Στα πρόσφατα επεισόδια με το συσσίτιο της ντροπής της Χρυσής Αυγής μόνο για Έλληνες, ο Δήμαρχος Αθηναίων κέρδισε την τηλεοπτική μάχη, αλλά έχασε μία άλλη: τη μάχη της ουσίας. Ο κ. Καμίνης πολύ σωστά έκανε και κινητοποίησε τις αστυνομικές δυνάμεις για να αποτραπεί ένας ακόμα εξευτελισμός που θα ισοδυναμούσε με τις εικόνες ανήμπορων συμπολιτών μας, που θα καλούνταν να αποδείξουν την ελληνικότητά τους με αντάλλαγμα ένα πιάτο φαΐ. Αυτό που θα συνέβαινε με ευθύνη της Χρυσής Αυγής θα ήταν εγκληματικό προσβάλλοντας βάναυσα όχι μόνο την αξία της ισότητας, αλλά και το δικαίωμα όλων, ανεξαρτήτως χρώματος ή φυλής, να έχουν πρόσβαση σε ένα προϊόν φιλανθρωπίας, όπως ένα συσσίτιο.

Άκουσα με προσοχή τον κύριο Καμίνη στα κανάλια. Και τον άκουσα να επαναλαμβάνει το επιχείρημα ότι "οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής ουδέποτε ζήτησαν και ούτε πήραν την άδεια του Δήμου Αθηναίων για μία τέτοια ενέργεια στην πλατεία Συντάγματος". Και αναρωτήθηκα: αυτό θα έπρεπε να είναι η προμετωπίδα των επιχειρημάτων για να υπερασπιστεί ο κ. Καμίνης την κατά τ' άλλα ορθή απόφασή του να διαλύσει την πρωτοβουλία των Χρυσαυγιτών στο Σύνταγμα; Ο Δήμαρχος Αθηναίων -μιλώντας μεταξύ άλλων και στον ALPHA- επέμενε ξανά και ξανά ότι το συσσίτιο της Χρυσής Αυγής ήταν παράνομο γιατί δεν είχε την άδεια του Δήμου. Και γι' αυτόν τον λόγο ο κ. Καμίνης αποφάσισε -όπως είπε- την καταστολή της. Κατά την άποψή μου αυτό ήταν το πλέον επουσιώδες επιχείρημα που θα μπορούσε να επικαλεστεί ο κ. Καμίνης μπροστά στην ουσία, η οποία με μεγάλη μου λύπη είδα να υστερεί σε μεγάλο βαθμό στη ρητορική του Δημάρχου.

Ο κ. Καμίνης -και ο κάθε Δημοκράτης Δήμαρχος Αθηναίων- όφειλε να ακυρώσει μία τέτοια ενέργεια της Χρυσής Αυγής, οπουδήποτε κι αν γινόταν. Όχι μόνο στο Σύνταγμα, αλλά και στην πλέον υποβαθμισμένη γειτονιά της Αθήνας. Και όφειλε να το κάνει όχι γιατί οι Χρυσαυγίτες δεν ζήτησαν απλά την άδεια του Δήμου, όπως είδα να επιμένει ξανά και ξανά ο κ. Καμίνης. Αλλά γιατί στην πραγματικότητα η διάκριση μόνο για Έλληνες -ή μόνο για Χριστιανούς, ενδεχομένως, στο μέλλον- είναι ο νούμερο ένα λόγος που πρέπει ως κράτος, ως πολιτεία και ως πολίτες να βρισκόμαστε απέναντι σε τέτοιες ενέργειες με φιλανθρωπινό επικάλυμμα, αλλά με έντονα διχαστικό χρώμα.

Σε μία δημόσια συζήτηση που οι Χρυσαυγίτες στα μάτια πολλών αγαθών και δυστυχώς -τολμώ να πω- ευκολόπιστων κερδίζει συνεχώς το παιχνίδι της επικοινωνίας, ο Δήμαρχος Αθηναίων κατήγγειλε το συσσίτιο της Χρυσής Αυγής στο Σύνταγμα υπερπροβάλλοντας την παράμετρο του "νόμου και τάξη" που θέλησε να πιστώσει ως επιτυχία της δημοτικής αρχής. Υποπτεύομαι ότι θα είχε τους λόγους του για να το κάνει αυτό. Ίσως για να αμβλύνει τις δυσάρεστες εντυπώσεις των κατοίκων και επισκεπτών από τη γενικευμένη κατάσταση αναρχίας που κυριαρχεί στο κέντρο της Αθήνας με ευθύνη της δημοτικής αρχής του κ. Καμίνη. (Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που έχω σκοπό να θίξω σύντομα, ευκαιρίας δοθείσης).

Το αποτέλεσμα όμως είναι πως είτε από λάθος είτε από αμέλεια, ο Δήμαρχος Αθηναίων εστίασε περισσότερο στο γεγονός ότι "έσπασε τον τσαμπουκά" των Χρυσαυγιτών όπως τον άκουσα να λέει με καμάρι ξανά και ξανά, και όχι τόσο όσο θα έπρεπε στην ουσία του προβλήματος, δηλαδή στους όρους ρατσισμού που εγκαθιδρύουν στο κοινωνικό υποσυνείδητο πρωτοβουλίες όπως αυτές της Χρυσής Αυγής. Ο Δήμαρχος Αθηναίων ορθώς απέτρεψε το συσσίτιο, όμως ο βασικός λόγος τον οποίον επικαλέστηκε ότι το έκανε, ελάχιστα αποδόμησε πολιτικά τις πρακτικές της Χρυσής Αυγής. Θα έλεγα ίσως το αντίθετο: τις ενδυνάμωσε, δίνοντας λαβή στους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής να προπαγανδίζουν το "θεάρεστο κοινωφελές έργο τους", χωρίς τελικά να μιλά κανείς για την ταμπακέρα: η οποία δεν είναι προφανώς το αν ζήτησαν ή όχι την άδεια του κ. Καμίνη για όλο αυτό, αλλά για το πώς η φιλανθρωπία ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε Έλληνες ή μη, και -κατ' επέκτασιν- άξιους ή μη για μία μερίδα ψευτο-ελεημοσύνης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News