Τα αυτονόητα, ακόμα και σε στιγμές που δείχνουν τόσο αυτονόητα, συχνά είναι δύσκολα να ειπωθούν. Τουλάχιστον, έτσι φαίνεται στην εποχή μας. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός, πως μπροστά σε τραγωδίες όπως αυτή στο Φαρμακονήσι, ειπώθηκαν λόγια που σε γεμίζουν οργή, ή δεν ειπώθηκαν και σε γεμίζουν ντροπή; Ο υπουργός Ναυτιλίας, έσπευσε να καρπωθεί τη δημοσιότητα των στιγμών, και αντί να ψελλίσει έστω κάποια πρόταση συμπαράστασης στον ανθρώπινο πόνο, και να αφήσει τους ειδικούς να ασχοληθούν με τα διαδικαστικά και την απόδοση ευθυνών, αν και εκεί που υπάρχουν -που σύμφωνα με όσα καταθέτουν οι επιζώντες, φαίνεται να υπάρχουν- έβγαλε… πόρισμα για το συμβάν και κατηγόρησε τον Ευρωπαίο Επίτροπο(!!!). Την επόμενη στιγμή και χωρίς να κουνηθεί από το γραφείο του! Ακόμα και ο υπουργός Προστασίας Πολίτη βρήκε μέρες για να πει οτι δύναται να υπάρχει σύνδεση (αν και όχι συστημική) της μετανάστευσης με την τρομοκρατία. Πάντως στην Ελλάδα, μετανάστες έχουν αποτελέσει θύματα τρομοκρατίας. Το αντίθετο δεν έχει συμβεί. 

Οι «άρχοντες» του κράτους όπως ο Πρωθυπουργός, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Αρχιεπίσκοπος ούτε μια τυπική κουβέντα συμπόνιας. Θυμηθείτε για παράδειγμα την αντίδραση και τα λόγια του Πάπα Φραγκίσκου στην Λαμπεντούζα.

Και από δίπλα, το σινάφι μας. Λόγια δημοσιογράφων, πιο σάπια και από τις σάπιες βάρκες που στέλνουν στον θάνατο (όχι εντελώς μόνες τους, πάντως…) τους πρόσφυγες στο Αιγαίο. «Καβαλάνε μια βάρκα Γενάρη μήνα, παίρνουν και τα παιδιά τους και προφανώς πνίγονται» ειπώθηκε από τον κύριο Πρετεντέρη. Την ίδια στιγμή που στο ίδιο δελτίο ειδήσεων, βλέπεις εικόνες με τις βόμβες να σκοτώνουν αδιακρίτως αμάχους στη Συρία. Προφανώς, κάποιοι, αν ήταν στη θέση των προσφύγων, δεν θα έψαχναν τρόπο διαφυγής με κάθε τρόπο αλλά θα παρέμειναν στη θέση τους να πεθάνουν ήσυχα ως νομοταγείς πολίτες. Κλαυσίγελος.

Κι αν τις βάρκες που θα τους περάσουν στο Αιγαίο, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν έχουν καμία δυνατότητα να τις επιλέξουν, να είναι καλές και όχι σάπιες, και το μόνο που μπορούν είναι να πληρώσουν και να επιβιβαστούν, με κίνδυνο να πνιγούν όλοι μαζί, εμείς, και κυρίως αυτοί που ο λόγος τους μετράει, έχουμε τη δυνατότητα και την υποχρέωση να επιλέξουμε με προσοχή τα λόγια μας. Για να μην είναι ακόμα πιο σάπια από τις βάρκες-φέρετρα, που θα «δολοφονούν» ξανά μικρά παιδιά και γυναίκες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News