Ο τρόπος με τον οποίο τίθεται, ή επιχειρεί να τεθεί, το ζήτημα του γερμανικού (αναγκαστικού) κατοχικού δανείου, μετά από πάρα πολλά χρόνια, δείχνει ότι όταν η χώρα αποφασίζει να διεκδικήσει κάτι -και εξαιτίας της αντιπολίτευσης- σοβαρά, μπορεί να προσεγγίσει μια λύση. Το ζήτημα εκκρεμεί 7 δεκαετίες. Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επισκεφθηκε τη Βόννη για συνομιλίες με τον Αντενάουερ, οι Γερμανοί λένε ότι, ενόψει των 115 εκατομμυρίων μάρκων που έλαβε (έναντι πολεμικών αποζημιώσεων) και της δυνατότητας εξαγωγής των ελληνικών καπνών, δεσμεύθηκε προφορικά ότι η Ελλάδα δεν θα ζητούσε άλλες επανορθώσεις.

Ακόμα και αν είναι έτσι τα πράγματα, ο Κ. Καραμανλής απέφυγε να δεσμευθεί γραπτά. Εξάλλου οι Γερμανοί είχαν πληρώσει έναν αριθμό δόσεων του δανείου, με αποτέλεσμα να έχουν αναγνωρίσει το χρέος τους. Το πρόβλημα ήταν ότι η χώρα μας ουδέποτε έθεσε και διεκδίκησε συστηματικά το κατοχικό δάνειο, με εξαίρεση ίσως την προσπάθεια της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, επί υπουργίας Κάρολου Παπούλια. Απλά, κάθε φορά που διεκδικούσε κάτι από τη Γερμανία χρησιμοποιούσε ως διαπραγματευτικό χαρτί την υπόθεση του κατοχικού δανείου. Κάπως έτσι εθεσε και το ζήτημα ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν αντίβαρο στη γερμανική πολιτική στην ευρωζώνη. Βοηθούσης και της παρουσίας του Μανώλη Γλέζου, που συμβολίζει τη σύνδεση της διεκδίκησης με την εποχή όσο κανένας άλλος, η υπόθεση έγινε αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινής πολιτικής συζήτησης.

Οδήγησε τις δημόσιες υπηρεσίες σε μια κατ' αρχήν προσέγγιση του ύψους της διεκδίκησης που, αν κρίνουμε από τη δημόσια τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών, απέχει από το να είναι πλήρης. Οι αριθμοί είναι κρίσιμοι στην περίπτωση αυτή, όσο και τα βασικά νομικά μας επιχειρήματα. Ο τρόπος που τέθηκε χθες το ζήτημα και από τον Κάρολο Παπούλια και από την αντιπολίτευση, δείχνει ότι υπάρχει μια συναίνεση γύρω από αυτό. Και αυτή είναι το κατ' αρχήν κέρδος αυτής της συζήτησης, καθ' οδόν προς την έγερση του ζητήματος στα δικαστήρια. Διότι, απ' όσα είπε χθές ο Γιόακιμ Γκάουκ, ένας σφοδρός πολέμιος του ολοκληρωτισμού, εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι η ελληνική πλευρά, 70 χρόνια μετά, δεν έχει θέσει ακόμα το θέμα εκεί που ανήκει: στα δικαστήρια.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News