Με… άσφαλτο κριτήριο, που λέει και η καλλιτέχνις, ο δημοσιογραφικός κόσμος της χώρας -και μην μας πει κανείς ότι πρόκειται για τη συνδικαλιστική του εκπροσώπηση- βρέθηκε σε απεργία βολικότατης συσκότισης, τη στιγμή ακριβώς που στη villa Said στο Παρίσι, με τις υπέροχες μπουαζερί και την ακόμη πιο υπέροχη διακριτικότητα, αποδείχτηκε κατά τα φαινόμενα ότι παιζόταν ένα παιχνίδι πόκερ. Που ο Βαγγέλης Βενιζέλος και πιθανόν και το Μαξίμου πίστευαν ότι έχουν χαρτιά στα χέρια τους, όμως η άλλη πλευρά (πείτε την τρόικα, πείτε τους «εταίρους» της Ελλάδας) είχαν, εκτός από χαρτιά, και ένα ρεβόλβερ. Αληθινό, όχι σαν τα παλιά, επί ΓΑΠ, δικά μας.

Με την όμορφη απεργία του δημοσιογραφικού κόσμου, η οριακή εκείνη κατάσταση που από διαρροές -τι άλλο;- προκύπτει ότι στιγμές-στιγμές είχε γεύση από Νίκαια, πάλι μνήμες ΓΑΠ, βρέθηκε μέχρι τη στιγμή που χαράσσονται οι γραμμές αυτές βολικά παρασιωπημένη. Ίσως μάλιστα η καλύτερη λύση για να πορεύονται ακόμη πιο βολικά τα πράγματα θα ήταν η παράταση της απεργίας των δημοσιογράφων για καμιά δυο-τρεις μέρες. Που θα επέτρεπε στην καλή μας κυβέρνηση να λέει την αλήθεια. Η οποία, κατά Ντεμπόρ, δεν είναι παρά μια στιγμή του ψεύδους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News