Παρά τη χθεσινή εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών, που απαγόρευε ουσιαστικά το άτυπο δημοψήφισμα για το νερό, οι Θεσσαλονικείς σήμερα προσέρχονται κανονικά στις κάλπες. Μάλιστα, σύμφωνα με αρκετούς εθελοντές, οι οποίοι ενημερώνουν τον κόσμο έξω από τα εκλογικά τμήματα, η χθεσινή απαγόρευση ουσιαστικά τους βοήθησε. Το θέμα για το δημοψήφισμα έπαιξε στις ειδήσεις -τηλεοπτικές εννοείται!- και ο ντόρος που δημιουργήθηκε ενεργοποίησε αρκετούς πολίτες που αγνοούσαν το άτυπο δημοψήφισμα για την ιδιωτικοποίηση ή όχι της ΕΥΑΘ.

Από νωρίς το πρωί, στα δύο σχολεία της Ικτίνου, στο κέντρο της πόλης, ο κόσμος ψηφίζει και στις τρεις κάλπες. Παρότι οι αστυνομικοί δεν προέβησαν σε συλλήψεις, ή δεν εμπόδισαν το στήσιμο της κάλπης έξω από τις σχολικές αυλές, ορισμένοι καταστηματάρχες της Ικτίνου αντέδρασαν διότι θεώρησαν ότι η κάλπη καταλαμβάνει χώρο από τα τραπεζάκια τους! Τελικώς, κάποια μηχανάκια, που είχαν παρκάρει παράνομα στο πεζοδρόμιο, απομακρύνθηκαν, και η κάλπη στήθηκε ανάμεσα σε δυο δέντρα. «Είτε ψηφίσεις Ναι είτε ψηφίσεις Όχι, πρόκειται για μια πράξη αντίστασης. Αντίσταση ενάντια στον αυταρχισμό του Μιχελάκη», μου λέει ο Γιώργος, εθελοντής της σημερινής διαδικασίας.

Γενικότερα, περίπου 1.400 εθελοντές εγγράφτηκαν για να βοηθήσουν στη ψηφοφορία. Οι κάλπες και τα τυπωμένα ψηδοδέλτια ήταν ευγενική χορηγία της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας, ενώ οι εκλογικοί κατάλογοι δόθηκαν από τους Δήμους. Σε μερικά εκλογικά τμήματα προέκυψε μια μικρή ένταση, όταν οι αστυνομικοί αρνήθηκαν να δώσουν τα κλειδιά για τις κάλπες, καθότι δεν είχαν ενημερωθεί να μην εμποδίσουν τη διαδικασία. Με την επέμβαση δικηγόρου τελικώς το πρόβλημα λύθηκε. Συνομιλώντας με τη συντονίστρια του άτυπου δημοψηφίσματος, στη γραμμή ενημέρωσης των πολιτών (2313-318194), μου είπε ότι σε όλα τα εκλογικά τμήματα δεν υπήρξε κανένα ευτράπελο, εκτός από τη Σίνδο, όπου μια κυρία που διαφωνούσε με το άτυπο δημοψήφισμα απείλησε ότι θα τους καταγγείλει.

«Αν το αποτέλεσμα είναι συντριπτικά Όχι, τότε θα είναι ένα πολύ δυνατό πολιτικό εργαλείο για να εμποδίσουμε την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ», μου εξηγεί η εικοσιεξάχρονη Ευδοκία, μέλος της κίνησης των 136. Τη ρωτάω αν το δημοψήφισμα έχει ισχύ, από τη στιγμή που απουσιάζει ο θεσμικός του χαρακτήρας. «Το σωματείο της ΕΥΑΘ από το 2007 προσπαθεί να διεξάγει δημοψήφισμα για το νερό και συνεχώς πέφτει σε τοίχο. Μπορεί πράγματι να μην έχει θεσμικό χαρακτήρα, ωστόσο ποιος αρνείται ότι είναι ένα βήμα για καλύτερη δημοκρατία; To νερό είναι δημόσιο αγαθό όχι εμπόρευμα για να πουληθεί». Εκείνη τη στιγμή, μια ηλικιωμένη κυρία δίπλα της, με μαγκούρα και μαντήλι στα μαλλιά, λέει χαμογελώντας, με επαναστατική διάθεση, σε μια άλλη εθελόντρια, «δώσε μου δέκα κορίτσι μου! Δέκα 'Οχι, να τα ρίξω όλα μέσα».

Παρόμοια κατάταστη επικρατεί και στο Δημαρχείο, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, όπου οι ετεροδημότες, με την επίδειξη λογαριασμού (που είναι στο όνομά τους) και την ταυτότητά τους παίρνουν μέρος στην ψηφοφορία για το νερό. Μέχρι τις 10.00, είχαν ψηφίσει 89 άτομα. «Είμαι από την Καβάλα, μένω Άνω Τούμπα, και ήρθα να ρίξω ψήφο διαμαρτηρίας. Πού ακούστηκε ξανά να ιδιωτικοποιείται το νερό;», μου είπε έξαλλη μια κυρία, κοντά στα σαράντα, η οποία με τράβηξε από τον ώμο για να κάνει δήλωση, όταν έμαθε ότι είμαι δημοσιογράφος. Στο άλλο της χέρι, κρατούσε το μικρό της κοριτσάκι…

Στα εκατό περίπου άτομα που ρώτησα, δε βρήκα ούτε έναν που να είναι υπέρ της ιδιωτικοποίησης του νερού. Επιχειρήματα από την άλλη μεριά δεν αλίευσα για να προτάξω. Κινδυνεύω κιόλας να με κατηγορήσουν ότι μεροληπτώ. Αλλά τώρα, που έφτασα σπίτι μου, μετά από τρεις ώρες στα εκλογικά κέντρα, δεν μπορώ να ξεδιψάσω από τη βρύση. Πολύ απλά, γιατί το νερό της Θεσσαλονίκης δεν πίνεται. Κι αυτό είναι που με ανησυχεί περισσότερο. Ότι ο «πόλεμος του νερού» κρύβει τη μεγαλύτερη αλήθεια: την κάκιστη ποιότητά του. Κι αυτό είναι το πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News