Υπάρχει κάποιος άγιος ή οσιομάρτυρας που γιορτάζει τον Νοέμβριο και σχετίζεται με τη γνώση ή τη μάθηση; Η αναζήτησή μου στον διαδικτυακό συναξαριστή δεν είχε αποτέλεσμα. Και ρωτάω σοβαρά, γιατί είναι η μόνη λογική εξήγηση για την περιοδικότητα με την οποία επανέρχεται η Εκκλησία για ζητήματα που αφορούν το μάθημα των Θρησκευτικών και την εκπαίδευση εν γένει. Έναν χρόνο πριν, στις 5 Νοεμβρίου 2012, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος είχε ζητήσει οι διορισμοί των καθηγητών του μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ) να ελέγχονται από την Εκκλησία. Το υπουργείο Παιδείας δεν έχει απαντήσει σχετικώς μέχρι και σήμερα, αλλά ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει μία συζήτηση για το τι διδάσκονται τα παιδιά στο ΜτΘ σε Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, καθώς επίσης να αναδειχθεί η προσπάθεια που έχει γίνει με το νέο Πρόγραμμα Σπουδών στο ΜτΘ και οι αντιδράσεις που έχουν εκδηλωθεί από συγκεκριμένη μερίδα θεολόγων.

Πριν περίπου έναν μήνα, πραγματοποιήθηκε ημερίδα με θέμα τα αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών και τα εν χρήσει σχολικά βιβλία θεωρητικής κατεύθυνσης, την οποία διοργάνωσε η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων. Τα συμπεράσματα που εξήχθησαν σε φέρνουν πιο κοντά στον Θεό -σταυροκοπιέσαι. Ενδεικτικά, αναφέρω πως αποφασίστηκε ότι «το ΜτΘ θα πρέπει να είναι υποχρεωτικό σε όλες τις τάξεις της Α'βάθμιας και Β'βάθμιας Εκπαίδευσης, βάσει του Ελληνικού Συντάγματος» (sic). Κάτι το οποίο δεν αναφέρεται πουθενά στο Σύνταγμα, παρά μόνο βασίζεται σε ελεύθερη μετάφραση του άρθρου 16, παρ. 2. Έστω. Ας το προσπεράσουμε αποδεχόμενοι πως πρόκειται για «παγιωμένη πρακτική» κι ας φτάσουμε στις εκφράσεις όπως νεοταξική νοοτροπία, νεοταξική κατοχή, παγκοσμιοποιημένη αντίχριστη δικτατορία, κ.λπ. Εκφράσεις που δεν θυμίζουν στο ελάχιστο τον επιστημονικό και νηφάλιο λόγο που περιμένει κάποιος να ακούσει από πανεπιστημιακούς και καθηγητές. Και αν αυτά σας φαίνονται αναμενόμενα σκληροπυρηνικά τσιτάτα, τότε το αίτημα για «απάλειψη των αρνητικών, αντορθόδοξων και αντεθνικών στοιχείων» (sic) από τα βιβλία των Θρησκευτικών, της Γλώσσας, της Λογοτεχνίας και της Ιστορίας, θα πρέπει να σας φέρνει στον νου τις ένδοξες εποχές του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Κι όχι αδίκως, όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω.

Όλα τα ανωτέρω, μικρή σημασία θα είχαν, εάν δεν διατελούσαν τον καθοριστικό παράγοντα στην απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (ΔΙΣ), που συνεδρίασε στις 14 Νοεμβρίου 2013, να ζητήσει από το Υπουργείο Παιδείας τη συμμετοχή εκπροσώπου της Εκκλησίας στην Επιτροπή Σύνταξης των σχολικών βιβλίων στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Δεν πρόκειται όμως για κάποιο καινούργιο αίτημα της Εκκλησίας. Το ζήτημα είχε θέσει με επιστολή του στο Υπουργείο Παιδείας ο μακαριστός Χριστόδουλος, το 2004. Η απάντηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου ήταν σαφής. Ένα εκ των πολλών καθηκόντων της ΔΙΣ είναι η παρακολούθηση του δογματικού περιεχομένου των διδακτικών βιβλίων των Θρησκευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (άρθρο 9, παρ.1 ε΄ του Νόμου 590/1977 «Περί Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος»), όμως ο καταρτισμός των Προγραμμάτων Σπουδών και των Αναλυτικών Προγραμμάτων για κάθε μάθημα και η συγγραφή των διδακτικών βιβλίων, είναι έργο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, σύμφωνα με τον Νόμο 1566/85 (άρθρο 24) και 2525/97 (άρθρο 7).

Κάποιος θα περίμενε πως μετά την απαντητική επιστολή του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου τότε και την κοίμηση του μακαριστού Χριστόδουλου αργότερα, το θέμα δεν θα επανερχόταν κάθε τόσο στην επικαιρότητα. Κακώς θα το περίμενε. Καθώς εξ όσων φαίνεται, όσοι το υποκινούν κι επιμένουν σε αυτό, δεν ανήκουν κατ' αποκλειστικότητα στην ηγεσία της Εκκλησίας. Θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίναμε ποιος έφερε το πόρισμα της ημερίδας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων και εισηγήθηκε την πρόταση στη ΔΙΣ, καθώς και ποιοι Μητροπολίτες την υπερψήφισαν. Αυτό όμως δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί, διότι τα πρακτικά των συνεδριών της ΔΙΣ δεν δημοσιεύονται. Ας είναι. Εξάλλου, το σημαντικότερο που πρέπει να μας απασχολεί είναι η στάση που θα κρατήσει το Υπουργείο Παιδείας. Τη γνωστή «σιγήν ιχθύος», φαντάζομαι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News