Αλλάζουν οι χρονιές, αλλάζουν όμως και οι ατμόσφαιρες κι όσο κι αν το αμείλικτο ημερολόγιο επιμένει, μια αίσθηση «ντε και καλά γιορτές» την έχουμε —ομολογείστε το. Άλλα λέει η ημερομηνία κι άλλα υπαγορεύει το ζοφερό γύρω τριγύρω και δεν αρκούν τα λαμπιόνια και τα γκλινγκλόν άσματα για να ξεκινήσει το γκρέιντερ του πνεύματος των Χριστουγέννων: πάθαμε Χριστούγεννα, ρε, κι όχι μόνο εμείς.

Οι Τάρανδοι φερειπείν, αφού έγιναν επιτοίχιο σύνθημα (…Μ’ έκανες τάρανδο…) στη Θεσσαλονίκη όλη τη χρονιά, με τι μούτρα να πλησιάσουν και πώς να εντοπίσουν στίγμα; Ένα GPS ταρανδικό σίγουρα θα υπάρχει αλλά δεν αρκεί. Οι υψηλοί ρύποι από το άναμμα των τζακιών στην ατμόσφαιρα μάλλον τους αποπροσανατόλισαν, έπαθαν Χριστούγεννα κι έτσι κάποιοι ανοιχτομάτηδες Βρετανοί ισχυρίζονται ότι τους φωτογράφισαν πάνω από το Λέστερ – όμως άλλο Λέστερ κι άλλο Κάτω Τούμπα, τι κι αν και στα δύο δοξάστηκε ο Ζαγοράκης.

Ο Αϊ Βασίλης ο Σάντα χοχοχό σίγουρα κάτι θα μυρίστηκε και πούν' τος… Υπεριπτάμενος ανά τις καμινάδες της χώρας όλο και θα τον πήραν τα σκάγια από κανένα σκρίνιο της γιαγιάς (με τα σεμεδάκια μαζί), καμιά καιόμενη βιβλιοθήκη (με όλη τη σειρά γυναικείας λογοτεχνίας «Κλάψτε, πήγε μ’ άλλη ο γκόμενος»), καμιά φλεγόμενη εγκυκλοπαίδεια. Με τόσες μηνιαίες δόσεις την είχε πάρει ο μπαμπάς, σε μια βραδιά κάηκε – μόνο τα σκληρά πλαστικά εξώφυλλα γλίτωσαν και ίσως να κάνουν για σουβέρ. Κάποιοι — μέχρι και σ’ αυτό λίγο τοπικιστές– ονόμασαν το φαινόμενο Θεσσαλομίχλη. Κι αν ο μαϊμού cocacolaγενής Άγιος, που βρήκε Πόντιο τον εκ Καισαρείας original και του πήρε τον ρόλο, έψαχνε να κάνει είσοδο εντυπωσιακή από καπνοδόχο (τις έχει αυτές τις αμερικανιές ο Τζίντζερ Ρότζερς), πού ν’ ανακαλύψει κάποια μη ρυπογόνα δίοδο; Έπαθε κι αυτός Χριστούγεννα βαριάς μορφής… Και δε φάνηκε και ψυχολογικά δεν είναι στα καλά του – είναι πεισμένος ότι μας ψεκάζουν. Μπορεί να πήρε το μάτι του τίποτα κυράδες σε κομμωτήριο προ εορτών κι άντε να τον πείσεις πως έχει άδικο…

Έπαθαν ευτυχώς Χριστούγεννα ελαφράς μορφής χωρίς περαιτέρω επιπλοκές οι γηραιές κυρίες των εράνων αγάπης (με συστολή τις είδα να ζητούν τον όποιο οβολό από τους ουκ αν λάβοις…), οι καταναλωτές (ουκ αν δώσοις αλλά μόνο βλέποις εις ανάμνησιν), οι ρεβεγιονόπληκτοι γκουρμέδες (ανακάλυψαν ξανά το μπρουτάλ και τη μαγεία της χοιρινής τηγανιάς), ακόμη και οι official καλαντιστές των συλλόγων με τα μαντιναδικά μνημεία στιχουργικής παρά τω προέδρω, μετά την είσοδο Σμαραγδή στα mantinada charts.

Παρά τη γενικευμένη επιδημία, υπάρχουν και κάποιοι που δεν έπαθαν Χριστούγεννα. Τίποτα δε τους άγγιξε, παρέμειναν απρόσβλητοι με δείγματα διαρκούς ανοσίας (Χριστό δεν καταλαβαίνουν, σιγά μην καταλάβουν Χριστούγεννα) και συνεχίζουν απτόητοι: όλοι της κοπής Μη…χάλι και Το…μπούλο…γλου, ο Φρόστι κι ο Σνούφελ, η θερμαινόμενη στουρνάρεια πισίνα, τα προγράμματα της τηλεόρασης που υποδέχονται και θα υποδέχονται για πάντα το 2005 και η κατάρα που έστειλε ο Θεός στον πλανήτη σε μορφή γλιντς τραγουδιού, το "Last Christmas", εκείνων των φλωροπερμανάντ Wham από το 1983.

Οι γνωρίζοντες τα μαγικά και τα τέρμινα πάντως λένε πως ακόμη και η χειρότερη επιδημία σε τριάντα χρόνια ξορκίζεται και με μιαν ελπίδα ζει ο άνθρωπος: λέτε να ξεμπερδεύουμε τουλάχιστον του χρόνου ή Whamατα και άστα;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News