Γλιστράω μέσα στη σήραγγα του Ηλεκτρικού για να κάνω μέσα στο μισοσκόταδο, ανάμεσα σε μπετόβεργες, στρωτήρες, σιδηροτροχιές τη διαδρομή από Αττική μέχρι Θησείο. Με τα πόδια βέβαια, ενώ έξω η σαββατιάτικη Αθήνα γίνεται μούσκεμα. Εκεί μέσα όμως παρά την ακαταστασία, η λίγο υγρή ατμόσφαιρα είναι μια χαρά. Άνθρωποι γύρω μου κάνουν διάφορες δουλειές χωρίς να μου δίνουν σημασία. Άλλοι πλένουν καλά το τσιμεντένιο δάπεδο εκεί που ακόμη δεν έχουν αρχίσει καν οι εργασίες για το στρώσιμο της μιας γραμμής, άλλοι βάζουν πολύ προσεκτικά, με ακρίβεια χιλιοστού, τις σιδερένιες διασταυρώσεις κοντά στην Ομόνοια όπου συναντιούνται οι δυο στοές, η παλιά και η καινούρια. Τι έχει φτιαχτεί εκεί μέσα από τις 24 Ιουλίου 2010, όταν έκλεισε δηλαδή η διαδρομή Αττική-Μοναστηράκι, που οι επιβάτες του τρένου δεν μπορούν να δουν ακόμη και σήμερα; Έχει στρωθεί όλη η γραμμή προς τη μια κατεύθυνση, αυτή προς Κηφισιά από Αττική έως λίγες εκατοντάδες μέτρα πριν το Θησείο. Η άλλη δίπλα, στα περισσότερα σημεία της όχι.  Έχω ξαναβρεθεί πριν δυο χρόνια μέσα στις στοές του Ηλεκτρικού και τώρα μου φαίνονται αγνώριστες. Ντύθηκαν με καινούρια επιχρίσματα, απέκτησαν τριπλό κέλυφος, τσιμέντο, μονωτικό και πάλι τσιμέντο, μπήκαν σωλήνες πυρόσβεσης, ανεμιστήρες για εξαερισμό, έγιναν αντλιοστάσια, έχουν σκαφτεί αυλάκια στο πλάι για να τρέχουν εκεί μέσα  τα νερά. Αλλά, μια στιγμή,  ποιά νερά; Μπαίνει η βροχή και μέσα στις στοές, θα απορήσει κάποιος. Πού να ξέρει ότι υπάρχει ένας αγωγός νερού κατά μήκος της οδού Αθηνάς χιλιοτρυπημένος. Άλλωστε εκεί στο ύψος της Ψαραγοράς από παλιά βρισκόταν ένα από τα πιο αηδιαστικά σημεία της πόλης αφού, σε ημέρες με ιδιαίτερη κίνηση, όπως την παραμονή της Καθαράς Δευτέρας, πλημμύριζε η γραμμή από τα βρωμόνερα  των… επάνω. Επίσης έρχονται νερά από πηγάδια που βρίσκονται στην Ομόνοια και συναντιούνται με τα νερά του Ηριδανού (ναι, η Αθήνα κάποτε ήταν μικρός παράδεισος), αλλά από εκεί και πέρα πάνε προς το παρόν χαμένα. «Ο Δήμος», μου είχε πει κάποιος μηχανικός παλαιότερα, «ενδιαφέρεται γι αυτά αν του τα πας έτοιμα, εκείνοι δεν θέλουν να κάνουν κάποιο έργο για να τα αξιοποιήσουν»

Αυτοί που έφτιαξαν πάντως τις στοές, αν είσαι άνθρωπος της δουλειάς, καταλαβαίνεις ότι έχουν προσέξει τρομερές λεπτομέρειες. Σε κάποια σημεία με αυξημένη ευαισθησία στους κραδασμούς κοντά στην Αττική έχουν βάλει, παρ’ όλες τις κατασκευαστικές δυσκολίες, υπόστρωμα από μαλακό ελαστομερές υλικό, κάτι σαν πάπλωμα κάτω από την τσιμεντένια υποδομή της γραμμής για να φιλτράρονται οι ταλαντώσεις που προκαλούν οι συρμοί και να μη φθάνουν από εκεί μέχρι τις κρεβατοκάμαρες των ανθρώπων στις πολυκατοικιές που είναι από πάνω! Σε άλλα σημεία, όπου φαίνεται ότι δεν μπορούσαν να ενισχύσουν αλλιώς το δάπεδο, έχουν κολληθεί λωρίδες από ανθρακονήματα ενώ στους τοίχους της στοάς υπάρχουν πακτωμένα γερά ειδικά στηρίγματα για την τοποθέτηση καθρεφτών ώστε με ακτίνες λέιζερ να παρακολουθείται αν υπάρχουν μετακινήσεις στις στοές. Διότι όσο διαρκούσε η εκσκαφή και ενώ εμείς περπατούσαμε αμέριμνοι επάνω, στην άσφαλτο του οδού Αθηνάς, οι τοίχοι κάποιων οικοδομών με τις μετατοπίσεις τους, που μετριόταν με ειδικά μηχανήματα στο χιλιοστό, έκαναν τους από κάτω να ψάχνονται για λύσεις. Τώρα, το επόμενο θρίλερ είναι τα σκαμπανεβάσματα της γραμμής καθώς οι συρμοί μπαίνουν και βγαίνουν στο σταθμό στο Μοναστηράκι. Πόσο θα αντέξει ακόμη; Και η αποκατάσταση της διπλής γραμμής φαίνεται να αργεί όλο και περισσότερο παρόλο που οι άνθρωποι δουλεύουν και Σάββατα και Κυριακές. Αλλά τα προβλήματα φυτρώνουν το ένα μετά το άλλο.

Με πιο τελευταίο τα «αρχαία», που βρέθηκαν στις γραμμές του τρένου στο Θησείο. Και αντί κάθε φορά που βρίσκουμε σημάδια των προγόνων μας να χαιρόμαστε καθώς άλλο ένα νήμα εμφανίζεται για να μας συνδέσει με παρελθόν αξιοζήλευτο, εμείς δημιουργούμε μείζον θέμα εξαιτίας του. Έτσι, στην περίπτωση  της εκσκαφής για τη γραμμή, βρέθηκαν καινούρια πράγματα εντελώς απροσδόκητα. Οι αρχαιολόγοι διαπίστωσαν για παράδειγμα ότι τα σπίτια των Αθηναίων προγόνων μας είχαν το καθένα και από ένα πηγάδι. Και εκεί σε μερικά πηγάδια βρέθηκαν κεφάλια αγαλμάτων(!!!). Ναι, στα πηγάδια αυτά έμειναν για αιώνες τα κεφάλια από αγάλματα ανθρώπων που έχαναν κάποτε τη δύναμη και την αναγνώριση του κοινού και αυτό είχε σαν συνέπεια οι Αθηναίοι να πετούν τα κεφάλια από τα αγάλματα των αποδυναμωμένων πλέον ισχυρών στα πηγάδια.  Εκπληκτικό εύρημα και κάτι που επιτέλους δεν δημιουργεί προβλήματα. Ενώ ένας βωμός… 

Αν πιστέψουμε τα όσα αναφέρουν οι κκ Σπυρίδων- Άδωνις Γεωργιάδης και  Μαυρουδής Βορίδης σε ερώτηση τους προς τον Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού (Αρ. Πρωτ. 13069/15.3.2011): «βρέθηκε ο μοναδικής και συναισθηματικής αξίας Βωμός των Δώδεκα Θεών» και λίγο παρακάτω αναφέρουν ότι: «κατ’ ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες ο εν λόγω ναός έχει βρεθεί σχεδόν άθικτος και περιλαμβάνει μια εντυπωσιακότατη μεγάλη αίθουσα με 12 στύλους που αντιπροσωπεύουν τους 12 Θεούς». Και ρωτούν όλο ενδιαφέρον αν «υφίσταται πρόθεση κατάχωσης των ευρημάτων». Πρόκειται βέβαια για ερώτηση που φωνάζει ότι φτιάχτηκε κυριολεκτικά στο γόνατο αφού μπερδεύει βωμούς, ναούς φήμες και πραγματικότητα.

Με την εκσκαφή της μιας γραμμής, αυτής στην άνοδο από τον Πειραιά, εκεί στο ύψος της Αρχαίας Αγοράς, αποκαλύφθηκε η συνέχεια από τον περίβολο του λεγόμενου Βωμού του Ελέους, ενός σημαντικού για τη ζωή της Αρχαίας Αθήνας κέντρου λατρείας. Προσοχή, δεν εμφανίστηκε κάτι καινούριο. Βγήκε στο φως η συνέχεια από τον περίβολο, που η αρχή του ήταν ήδη στην επιφάνεια ακριβώς δίπλα, μέσα στην Αγορά. Και στο κέντρο  του περιβόλου, ό,τι απέμεινε από τη θεμελίωση της πέτρας που χρησίμευε σαν βωμός και εκεί γινόταν οι θυσίες. Κανένας ναός και μάλιστα «σχεδόν άθικτος» δεν βρέθηκε όπως ρωτούν όλο αφέλεια αυτοί που έχουν μπερδέψει μέσα στη βιασύνη και την ευρυμάθειά τους ακόμη και το ναό με το βωμό. Όμως αυτός ο περίβολος προκάλεσε την κινητοποίηση κάποιων ανθρώπων που θέλουν να μη συνεχιστούν οι εργασίες στη γραμμή αν δεν δοθεί μια άλλη λύση από αυτή της κατάχωσης του ευρήματος. Δηλαδή οι αρχαιολόγοι έχουν προτείνει να καλυφθεί με μολυβδόφυλλα το δάπεδο του βωμού (δεν έχει βρεθεί κάτι άλλο), να πέσουν από επάνω άμμος, σκύρα  και οι στρωτήρες που πατούν επάνω τους οι ράγες. Έτσι θα περιμένει το εύρημα αυτό καλύτερους και πιο πλούσιους καιρούς για να έλθει ξανά στο φως όπως του αρμόζει. Αυτοί που δεν δέχονται μια τέτοια λύση μετά από διαδοχικές συγκεντρώσεις κατέληξαν να μένουν με βάρδιες στη γέφυρα ανάμεσα σε Θησείο και Μοναστηράκι, πάνω από τη γραμμή ώστε να εμποδίζουν κάθε απόπειρα κατάχωσης. Οι αρχαιολόγοι εγκατέλειψαν τις θέσεις τους διότι όπως είπαν πέρα από τις καθημερινές βρισιές αισθάνονται να απειλούνται και όλα έχουν σταματήσει εκεί περιμένοντας τη συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου την Τρίτη 22.3. για το τι θα γίνει στη συνέχεια.

Το να περιμένεις από τους ανθρώπους του Καρατζαφέρη τη λύση είναι φυσικά αφέλεια. Καταλαβαίνεις και από την ερώτηση, ότι στο μυαλό τους υπάρχει ένα σύννεφο γύρω από το θέμα και όσο για λύσεις δεν αναφέρουν λέξη. Αλλά και τα όσα είπαν άλλοι, δήθεν σοβαροί μελετητές για «λύσεις», έτσι πολύ εύκολα και ελαφριά, είναι πανηγυριώτικες ιστορίες για τα ΜΜΕ. Ούτε να περνάει από επάνω το τρένο με γέφυρα γίνεται ούτε υπογειοποίηση της γραμμής είναι εφικτή αφού  από κάτω, υπάρχουν οι στοές του Μετρό ενώ η μια γραμμή προς το παρόν στενάζει και καθημερινά θα γίνεται όλο και πιο επισφαλής. Εντωμεταξύ οι καθημερινοί επιβάτες αλλά και οι κάτοικοι της Βικτώριας πιέζουν όλο και περισσότερο για να τελειώσουν τα έργα που τώρα, μετά και την αργοπορία των αρχαιολόγων (άρχισαν τη μελέτη των ευρημάτων από το Σεπτέμβριο του 2010 και τώρα, έξι μήνες μετά, ζητούν κι άλλο χρόνο) θα πάνε τουλάχιστον πέρα και από τον Ιούνιο (η καλή είδηση της ημέρας)!

«Ο βωμός έχει τριπλή σημασία για εμάς:
• Είναι ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα το κέντρο της λατρείας της αρχαίας αθηναϊκής πολιτείας
• Έχει μεγάλη θρησκευτική αξία για τους σύγχρονους Εθνικούς
• Έχει επίσης μεγάλη ανθρωπιστική αξία. Ήταν  Βωμός του Ελέους. Αυτό σήμαινε ότι μπορούσε να καταφύγει εκεί οποιοσδήποτε είτε δούλος είτε ελεύθερος και να παραμένει σώος».

Αυτά μου είπε ο Κώστας Κεχαγιάς μέλος του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών και σε ερώτησή μου για τις πιθανές λύσεις που βλέπει απαντά: «Ο βωμός πρέπει να αναδειχθεί και να ενταχθεί στον αρχαιολογικό χώρο της Αγοράς ενώ οι γραμμές θα πρέπει να μεταφερθούν πιο δεξιά όπου φαίνεται να υπάρχει χώρος και μέχρι τότε το τρένο να λειτουργεί με μονή γραμμή».

Μέσα οι στοές είναι σαλόνι, έχει γίνει πολλή δουλειά  αλλά εκεί έξω στα τελευταία εκατό μέτρα σκόνταψε το έργο. Οι Υπουργοί είναι απασχολημένοι με άλλα σοβαρά θέματα και δεν μένει σε κατοίκους, ακροδεξιούς, Εθνικούς και απλούς επιβάτες άλλο από το κοντράρονται με τους μηχανικούς και τους αρχαιολόγους. Έτσι, προς το παρόν, βγαίνοντας από τις φωτισμένες στοές του ΗΣΑΠ έχεις την αίσθηση ότι σε περιμένει το… σκοτάδι.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News