα ξεκίνησαν απο μια τηλεκάρτα του Φούντα. Οι ψηφιακές εγγραφές που υπήρχαν επάνω της, οδήγησαν στα καρτοκινητά του Μαζιώτη. Η παρακολούθηση του κινητού του Μαζιώτη σε άλλους. Οι άλλοι στις πλαστές ταυτότητες, οι πλαστές ταυτότητες στα διαμερίσματα και στο γκαράζ. Όσοι απο τα «παπαγαλάκια» του γνωστού χώρου αλλά και τουλάχιτον ενας απο τους ίδιους τους συλληφθέντες εσπευσαν να μιλήσουν για «ποινικοποίηση φιλικών και συγγενικών σχέσεων», κινδυνεύουν ανάλογα με τα αποτελέσματα της δουλειάς των εγκληματολογικών εργαστηρίων να αποδειχθούν απόλυτα αναξιόπιστοι, προπαγανδιστές σε αυτό που θεωρούν «πόλεμο» εναντίον του κράτους και των υπηρεσιών του. Όταν κηρύσσεις πόλεμο στο κρατος πρέπει να ξέρεις να υφίστασαι και τις συνέπειές του και όχι να ψελλίζεις περί «ποινικοποίησης», «εγκληματοποίησης» και άλλες ανοησίες. Το ποια άλλα κίνητρα είχαν τα μέλη του ΕΑ, εφ όσον αποδειχθεί η σχέση τους με όσα βρέθηκαν στην Κυψέλη, ίσως αφορά κάποιους ιστορικούς, ψυχολόγους, κοινωνικούς ερευνητές. Εμάς αφορά η καταγραφή των στοιχείων που τους συνδέουν η δεν τους συνδέουν με συγκεκριμένες πράξεις.
ΥΓ. Κάποιοι απο τους κατηγορούμενους και φερόμενους ως μέλη του ΕΑ θα πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν πραγματικά τα αγαθά της «αστικής» μας «νομιμότητας» και του πολιτισμού της. Που δεν είναι αλά κάρτ. Αυτή η νομιμότητα δεν υπάρχει για να διευκολύνει την απαλλαγή υπόπτων για συμμετοχή σε τρομοκρατικές πράξεις, ούτε για να τους δίνει τη δυνατότητα να συνεχίσουν την «υπονόμευσή» της. Υπάρχει για να μπορεί να αμύνεται.Και αυτή τη φορά, όπως και το 2002, το «ένοπλο κόμμα» υποτίμησε το κράτος που είχε απέναντί του. Τον πατριωτισμό και το μεράκι ορισμένων απο τους ανθρώπους που το συγκροτούν. Αυτή τη φορά δέν υπήρχαν Άγγλοι και Αμερικάνοι. Τη «δουλειά» την οργάνωσαν και την έφεραν σε πέρας οι δικοί μας. Ο Επαναστατικός Αγώνας ήταν μία εσωτερική μας υπόθεση και η 40ήμερη εξάρθρωσή του η δουλειά ανθρώπων του κράτους που είναι ακόμα επαγγελματίες.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News