Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Η κ.Παπαρήγα για παράδειγμα, μπορεί να λέει με άνεση ότι το νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά αποτελεί έγκλημα, εξίσου σοβαρό και τρομερό με τη δανειακή σύμβαση και το PSI! Ωραία. Και εγώ μπορώ να λέω με την ίδια άνεση ότι το ΚΚΕ και όσα σηματοδοτεί, μοιάζει μ' ενός είδους ναρκωτικό. Μαστουρώνει την κοινωνία, εγκλωβίζει τις δυνάμεις αμφισβήτησης και κατευθύνει τα μυαλά.

Αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα βγει άκρη. Η χώρα έχει ανάγκη από συζήτηση, όχι από καταγγελίες. Ας τις αφήσουμε αυτές σ' εκείνους τους δημοσιογράφους που καταγγέλουν, καταγγέλουν, καταγγέλουν. Μέχρι που κάτι μαγικό συμβαίνει και σταματάνε. Και αλλάζουν θέμα καταγγελίας!

Πρέπει να μιλήσουμε. Χωρίς συνθήματα, ατάκες, αγκυλώσεις και προκαταλήψεις. Το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών αιωρείται στην Βουλή. Η Ν.Δ., το ΚΚΕ και ο ΛΑΟΣ διαφωνούν. Τα δυο κόμματα από αυτά, στηρίζουν την κυβέρνηση, οπότε ενδεχόμενη καταψήφιση μπορεί να την κλονίσει. Και μπορεί να δούμε το εξής απίστευτο: να συμφωνήσουν τα κυβερνητικά κόμματα σε περικοπές μισθών και συντάξεων και να διαφωνήσουν στο νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά!

Και μόνο το γεγονός οτι τα τρία αυτά κόμματα συμφωνούν οτι διαφωνούν με το νομοσχέδιο, δίνει σοβαρές υποψίες ότι πρόκειται για ένα καλό νομοσχέδιο. Αλλά ας μην μιμηθούμε και εμείς την κ.Παπαρήγα και μιλήσουμε με προκαταλήψεις. Το νομοσχέδιο ουσιαστικά προβλέπει αυστηρότερη καταστολή των βαρύτερων και οργανωμένων μορφών διακίνησης ναρκωτικών (μέχρι και ισόβια προβλέπονται) και σχετική αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών, ενώ οι χρήστες αντιμετωπίζονται με πιο επιεική τρόπο και ως άτομα που έχουν ανάγκη από θεραπεία.

Το ΚΚΕ προφανώς δεν διαφωνεί με το πρώτο σκέλος. Δεν πουλάει ναρκωτικά, είναι σίγουρο. Πουλάει Ριζοσπάστη, Οδηγητή, σταλινισμό αλλά όχι ναρκωτικά. Προφανώς διαφωνεί με την αποποινικοποίηση της χρήσης. Και το κάνει τόσο έντονα, ώστε η εφημερίδα του σχεδόν καθημερινά προβάλλει τις αντιρρήσεις του κόμματος πρωτοσέλιδα, ενώ οργανώνει και πορείες. Γιατί διαφωνεί, δεν μας το εξηγούν πιο ουσιαστικά. Εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Είναι αυτό που γράφαμε και στην αρχή. Δεν μιλάνε επί της ουσίας. Απλά διαφωνούν.

Και επειδή δεν μιλάνε, ας το πάρουμε ανάποδα. Η ισχύουσα πολιτική για τα ναρκωτικά, τι αποτελέσματα έχει; Αν ειναι θετικά, ναι, να μην αλλάξουμε τίποτα. Μέχρι και με το ΚΚΕ να συμφωνήσουμε, που λέει ο λόγος. Αλλά είναι έτσι; Δεν χρειάζεται κάποια ενδελεχής έρευνα για να επιβεβαιώσουμε αυτό που βλέπουμε όλοι όσοι κυκλοφορούμε στο κέντρο της πόλης. Δεκάδες άνθρωποι σωριασμένοι σε πεζοδρόμια, με μερικές σύριγγες στο πλάι τους. Εκατονταδες χρήστες, απλοί χρήστες, στις φυλακές. Και τα αστυνομικά δελτία, σχεδον καθημερινά να αναγγέλουν από ένα θάνατο λόγω ναρκωτικών. Θάνατο χρηστών, όχι εμπόρων.

Τα στοιχεία λένε πως κάθε χρόνο περίπου 300 άνθρωποι χάνουν την ζωή τους από ναρκωτικά. Αρκούν τόσοι θάνατοι για να δείξουν την αποτυχία του μοντέλου που ακολουθείται για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Αρκούν και οι απόψεις των ανθρώπων που έχουν περάσει μεγάλο μέρος της ζωής τους προσπαθώντας ν' αντιμετωπίσουν το πρόβλημα (ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ κ.α.), που συμφωνούν στις γενικές αρχές του νομοσχεδίου.

Και αν δεν αρκούν όλα αυτά στον Περισσό, να τους θυμήσουμε μια ιστορία. Το 2001 η Πορτογαλία υιοθέτησε ένα τολμηρό νομοσχέδιο για το θέμα, η κατοχή για χρήση δεν καταδικαζόταν. Όλοι, έλεγαν τότε πως η χώρα θα μετατραπεί σ' ένα Άμστερνταμ. Πέρυσι, δέκα χρόνια μετά την εφαρμογή εκείνης της πολιτικής οι θάνατοι από χρήση ηρωίνης στην Πορτογαλία μειώθηκαν κατά 50%, η χρήση σκληρών ναρκωτικών μειώθηκε και οι χρήστες που εντάχθηκαν σε προγράμματα απεξάρτησης διπλασιάσθηκαν.

Στην Ελλάδα του 2012 βέβαια, θέματα σαν κι αυτά, θεωρούνται θέματα "πολυτελείας". Μπροστά στην οικονομική ανέχεια που συνεχώς διευρύνεται, μια συζήτηση για τα ναρκωτικά ηχεί παράτερη. Δεν είναι όμως. Συνδέεται με την κρίση σε απόλυτο βαθμό. Την κρίση που οδηγεί μονάδες απεξάρτησης σε υπολειτουργία, προγράμματα αποκατάστασης στον αέρα. Από την άλλη πλευρά βέβαια, ίσως η παρούσα πολιτική συγκυρία αποτελεί μια καλή ευκαιρία για να γίνει συζήτηση. Ένα νομοθέτημα, όσο καλό και αν είναι, δεν λύνει το πρόβλημα. Μια συζήτηση, έστω και αν ξεκινάει με αφορμή τις αγκυλώσεις του ΚΚΕ, μπορεί να έχει νόημα. Για ν' αλλάξουν νοοτροπίες και μυαλά. Εκείνα τα μυαλά που με εμμονή θρησκόληπτου αφήνουν την κοινωνία πισω.

Υ.Γ. Η ιστορία αυτή, θα μπορούσε ν' αποκτήσει και έναν σουρεαλιστικό χαρακτήρα. Να δουμε κοινή συγκέντρωση Ν.Δ., ΚΚΕ και ΛΑΟΣ.Δεν είναι κακή ιδέα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News