Οι Έλληνες οδηγούμε όπως ζούμε: εγωιστικά.

Βγαίνουμε στον δρόμο και θεωρούμε ότι ο δρόμος μάς ανήκει και ότι φυσικά τίποτε κακό δεν πρόκειται να μας συμβεί. Ποτέ.

Θα παραβιάσουμε το κόκκινο και θα αδιαφορήσουμε για το STOP. Θα κάνουμε σφήνες στις λεωφόρους, σαν να παίζουμε σε σκηνή χολιγουντιανής καταδίωξης, θα τρέξουμε σαν τον άνεμο στα στενότερα στενά της Κυψέλης και θα τσακίσουμε όποιο ανυποψίαστο γατάκι πεταχτεί μπροστά μας. Θα οδηγήσουμε αργά και βασανιστικά στην αριστερή λωρίδα της Συγγρού ή της Εθνικής, δημιουργώντας ένα τρελό κομβόι εκνευρισμένων οδηγών αλλά και τη μαγιά για την πρόκληση ατυχήματος.

Κι εδώ να αναφέρω, έτσι, για τα πρακτικά, ότι σε πολλές χώρες του εξωτερικού υπάρχουν αυστηρότατα όρια μίνιμουμ ταχύτητας.

Στην Ελλάδα, όμως, θέλουμε να ζούμε εκτός ορίων, γιατί είμαστε ωραίοι και μάγκες.

Και γι’ αυτό είμαστε πρώτοι στους νεκρούς από τροχαία ατυχήματα στην Ε.Ε.

Την περασμένη χρονιά αυτοί οι νεκροί ήταν 861, ενώ το α’ εξάμηνο του 2014, 346.

Κι αυτά είναι υποτίθεται τα «καλά μας» στατιστικά, τα μειωμένα. 

Και δεν χρειάζεται να αναφέρω πόσες εκατοντάδες είναι οι άνθρωποι που μένουν ανάπηροι από τροχαία ατυχήματα. Από την κακιά την ώρα.

Και δεν χρειάζεται να αναφέρω πόσο άγριος και ανείπωτος είναι ο πόνος γι' αυτόν που χάνει έναν άνθρωπο τόσο ξαφνικά και τόσο βίαια. Πόσο μάλλον αν είναι το θύμα μια ανοησίας, μιας μαγκιάς, ενός ποτού για τον δρόμο… Τι έκφραση κι αυτή. Ένα ποτό για τον δρόμο…

Όσοι έχετε ζήσει αυτόν τον πόνο ξέρετε.

Οι υπόλοιποι εύχομαι να μη μάθετε ποτέ.

Και θα βοηθούσε αρκετά αν όλοι απλώς οδηγούσαμε με λιγότερη μαγκιά και περισσότερο μυαλό.

Υ.Γ.: Ένα από τα πιο συγκλονιστικά διαφημιστικά για τη γρήγορη οδήγηση, που έχω δει είναι αυτό…

Και να σας προειδοποιήσω ότι κάνει το στομάχι κόμπο. Και τα μάτια τσούζουν και η καρδιά μουδιάζει. Κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες στην Ιρλανδία όπου τα θύματα των τροχαίων λόγω υπερβολικής ταχύτητας ήταν -από την αρχή της χρονιάς, έως και τη μέρα προβολής του σποτ- 31. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News