Έχω αρκετή κιμωλία ακόμη στους πνεύμονές μου από τον καιρό που δίδαξα κι εγώ στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση και αρκετές εικόνες στο μυαλό μου από το τι συμβαίνει μέσα στην τάξη και μέσα στο «γραφείο». Άμα ζήσεις από κοντά την κατάσταση καθημερινά απορείς για παράδειγμα πώς κάποιοι εκπαιδευτικοί δέχονται να γίνουν διευθυντές με τις συνθήκες εργασίας που τους προσφέρονται.

Απορείς επίσης πώς άλλοι εκπαιδευτικοί δέχονται αυτό τον καιρό να συνοδεύσουν παιδιά σε πολυήμερες εκδρομές όταν είναι εντελώς ακάλυπτοι από τους νόμους απέναντι στην Υπηρεσία τους αλλά κυρίως απέναντι στους γονείς. Και στις δυο περιπτώσεις οι άνθρωποι κάνουν ό,τι κάνουν από καλή διάθεση (σας διαβεβαιώ πως ούτε τα λίγα παραπάνω χρήματα ούτε οι πολλές επιπλέον ευθύνες αντισταθμίζουν το ένα το άλλο στην περίπτωση ενός διευθυντή σχολείου, αντίθετα με άλλες διευθυντικές θέσεις στο Δημόσιο) και για να μη χάσουν οι μαθητές τους την εκδρομή, στερούνται όχι μόνο τον ύπνο τους αλλά και τα δικά τους παιδιά ενώ επιβαρύνουν με την απουσία τους τη δική τους οικογένεια.

Επιπλέον οι καθηγητές στο Λύκειο κυρίως, ζουν (και συμμετέχουν σε ένα βαθμό) την αγωνία των παιδιών πριν τις Πανελλήνιες. Ήδη κάποια παιδιά μου είχαν εκφράσει την ανησυχία τους γιατί άκουσαν ότι με τις οικονομίες που αποφάσισε να κάνει το Υπουργείο οι καθηγητές, που θα διορθώνουν τα γραπτά και τα σχέδιά τους, θα είναι ακόμη πιο δυσαρεστημένοι από πέρυσι και ίσως ακόμη πιο βιαστικοί στην κρίση τους προκειμένου να βγάλουν περισσότερα γραπτά. Ναι αυτή την εποχή λίγες εβδομάδες πια πριν τις εξετάσεις που, κακώς βέβαια, εκείνα και οι γονείς τους θεωρούν ότι θα αποφασίσουν την έκβαση μιας ζωής, όσοι θα εξεταστούν είναι πολλοί ευαίσθητοι στο παραμικρό που γίνεται ή έστω ακούγεται.

Και δεν μπορώ να καταλάβω πώς αυτοί οι συνδικαλιστές της Ο.Λ.Μ.Ε., λες και δεν έχουν περάσει ποτέ από σχολείο, ούτε απέξω, ξανάρχισαν τις απειλές ότι αν δεν τα βρουν σήμερα με την Υπουργό θα έχουμε κινητοποιήσεις στις Πανελλήνιες και να ξαναστήνεται το κλασικό σκηνικό των επαγγελματιών της διεκδίκησης που εκβιάζουν με ομήρους πάντα τους πιο αδύνατους και συχνά και αθώους. Στις Πανελλήνιες δεν έχει διακόπτες να τους κατεβάσεις ούτε σκουπίδια να τ’ αφήσεις έξω από τις πόρτες μας. Έχει παιδιά και τους καθηγητές τους. Που οι καθηγητές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχουν καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να κρατήσουν σε καλή κατάσταση ένα δημόσιο μηχανισμό (εξετάσεων, έστω) όταν έχουμε δει πώς κατάντησαν αντίστοιχα οι ιδιώτες σχολάρχες και εκπαιδευτικοί, με τα θέματα να αποκαλύπτονται έναντι αδράς αμοιβής από πριν, τις εξετάσεις για την απόκτηση του πανάκριβου ΙΒ (International Baccalaureate) που συνήθως μόνο πλουσιόπαιδα μπορούν να το πολιορκήσουν.

Πώς τολμούν λοιπόν να παίζουν εκεί στην Ο.Λ.Μ.Ε. με κάτι που είναι κατάκτηση όλων των εκπαιδευτικών και με την αγωνία των παιδιών, έστω και για μια ημέρα; Δεν υπάρχουν δηλαδή άλλες ημέρες για απεργία από την τόσο ευαίσθητη Ο.Λ.Μ.Ε.; Ευαίσθητη; Χμμ, εγώ δεν τους άκουσα ποτέ να πιέζουν ειλικρινά και πραγματικά αφόρητα, για εκείνους τους διορισμένους στα χαρτιά, σε δυσπρόσιτα μέρη της Ελλάδας αλλά σκανδαλωδώς κουρνιασμένους δίπλα στο καλοριφέρ σε κεντρικά γραφεία μεγάλων πόλεων ενώ εγκολπώνονται και τα μόρια του δυσπρόσιτου τόπου. Ούτε να λένε μια κουβέντα για εκείνους που έφευγαν από τα σχολεία του Αι Στράτη και ξεχνούσαν, λες και ήταν φαντάροι, να γυρίσουν, άσε πια για εκείνη την περίφημη αξιολόγηση.

Να βγάλουν λοιπόν από το απεργιακό ημερολόγιο οι «συνδικάλες» τις Πανελλήνιες, γιατί θα φέρουν σε μεγάλο δίλημμα και τους καθηγητές συναδέλφους τους που έτρωγαν όλο το χρόνο τη σκόνη της κιμωλίας από τους πίνακες για να ολοκληρώσουν την ύλη και να είναι δίπλα στα παιδιά. Να σκεφθεί αντίστοιχα και η κ. Υπουργός, ότι δεν κάνουμε (ψευτο)οικονομίες σε τέτοια θέματα, και ότι αν όχι τίποτ’ άλλο είναι μεγάλη και εύθραυστη η βιτρίνα την Πανελληνίων για να γίνουν εκεί οι όποιες μουτζούρες και ας ανακοινώσουν από σήμερα και οι δυο πλευρές πως τα παιδιά μπορούν να κοιμούνται ήσυχα, όσο ήσυχα βέβαια τους το επιτρέπει το τέρας των εξετάσεων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News