Κάθε πρωτοβουλία που έχει στόχο την αναστροφή της πορείας κατάρρευσης του κέντρου της πόλης θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε καλοπροαίρετα, βάζοντας –έστω και με κόπο– στην άκρη προκαταλήψεις, καχυποψίες και ανακλαστικά. Επομένως δεν θα εστιάσω στο ότι το Re-think Athens μου φέρνει σε απομίμηση του Rebranding Greece του Peter Economides ούτε στο ότι το φωτορεαλιστικό της Πανεπιστημίου με παραπέμπει στην μπιρμπίλεια πεζοδρόμησή της.

Πάμε στην ουσία λοιπόν.

Re-think Athens τιτλοφορείται η πρωτοβουλία μιας πολεοδομικής επέμβασης σε τμήμα του ιστορικού κέντρου της πόλης με «χορηγό» το Ίδρυμα Ωνάσης. Η ιδέα είναι να γίνει μια κυκλοφοριακή αναμόρφωση και επιμέρους ανάπλαση μιας περιοχής του κέντρου της Αθήνας, από την Αμαλίας μέχρι την Ομόνοια, με βασικό άξονα την Πανεπιστημίου και κύριο χαρακτηριστικό την ενίσχυση της κυκλοφορίας πεζών, ποδηλάτων και τραμ σε βάρος του αυτοκινήτου. Το Ίδρυμα θα καλύψει τα έξοδα και τις διαδικασίες του διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού και θα πληρώσει τις μελέτες που θα εκπονηθούν για την εκτέλεση του έργου. Μία δαπάνη δηλαδή 1 με 2 εκατομμύρια ευρώ. Δεν χρηματοδοτεί την κατασκευή του, που προϋπολογίζεται σε 200 εκατομμύρια ευρώ, ούτε στο επίπεδο της εθνικής συμμετοχής, αν τελικά αυτό συγχρηματοδοτηθεί από κοινοτικούς πόρους. Αυτός είναι και ο λόγος που έβαλα το «χορηγός» σε εισαγωγικά.

Τεκμηριωμένη γνώμη για την ιδέα δεν έχω, γιατί δεν δίνονται επαρκή στοιχεία για τις παραδοχές του σχεδιασμού. Οι όροι σχεδιασμού που προτείνει ο αγωνοθέτης είναι πολύ συγκεκριμένοι και η ελευθερία των μελετητών μάλλον θα περιοριστεί σε δευτερεύοντα στοιχεία αισθητικής. Επιφυλάξεις και κακά προαισθήματα, αρκετά. Μήπως, για παράδειγμα, μας προκύψει μια νέα τεράστια Τοσίτσα; Από την άλλη, σκέφτομαι ότι κανείς δεν θα χάσει από την πραγματοποίηση ενός διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για το κέντρο της πόλης μας. Ιδέες πολλές θα ακουστούν, μελέτες θα γίνουν, θα τσακωθούμε δημιουργικά και στο τέλος θα βγούμε σοφότεροι.

Πάντως ο εκκωφαντικός ήχος των τυμπάνων είναι δυσανάλογος με το μέγεθος της χορηγίας. Γιατί πώς να το κάνουμε. Όταν σκέφτεσαι Ωνάσης, θες-δε θες, θα σκεφτείς και Νιάρχος. Θα μεταφέρεις στο σήμερα τον μυθικό ανταγωνισμό και δεν θα αποφύγεις τη σύγκριση με το «Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος» στο Φάληρο, μια ανεκτίμητη δωρεά που κινείται σε επίπεδα εθνικής ευεργεσίας. Θα με ρωτήσετε: Έχει σημασία μια τέτοια σύγκριση; Ε, ναι, έχει! Γιατί αν πραγματικά θέλεις να βοηθήσεις τη ρημαγμένη πόλη και τους ταπεινωμένους κατοίκους της, σήκωσε, θαρραλέα και γενναιόδωρα, όλο το βάρος μιας ουσιαστικής ανάπλασης του κέντρου της, μιας και το χρεοκοπημένο κράτος για χρόνια θα στέκεται ανίκανο να το κάνει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News