Ο Μιθριδάτης ο Στ΄ ο Ευπάτωρ, βασιλιάς του Πόντου (ναι, υπήρξε και Πόντιος βασιλιάς…) από το 120 έως το 63 π.Χ., σπουδαίος αντίπαλος της ρωμαϊκής επέκτασης στην Ανατολή, από τον φόβο δηλητηρίασής του -λέει ο μύθος- έπαιρνε μικρές αυξανόμενες μη θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου, με αποτέλεσμα να αναπτύξει τελικά ανοσία.

Αυτή η βαθμιαία εξοικείωση με το δηλητήριο ονομάστηκε μιθριδατισμός και πάνε περίπου πέντε και παραπάνω χρόνια, από την αρχή της κρίσης, που σιγά-σιγά έχει αναπτυχθεί στη χώρα όλη η φαινομενολογία ενός μιθριδατισμού σε μια ιδιαίτερη εκδοχή.

Το δηλητήριο, με το οποίο αναγκαστήκαμε να εξοικειωθούμε, δεν ήταν άλλο από το χρονικό σημείο-ορόσημο, το επόμενο τέρμινο, την προσεχή αναμενόμενη αποκλειστική προθεσμία για τα σοβαρά και τα σπουδαία, που κυρίως άλλοι για μας θα καθορίσουν. Με όποιο διακύβευμα κάθε φορά (από την επιβίωση μέχρι την επανεκκίνηση, ανάλογα με τη γωνία οπτικής του καθενός), εκπαιδευτήκαμε και συνηθίσαμε βαθμιαία από Eurogroup σε Eurogroup, από αξιολόγηση σε αξιολόγηση κι από εκλογές σε εκλογές, σ' ένα ύπουλο παιχνίδι αναμονής μέχρι το επόμενο τέρμινο, το επόμενο κομβικό σημείο, την επόμενη κρίσιμη στιγμή.

Ο μιθριδατισμός του Χρόνου έγινε έξη και καθημερινότητα, και εξοικειωμένοι έως απαθείς πια (ειδικά οι χρήστες των δελτίων ειδήσεων) αναμένουμε. Το επόμενο Euroworking Group, το επόμενο Eurogroup, την 9η Απριλίου για την οποία τόσα θρυλούνται και πάει λέγοντας… Μια Χώρα στο περίμενε… Θαρρείς και η ζωή είναι αναμονή, αδράνεια, ακινησία μέχρι το επόμενο τέρμινο, την επόμενη προθεσμία, το επόμενο τελεσίγραφο.

Ίσως, βέβαια, αυτός να είναι ο στόχος -να εξοικειωθούμε τόσο με το δηλητηριώδες βίωμα της αναμονής και της ακινησίας ώστε, αναμένοντας αδρανείς μοιρολάτρες έως ασκούμενοι πενθούντες, να δεχτούμε εύκολα, αδιαμαρτύρητα ή και λυτρωτικά όποια εκδοχή επόμενης μέρας φέρουν οι συσχετισμοί τόσων παραγόντων (συμπεριλαμβανομένων και κάποιων, που συνήθως παραλείπονται από τους δημοσιολογούντες, όπως η ιδεοληψία, η βλακεία και η τύχη).

Πάντως, εκείνος ο Πόντιος βασιλιάς, ο Μιθριδάτης, μετά την ήττα του από τον Πομπήιο, αποπειράθηκε, λέει ο μύθος, να αυτοκτονήσει με δηλητήριο αλλά δεν τα κατάφερε εξαιτίας της ανοσίας που είχε αναπτύξει. Αναγκάστηκε τότε να ζητήσει από έναν μισθοφόρο να τον διαπεράσει με το σπαθί…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News