Ο φίλος μου ο Μάνος, μεσήλικας μικροξενοδόχος, τελευταία βλέπει φανατικά παλιές ελληνικές ταινίες, αυτές του καλού εμπορικού κινηματογράφου. Όταν ρώτησα να μάθω γιατί έγινε ταινιο-χόλικ, μου έδωσε μια απάντηση που με παραξένεψε.«Βλέπω τις παλιές ταινίες και αναπολώ την Ελλάδα που ακόμα είχε ενδιαφέρον για τον τουρισμό. Τις βλέπω και αναπολώ της ημέρες που υπήρχε ΕΟΤ! Τις βλέπω για να ξαναζήσω τη δημιουργία του ονείρου, την εποχή που ο τουρισμός ξεκινούσε για να γίνει η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας».

Ο Μάνος με κοίταξε συγκαταβατικά, άναψε τσιγάρο (Μαριλίζαααα) και με ρώτησε αν έχω διάθεση να ακούσω. «Έχω» του είπα. Και άρχισε.

«Κάπου στα τέλη του '50 αρχές του '60 οι ξένοι ανακάλυψαν την Ελλάδα. Δεν τους φέραμε εμείς, μόνοι τους ήρθαν. Λίγο οι πολλές παραλίες, λίγο τα αρχαία, λίγο οι χολιγουντιανές ταινίες, λίγο ο απλός τρόπος ζωής μας, τους έκανε να θέλουν να έρχονται και να ξανάρχονται. Δημιουργήθηκε ο ΕΟΤ και άρχισε να δουλεύει με εμπνευσμένους ανθρώπους σε παρθένο έδαφος. Έγιναν οι πρώτες διαφημίσεις, οι περίφημες αφίσες του ΕΟΤ που υπάρχουν ακόμα, έγιναν τα ΞΕΝΙΑ, μπήκαν οι βάσεις για παραγωγή τουριστικού προϊόντος. Μετά βέβαια όλοι αυτοί θυμήθηκαν ότι είναι δημόσιο. Αναμασούσαν τα ίδια και τα ίδια και απλά τρώγανε τα έτοιμα. Το νερό όμως είχε μπει στο αυλάκι και η ιδιωτική πρωτοβουλία προχωρούσε χωρίς την ανάγκη της παρουσίας ή της βοήθειας του κράτους.

Ένα πρωί όμως, όλα άλλαξαν. Οι κουτόφραγκοι ξύπνησαν, βρήκαν αλλού πιο φτηνά αυτά ή περίπου αυτά που προσφέραμε και πήγαν εκεί. Η διαφορά τιμής κάλυπτε τη διάφορά ποιότητας και εμπειρίας σε παροχή υπηρεσιών. Κι εμείς τι κάναμε; Μα αντί να αναβαθμίσουμε «το προϊόν μας», το υποβαθμίσαμε για να είμαστε πάλι ανταγωνιστικοί τιμολογιακά. Και γίναμε φθηνότεροι και δούλεψε το σύστημα και πάλι. Με πιο «φθηνούς» πελάτες πια, αλλά δούλεψε. Νέος εφησυχασμός και καμιά πρόβλεψη για το μέλλον. Το μοτίβο βεβαίως παρέμεινε σταθερά το ίδιο. Ήλιος θάλασσα και αρχαία. Για τα τελευταία βέβαια υπάρχει μια ένσταση αφού τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι ελάχιστα έως καθόλου δεν άλλαξαν από τη δεκαετία του 60, φωτεινή εξαίρεση το μουσείο της Ακρόπολης και επιπλέον άρχισαν να εφαρμόζουν ωράρια δημοσίου με ότι αυτό συνεπάγεται. Αυτές τις μέρες λέμε όλοι μπράβο στους φύλακες αρχαίων που με δική τους πρωτοβουλία κρατήσανε τους αρχαιολογικούς χώρους ανοικτούς την πανσέληνο! Εκεί καταντήσαμε!!! Αυτά που έπρεπε να είναι κανόνες για ένα τουριστικό κράτος, εξαρτώνται από τη γενναιοδωρία κακά αμειβομένων υπαλλήλων…

Το κράτος λοιπόν ήταν και είναι σταθερά αλλού, ο δε ΕΟΤ μόνο για το παράβολο…Στα πλαίσια του «πουλάω όσο πιο φθηνά μπορώ», οι ξενοδοχειακές αλυσίδες το γύρισαν στα all-inclusive και έτσι τα μεγάλα κυρίως ξενοδοχεία εξακολουθούν να ζουν. Όσοι όμως λειτουργούσαν σα συμπλήρωμα των ξενοδοχείων, ταβέρνες, καφετέριες, μπαρ, κλπ όλοι κλείσανε.

Κι εμείς, όταν λέω εμείς εννοώ το κράτος, τι κάναμε; Βάζαμε σταθερά υπουργό «τουρισμού» ανθρώπους που υστέρησαν, σου θυμίζω Αβραμόπουλο, σου ξαναθυμίζω Γκερέκου και περιμέναμε να πάει βόλτα με την κουστωδία του, με δικά μας πάντα έξοδα, σε κάποια έκθεση για να μας λένε οι ειδήσεις ότι έρχονται τα εκατομμύρια των τουριστών που είδαν τον υπουργό και θαμπώθηκαν και είπαν «τρέχω να πάω Ελλάδα».

Στην Ελλάδα φίλε μου, το κράτος μισεί τον τουρισμό. Και το λέω με σιγουριά, γιατί σε ότι το αφορά, δηλαδή στις υποδομές και τους κανόνες λειτουργίας, απέχει συστηματικά. Όταν τα περισσότερα «τουριστικά» αεροδρόμιά μας είναι τριτοκοσμικά, όταν το Βενιζέλος είναι το ακριβότερο της Ευρώπης μετά από τη ληστρική για τον Έλληνα πολίτη σύμβαση που έγινε με τους Γερμανούς, όταν η κατασκευή και η λειτουργία μιας μαρίνας κοντεύει να θεωρείται ύβρις για τους διάφορους λαϊκιστές, όταν η πρόσβαση στις τουριστικές περιοχές μας καταντάει ανέκδοτο με τους μη-δρόμους μας, για ποιο τουρισμό να μιλάμε;
Ξέρεις ότι εμείς, η υποτιθέμενη χώρα που στηρίζει την οικονομία της στον τουρισμό, έχουμε από τους υψηλότερους ΦΠΑ στην παροχή τουριστικών υπηρεσιών στην Ευρώπη; Αν κάνει και τη, να μην πω τη λέξη, που φημολογείται και μεταφέρει τις τουριστικές υπηρεσίες στο ΦΠΑ 23% το παραμύθι τελείωσε οριστικά…

Από κανόνες λειτουργίας δε, άστα, καλύτερα να μην το ψάχνουμε. Αναμασήματα ξεπερασμένων γραφειοκρατικών αντιλήψεων. Οι Ιταλοί και οι Ισπανοί πριν 40 χρόνια πουλούσαν κι αυτοί ήλιο και αρχαία. Πήραν νωρίς χαμπάρι ότι τα πράγματα αλλάζουνε και απλά εξελίχτηκαν ο καθένας με διαφορετική προσέγγιση. Εμείς όμως σταθερά εκεί.

Είπε κι άλλα πολλά για χαμένες ευκαιρίες, για ξεπουλήματα σε «ημετέρους», για πακτωλούς κρατικών και ευρωπαϊκών χρημάτων πεταγμένων στα σκουπίδια είτε για κατόπιν εορτής δήθεν διαφήμιση ή για επιδοτήσεις εικονικών κατασκευών, είπε για πολλά και διάφορα σχετικά με την τουριστική «βιομηχανία» που μου έκανε τη διάθεση σμπαράλια.»

Όταν κάποτε έβαλε μια τελεία στην αφήγηση του πόνου του, μου πρότεινε να δούμε ένα DVD από θεατρική παράσταση που κατά τη γνώμη του θα έχει φέτος μεγάλο σουξέ. Και είδαμε «το Θάνατο του Εμποράκου»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News