Αποκλείεται να μην έχεις λάβει κάποιο μήνυμα από φίλους, γνωστούς, συναδέλφους, από συγγενή σου. Να, μια τόση δα αγγελία που πουλάει «κάτι», με αντάλλαγμα «λίγη ζωή ακόμη».

Τους τελευταίους μήνες έχουν πληθύνει δραματικά αυτές οι αγγελίες, τις λαμβάνουμε σωρηδόν. Στα κείμενα αυτά δεν υπάρχει καμία ντροπή για τον αποστολέα, υπάρχει μόνο η ανάγκη, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, της συντήρησης για κάτι. Ταυτόχρονα, οι αγγελίες αυτές έχουν μέσα τους μια συστολή, μια ευγένεια ψυχής. Άλλωστε, πρόκειται μόνο για υλικό ξεπούλημα, όχι για deal ζωής, δεν είναι «σκότωμα» της αξιοπρέπειας. Τα μικρά αυτά κείμενα έχουν σταλεί από πραγματική ανάγκη, από αγώνα για επιβίωση.

Έχουν σταλεί μαζικά, «παιδιά, όποιος μπορεί να βοηθήσει», όταν είσαι απελπισμένος βλέπεις στους αποδέκτες του mail σου κάποιον πιθανό «σωτήρα» σου. Εντός ή εκτός εισαγωγικών. Κάποιον που θα σου δώσει αυτό που ζητάς, που θα δώσει παράταση στο όποιο όνειρο, που τείνει να γίνει φριχτός εφιάλτης.

Κάποιος «σκοτώνει» κάτι επειδή, για παράδειγμα, η μητέρα του παλεύει με τον καρκίνο. Άλλος ξεπουλάει κάτι – που ήξερες τη λαχτάρα με την οποία το απέκτησε – επειδή τα παιδιά του, οσονούπω, δεν θα έχουν να φάνε. Πολύς κόσμος που γνωρίζεις γράφει αγγελία για να πουλήσει κάτι, γράφει για να ζητήσει βοήθεια, «καθότι τελείωσαν τα χρήματα, είμαστε σε απελπιστική κατάσταση, πρέπει να πάρουμε φάρμακα, να συνεχιστούν οι θεραπείες – help». Ή, «ο μικρός Νικόλας σε λίγο δεν θα έχει φαγητό», είτε «είμαι ένα χρόνο στην ανεργία». Υπάρχουν πολλές αντίστοιχες αγγελίες, με παρόμοιες ιστορίες, παράλληλες ζωές και κοινό παρονομαστή: Την έλλειψη χρημάτων, την ξεγυμνωμένη φτώχεια, την ανάγκη. Δεν πρόκειται για τσάμπα ζητιανιά από τεμπελιά, υπάρχει λόγος και είναι σοβαρός. Λέγεται, με μια λέξη, «επιβίωση».

Αλήθεια, πόσο πιο δραματική μπορεί να γίνει μια έκκληση για ζωή; Αυτά τα μέιλ – που κάποιοι βολεμένοι αποδέκτες, ακόμη και σήμερα, τα προσπερνούν και τα διαγράφουν χωρίς καν να τα διαβάσουν – κουβαλάνε κραυγές απελπισίας, με περίσσια, όμως, ψυχική δύναμη, σε μια ζωή εν κινδύνω.

Πίσω από βιαστικά συντεταγμένες γραμμές κάποιας «εκ των έσω» αγγελίας τύπου «Πωλείται όπως είναι», ελλοχεύουν προσωπικά και οικογενειακά δράματα. Στα receive των mail μας παλεύουν ζωές να σταθούν στα πόδια τους, να γεμίσουν τα στομάχια τους, να βάλουν στα σώματά τους φάρμακα, δραστικές ουσίες γενοσήμων ή πρωτότυπων.

Θυμάμαι κάποτε τις αγγελίες που «γύριζαν» από mailbox σε inbox και δεν είχαν καμία σχέση με τις σημερινές. Κάποιος πουλούσε το ήδη ακριβό αυτοκίνητό του για να πάρει κάποιο άλλο, πιο φινετσάτο, πιο glamour, πιο γρήγορο. Άλλος έβγαζε σε πλειστηριασμό το πανάκριβο ρολόι του επειδή, απλώς, του θύμιζε την πρώην γκόμενά του.

Το lifestyle, όμως, ξεφούσκωσε απότομα. Έκανε μπουμ και τίναξε ζωές στον αέρα, τις σκόρπισε στον άνεμο της βίαιης οικονομικής αλλαγής, της κρίσης. Κι έμειναν ξεκρέμαστα τα κουφάρια μιας ζωής που, πλέον, δεν θέλει κανένας, επειδή δεν τρώγονται.

Τώρα, πια, λαμβάνουμε mail που κραυγάζουν από αγωνία για ζήση. Ίσως από εδώ και στο εξής οι ζωές μας να χωράνε σε πέντε αράδες, σε σαράντα λέξεις ζήτησης. Πιθανώς, στο εξής, οι ζωές μας να είναι περιχαρακωμένες μόνο μέσα σε αγγελίες, «πωλείται όσο-όσο».

Οι αγγελίες της ζωής μας, για τη ζωή μας.

Γι’ αυτό «Ζητείται, επειγόντως, κράτος που θα μας κρατήσει εν ζωή, που θα εξαλείψει αυτές τις αγγελίες, δίδεται αδρά αμοιβή ψήφων στις επόμενες εκλογές. Σας παρακαλώ, βοηθήστε με. Πληροφορίες, εντός»…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News