Παρακολουθώ τα ημερολόγια του Άκη. Τ' αγαπημένα του ημερολόγια. Υπάρχει μια υπέροχη ομώνυμη ταινία του Μορέτι (Caro diario). Σπονδυλωτή ταινία σε μια φάση της οποίας, ένας αριστερός που συνειδητά αποφεύγει για τριάντα χρόνια να δει τηλεόραση επειδή αποτελεί προϊόν υποκουλτούρας, γοητεύεται από μια σαπουνόπερα την οποία αρχίζει να παρακολουθεί με πάθος. Αν υποθέσουμε πως ο Άκης ήταν κάποτε σοσιαλιστής, υπάρχει ένας παραλληλισμός θεαματικά πιο επιβαρυντικός για τον Άκη. Αυτός γοητεύεται από το χρήμα. Το οποίο αρχίζει να συλλέγει με πάθος. Μ' ένα πρωτόγνωρο πάθος ανάλογο του ήρωα της ταινίας. Τα ημερολόγια του, αναδεικνύουν έναν άνθρωπο που δεν είχε δεύτερες σκέψεις. Όλες, είχαν συμπυκνωθεί σ' έναν στόχο: να συγκεντρώσει περισσότερο πλούτο. Και σε μια ανησυχία: ο πλούτος αυτός να πάει στους σωστούς λογαριασμούς.

Τ' αγαπημένα ημερολόγια του Άκη, είναι ενδεικτικά ενός μανιακού ανθρώπου να πολλαπλασιάζει τις καταθέσεις και τ' ακίνητά του μέσα από περίεργους λαβύρινθους. Σ' ένα άρθρο του ο Τάκης Θεοδωρόπουλος (ΤΑ ΝΕΑ) αναφέρθηκε στον εσωτερικό κόσμο του Άκη που αναδεικνύουν αυτά τα ημερολόγια και επεσήμανε πως "το φως που έπεσε στα απόκρυφα του εσωτερικού του κόσμου πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως δεν είναι θέμα ούτε πολιτικών μεγεθών ούτε ιστορικών στιγμών. Μήπως είναι θέμα ανθρωπολογικής εξέλιξης, φυσικής επιλογής ή ένα είδος ψυχασθένειας".

Εγώ θα έλεγα κάτι περισσότερο. Πως η στάση του Άκη, όποιες αιτίες και αν έχει, αποτυπώνει την συμπεριφορά πολλών περισσότερων νεοελλήνων τα πολλά τελευταία χρόνια. Ο Άκης ήταν ένας, αλλά δεν ήταν ο μοναδικός. Είναι δείγμα μιας στάσης που εξέφραζε ένα κομμάτι της κοινωνίας. Δεν γνωρίζω αν ήταν μικρό ή μεγάλο αυτό το κομμάτι. Ωστόσο ήταν υπαρκτό. Άνθρωποι που είχαν σαν στόχο ζωής τον πλουτισμό με δημόσια χρήματα. Και για να το πετύχουν χρησιμοποιούσαν το ίδιο ή ένα παρόμοιο "know how". Τα κόμματα εξουσίας σαν οχήματα πλουτισμού. Μετά, μίζες, προμήθειες, δημόσια εργα, κοινοτικά προγράμματα. Και στην συνέχεια ακίνητα, κι άλλα ακίνητα και πισίνες και γκλαμουριά. Και φυσικά απαραίτητο συστατικό, μια γυναίκα. Μια ωραία ή εστω εντυπωσιακή γυναίκα.

Φαντάζομαι όλοι θα γνωρίζουμε από κάποιον με τέτοια χαρακτηριστικά. Τα Βόρεια Προάστεια, είναι γεμάτα. Άλλωστε, όλοι αυτοί οι "επιτυχημένοι" όχι απλά δεν είχαν λόγους να κρύβονται. Το αντίθετο, ήθελαν και επεδίωκαν να φαίνονται. Σ' ένα μεγάλο κάδρο με τον παραπλανητικό τίτλο: "αυτοδημιούργητοι". Ήθελαν να τους προσέχουν όλοι. Πως τα κατάφεραν. Αποτελούσαν ένα πρότυπο άλλωστε. Πρότυπο μαγκιάς. Θεωρείτο και φοβάμαι πως θεωρείται ακόμα, αποτέλεσμα σημαντικής ικανότητας ακόμα να ροκανίζεις δημόσιο χρήμα και τ' αποτέλεσμα των κόπων σου να το περιφέρεις ως λάφυρο μιας νίκης. Να το εχεις μετατρέψει σε αντικείμενο επίδειξης πλουτισμού και να το επιδεικνύεις.

Ο Άκης, θα έχει μάλλον την τύχη που του πρέπει. Μακάρι το ίδιο να συμβεί το ίδιο και με όσους τον βοήθησαν, όχι ανιδιοτελώς. Πρέπει και οι φίλοι του Άκη να τον ακολουθήσουν στην πορεία που έχει πάρει. Καθε είδους φίλοι. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, στρατιωτικοί, επιχειρηματίες. Φοβάμαι όμως, πως η νοοτροπία, το πρότυπο συμπεριφοράς του Άκη, δεν θα μας εγκαταλείψει εύκολα… Δεν υπάρχει κανένα δείγμα ικανό για να διαψεύσει αυτούς τους φόβους…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News