Xθες, πέθανε ένας κατηγορούμενος στη δίκη των υπαλλήλων του ΙΚΑ Καλλιθέας, λίγες μέρες προτού συμπληρωθεί το 18μηνο της κράτησής του για «συμμορία» που είχε συστήσει με τη γυναίκα του, άλλον έναν κατηγορούμενο και πέντε γυναίκες υπαλλήλους του ΙΚΑ.

Για μια ακόμα φορά, ανακριτής και εισαγγελέας ερμήνευσαν όπως ήθελαν τις διατάξεις της δικονομίας και, μαζί με τα συμβούλια που κατά κανόνα δεν διαβάζουν τα υλικά που συνοδεύουν τις αιτήσεις των κατηγορουμένων, αποφασίζουν να επιβάλλουν στην ουσία μία «προκαταβολή» της ποινής σε ανθρώπους που είναι αθώοι (μέχρι να καταδικασθούν) για οικονομικά εγκλήματα. Η επιβολή του ακραίου δικονομικού μέτρου της προσωρινής κράτησης ως «προκαταβολής ποινής» είναι ανάξια σχολιασμού στον ευρωπαϊκό νομικό μας πολιτισμό. Άσε που πολλοί από τους προσωρινά κρατούμενους προσφεύγουν στη συνέχεια στο ευρωπαϊκό δικαστήριο, το οποίο μας καταδικάζει σα χώρα και πληρώνουμε, μέσω των φόρων σε πρόστιμα, προς τους θιγόμενους, τις ανοησίες ανακριτών και εισαγγελέων.

Φαίνεται, όμως, ότι το ακαταλόγιστο ορισμένων δικαστικών δεν εξαντλείται στον βιομηχανικό, πλέον, τρόπο με τον οποίο επιβάλλονται οι προσωρινές κρατήσεις: Στην ίδια περίπτωση του ΙΚΑ Καλλιθέας, δικαστική λειτουργός των φυλακών Κορυδαλλού αρνήθηκε -χωρίς καν να αιτιολογήσει την άρνησή της- σε άλλη κατηγορούμενη να πάει στην κηδεία της μάνας της αγνοώντας τις σχετικές διατάξεις. Μήπως ο κ. Χαράλαμπος Αθανασίου θα μπορούσε να απαντήσει τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη δικαιοσύνη;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News