Έπιασα τον Μάη με την οικογένεια και καλούς φίλους στα Γιάννενα, ή Ιωάννινα. Στον τόπο που στις 17 Ιανουαρίου του 1838 κρέμασαν τον Γεώργιο οι Οθωμανοί κατακτητές. Τον ονομαζόμενο πια Άγιο Γεώργιο τον Νέο, που απεικονίζεται στις εικόνες φορώντας φουστανέλα. Του πέρασαν θηλιά οι Μωαμεθανοί έξω από τα τείχη γιατί δεν απαρνήθηκε την πίστη του. Την Ορθοδοξία. Εκεί, στην παλιά αγορά, άφησε την τελευταία του αναπνοή. Εκεί έμεινε, νεκρός πια, κρεμασμένος για δύο μέρες. Θέαμα για τους περαστικούς. Το Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας των Καθολικών και άλλων Χριστιανικών δογμάτων είναι γεμάτο με ανθρώπους σαν και μας, με σώμα, αίμα και καρδιά, που παρέδωσαν ειρηνικά στους δήμιούς τους, τη ζωή τους για τα θρησκευτικά, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, για τα ιδεολογικά ή και τα φιλοσοφικά τους πιστεύω – όπως ο δικός μας Σωκράτης. Σπάνιο πράγμα στον καιρό μας.

Απόλαυσα λοιπόν την Πρωτομαγιά στα Ιωάννινα που είχα να επισκεφθώ είκοσι χρόνια. Εκεί όπου ζει μια άλλη Ελλάδα. Μια άλλη χώρα που δεν μοιάζει να έχει γνωρίσει τι θα πει βαθιά οικονομική κρίση. Τις τρεις αυτές μέρες αναζωογονήθηκα. Τα μαγαζιά ήταν γεμάτα με νεολαία, (υπάρχει Πανεπιστήμιο). Οι δρόμοι επίσης. Οι πλατείες. Τα σουβλατζίδικα (1 ευρώ το σουβλάκι), οι καφετέριες, το εξαιρετικό ξενοδοχείο που έμενα και που δεν είχε άδειο δωμάτιο. Κυριολεκτικά χαμός και ζωντάνια στην αγορά από εκπροσώπους όλων των οικονομικών βαθμίδων. Είχα πάρα πολύ καιρό να γευτώ τόση ανεμελιά. Ξεχάστηκα από τα προβλήματά μου. Περπάτησα στα στενά. Έκανα βόλτες στο μαγευτικό κάστρο. Γέλασα. Έφαγα ωραία. Ήπια παγωμένες μπύρες. Αλλά όταν γυρνούσα πίσω στο ξενοδοχείο και άνοιγα την τηλεόραση και άκουγα από τα δελτία ειδήσεων για την οικονομική κρίση, τους άνεργους, τους άστεγους, για τους κακούς «πλούσιους» που βγάζουν πάνω από 30.000 ευρώ τον χρόνο και πρέπει να πληρώσουν έκτακτη εισφορά (χωρίς να αφαιρούνται οι δηλωμένες εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία, οι νόμιμες αποδείξεις για τα δίδακτρα, το ενοίκιο, τα έξοδα για φαγητό και ρουχισμό και αναψυχή), είχα μία αίσθηση σαν να μην υπήρχε σύνδεση ανάμεσα στην πραγματικότητα που ζούσα και αυτά που εξέπεμπαν τα κανάλια. Και συνειδητοποίησα πόσο τυχεροί είναι οι κάτοικοι των Ιωαννίνων (και γενικά της επαρχίας απ' ό,τι ακούω), που δεν έχουν νιώσει ακόμα έντονα στο πετσί τους την οικονομική κρίση. Σκέφτηκα πως αν η κυβέρνηση αυτή μας γυρίσει -είτε επειδή το θέλει, είτε από ατύχημα- στη δραχμή ή στο «διπλό» όπως το λένε νόμισμα, οι εναπομείναντες τυχεροί που κατοικούν στην επαρχία -που είναι δόξα τω Θεώ αρκετοί – θα πάψουν να είναι πια τυχεροί και θα ακολουθήσουν εμάς, που ζούμε στις μεγάλες πόλεις, στον μουχλιασμένο γκρίζο θάλαμο που έξοδο δεν βλέπει ακόμα.

Γι' αυτό και χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή, αγαπητοί μου κυβερνήτες, στις άμεσα επόμενες κινήσεις σας, για να μην απογοητεύσετε όλους όσους ακόμα σας πιστεύουν και σας στηρίζουν (ίσως γιατί δεν έχουν υποστεί μεγάλη οικονομική καταστροφή), γιατί αν συμβεί και αυτό θα βρεθείτε και εσείς εκεί που είναι τώρα όσοι διαχειρίστηκαν πριν από σας τα κοινά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News