Η διαπίστωση ότι το ελληνικό οικονομικό πρόγραμμα δεν βγαίνει, δεν είναι ούτε σπουδαία – ούτε νέα. Τί να βγαίνει; Ένα πρόγραμμα που σχεδιάστηκε εξαρχής στραβά, σε μία χώρα που βυθίζεται κάθε ώρα που περνά, όλο και πιο βαθιά στην ύφεση, με αποτέλεσμα να τινάζονται στον αέρα όλες οι προβλέψεις και όλα τα σχέδια;

Προεκλογικά, συζητούσαμε γενικώς και αορίστως περί επαναδιαπραγμάτευσης. Μετεκλογικά, σε μία Ευρώπη που μετά βίας στέκεται ακόμη στα πόδια της, προσγειωθήκαμε (ως συνήθως) στη σκληρή πραγματικότητα. Τί απομένει; Μία και μόνο είναι η ρεαλιστική δυνατότητα που έχουμε: επιμήκυνση του προγράμματος προσαρμογής. Μόνο που, ακόμη και αυτή, κοστίζει μερικές δεκάδες δισεκατομμυρίων ευρώ. Ποιός θα τα βάλει; Εδώ ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα, 25 Ιουλίου 2012.

Ο Σαμαράς είπε χθες: “Θα έχουμε βελτιώσει τη θέση μας, εφ’ όσον δείξουμε ότι ξεκολλήσαμε, κάναμε βήματα, μειώνουμε τις αποκλίσεις από τους στόχους, κάποιες φορές ξεπερνάμε τους στόχους. Αν το επιτύχουμε αυτό, κανείς δεν μπορεί να μας αρνηθεί τις βελτιώσεις που ζητάμε.”

Εγώ λέω, ότι αυτό είναι το “καλό” σενάριο, γιατί προϋποθέτει να βγει όρθια η ευρωζώνη από τη μπόρα της Ισπανίας, που απειλεί να εξελιχθεί και σε μπόρα της Ιταλίας. Αλλά, ας υποθέσουμε ότι η ευρωζώνη αντέχει και ότι γύρω στις αρχές Σεπτεμβρίου καταλήγουν σε μία ανεκτή αξιολόγηση για την Ελλάδα οι Τροϊκανοί. Αυτό σημαίνει, ότι σε ένα μήνα από σήμερα ο Σαμαράς (όπως ο ίδιος εκτιμά σε κατ'ιδίαν συζητήσεις με πολιτικούς συντάκτες) θα ξεκινήσει μία μινι-εκστρατεία, με μπαράζ επαφών, επικοινωνιακή επίθεση και περιοδεία σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ώστε να βάλει στην επίσημη ατζέντα της Ευρώπης το αίτημα της Αθήνας για επιμήκυνση.

Οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ δεν είναι αφελείς, ούτε στενόμυαλοι και ξεροκέφαλοι, όπως τους παρουσιάζουν ορισμένοι (από άγνοια ή από σκοπιμότητα, ανάλογα με την περίπτωση) εδώ στην Ελλάδα. Γνωρίζουν εδώ και πολύ καιρό, ότι “το πρόγραμμα δεν βγαίνει”. Γνωρίζουν και ότι, αν η Ελλάδα καταβάλει μία στοιχειωδώς προσπάθεια να βελτιώσει την απόδοση (βλέπε φοροδιαφυγή) και να μειώσει το μέγεθος του κράτους της (βλέπε διαρθρωτικές αλλαγές), τότε θα αξίζει τον κόπο να στηριχθεί – όχι για το καλό των Ελλήνων, αλλά για το καλό του ευρώ.

Γνωρίζουν, επίσης, ότι σε μία τέτοια περίπτωση θα χρειαστούν – όπως προανέφερα – μερικές δεκάδες δισεκατομμυρίων ευρώ. Το Spiegel έγραψε τις προάλλες ότι με βάση εκτιμήσεις του ΔΝΤ, αυτό το ποσό θα είναι 10-50 δισ. Ευρώ. Μία έκθεση της ιαπωνικής Nomura ανέφερε ότι το ποσό θα είναι 30-40 δισ.ευρώ.

Έτσι κι αλλιώς, μιλάμε για αρκετά χρήματα, που ουδείς είναι έτοιμος να βγάλει με χαρά από την τσέπη του. Γι αυτό η Λαγκάρντ βιάστηκε να δηλώσει πρώτη ότι το ΔΝΤ έχει εξαντλήσει τα όριά του για χρηματοδότηση της Ελλάδας και οι Γερμανοί σπεύδουν να απαντήσουν, με το επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατό να βάλει παραπάνω χρήματα η Ευρώπη, εφόσον στην περίπτωση της χώρας μας το πρόγραμμα υποστηρίζεται από την Τρόικα. Αυτό που παρακολουθούμε είναι ένα “μπρα-ντε-φερ”. Ωστόσο, σε αυτό το σημείο έχω να σας μεταφέρω και μία χρήσιμη πληροφορία. Τόσο η Λαγκάρντ στην Ουάσιγκτον, όσο και οι αρμόδιοι της Κομισιόν στις Βρυξέλλες, λένε το ίδιο ακριβώς πράγμα εδώ τις τελευταίες ημέρες στους δημοσιογράφους – στις αυστηρά «off the record» συζητήσεις: ας ξεκινήσει η Ελλάδα τις διαρθρωτικές αλλαγές, ας χτυπήσει και τη φοροδιαφυγή και δε θα την αφήσουμε μόνη.

Είναι δευτερεύον, λοιπόν, τί λένε τώρα Βερολίνο και ΔΝΤ. Θα “μιλήσουν” πραγματικά, όταν θα έχουν διαπιστώσει πού πηγαίνει το ελληνικό καράβι στα τέλη Αυγούστου. Όταν θα έχουν σαφή εικόνα: εάν συνεχίζουμε να κρυβόμαστε και να παριστάνουμε ότι σχεδιάζουμε μεταρρυθμίσεις που ποτέ δεν υλοποιούμε, ή λάβαμε το “μήνυμα” ότι είμαστε με το ένα πόδι εκτός ευρώ και σοβαρευόμαστε.

Οι διαρθρωτικές αλλαγές δεν γίνονται χωρίς πόνο και το χτύπημα της φοροδιαφυγής δεν γίνεται χωρίς ξεβόλεμα. Τα ψέματα τελείωσαν. Η Τρόικα μας έρχεται αύριο για να εγκατασταθεί στην Αθήνα για κανένα μήνα. Στα τέλη Αυγούστου ή θα καταφέρουμε να ανοίξει στην Ευρώπη η συζήτηση για ένα ελληνικό πρόγραμμα “που βγαίνει” ή θα βάλουμε μπριγιαντίνη στα μαλλιά για να επιστρέψουμε καλοχτενισμένοι στην Ελλάδα του '60.  

   

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News