Θα προσπαθήσω να σας αφηγηθώ την ιστορία όσο το δυνατόν απλούστερα: Μία ιταλική εταιρεία με εδρα το Μιλάνο και 750 πλοία στο νηολόγιο της σχεδιάζει και εκτελεί δρομολόγια σε μία γραμμή που δεν υπήρχε μέχρι την είσοδό της: Από τη Ραβέννα στη Βόρειο Ιταλία ως την Κόρινθο 80 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Οι Έλληνες φορτηγατζήδες προτιμούν τη γραμμή γιατί είναι φτηνότερη, «βγαίνουν» πιο ψηλά στην «μπότα» της Ιταλίας, πιο κοντά στα μέγάλα εμπορικά κέντρα του Μιλάνο, του Τορίνο και της κεντρικής Ευρώπης και κυρίως αποφεύγουν το αθλιο κομμάτι του δρόμου Αθήνα-Πάτρα, αυτό δηλαδή που είναι πιο κοντά στην Πάτρα, είναι στενό και δεν προσφέρεται για φορτηγά. Το εισιτήριο είναι φθηνότερο από ότι των πλοίων της γραμμής Πάτρα-Αγκώνα που φεύγουν από την Πάτρα και για το γεγονός ότι τα πλοία ROPAX 1, ROPAX 2 είναι Ro-Ro δηλαδή απλά οχηματαγωγά.

Φυσικά υπάρχει και ένας άλλος λόγος: τα βρετανικής σημαίας πλοία της ιταλικής εταιρείας απασχολούν 32 Ρουμάνους ναυτικούς που σύμφωνα με την ιταλική συλλογική σύμβαση παίρνουν ως 5.000 ευρώ μάξιμουμ (ο πλοίαρχος) μισθό.
Έρχονται λοιπόν οι συνδικαλιστές της ΠΝΟ και λένε ότι εδώ πρόκειται για ένα κλασσικό παράδειγμα dumping των μισθών, επικαλούνται μία ρήτρα μίας σύμβασης της Αθήνας που προβλέπει ότι στα πορθμεία πρέπει να εφαρμοστούν οι μάλλον ευνοϊκές ρυθμίσεις και καταλήγουν στο μάλλον αυθαίρετο συμπέρασμα ότι για να αποπλεύσει το πλοίο θα πρέπει η ιταλική εταιρεία να προσλάβει 55 (μάξιμουμ) έως 42 (μίνιμουμ) Έλληνες ναυτικούς. Αν το πλοίο ξεκινούσε από την Ελλάδα και η ρύθμιση των θεμάτων προσωπικού υπόκειτο στον ελληνικό νόμο, όπως των άλλων πλοίων (εδώ είναι το «ζουμί») τότε, προσοχή, δεν θα δημιουργείτο «αθέμιτος ανταγωνισμός». Για ποιόν; Μα για τις εταιρείες της Πάτρας, τους Έλληνες πλοιοκτήτες που απειλούνται από την εξαγγελία της Ιταλικής εταιρείας να δρομολογήσει και δύο πλοία με ελληνικά πληρώματα σε αντίστοιχα δρομολόγια προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στους εγχώριους «νταβατζήδες».

Ενα δικαστήριο της Αθήνας και ενα δικαστήριο του Πειραιά συζητησαν το κατά πόσο η ΠΝΟ με την δική της ερμηνεία του νόμου θα μπορούσε να αποκλείσει τον απόπλου ενός ευρωπαϊκού πλοίου. Έχουν προηγηθεί οι βενζινάδες του Εβρου (εναντίον των Βούλγαρων βενζινάδων), οι αγρότες των Σερρών (πάλι εναντίον των Βούλγαρων) οπότε το παράδειγμα της ΠΝΟ μάλλον ακολουθεί την «τρέχουσα κουλτούρα» της καλά προστατευμένης απο το κρατος εγχώριας οικονομίας. Η ΠΝΟ μάλιστα πριν προχωρήσει σε οποιαδήποτε συνδικαλιστική ενέργεια ενημερώνει το υπουργείο Ανάπτυξης (σπουδαία ανάπτυξη!), ενώ οι δικαστές που βγάζουν τις αποφάσεις μαθαίνω (εις δόξαν της ανεξαρτητης δικαιοσύνης ) οτι περνάνε περισσότερη ώρα στα τηλέφωνα παρά στην έδρα. Οι Ιταλοί πλοιοκτήτες και οι 32 Ρουμάνοι ναυτικοί φυσικά δεν ψηφίζουν.

Το δικαστήριο του Πειραιά αποφασισε οτι είναι παράνομη η παρακώλυση συγκοινωνιών της ΠΝΟ, που δεν προσέφυγε στα δικαστήρια για να αποδείξει οτι εκείνη ερμηνεύει σωστά το πλαίσιο που υποτίθεται επικαλείται.

Ο κ. Χρυσοχοίδης καλείται να εφαρμόσει το νόμο. Και να δείξει και με αυτόν τον τρόπο αν η χώρα αξίζει να ξεφύγει απο τη χρεoκοπία.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News