Όπως έχω επανειλημμένα υποστηρίξει η μοναδική ουσιαστική μεταρρύθμιση που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση είναι η δραματική μείωση του κράτους (συμπεριλαμβανομένης και της μείωσης των λεγόμενων «αμυντικών» δαπανών). Αυτό συνεπάγεται το κλείσιμο εκατοντάδων δημόσιων και ημιδημόσιων οργανισμών και τις απολύσεις φυσικά του προσωπικού τους. Όμως αυτό είναι κάτι στο οποίο όλα τα πολιτικά κόμματα, παλιά και νέα, αντιτίθενται.

Στην Ελλάδα της τάχα «πολυφωνίας» και του «πλουραλισμού», δεν υπάρχει ούτε ένα πολιτικό κόμμα το οποίο να προβάλλει αυτήν την ατζέντα. Για όλα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα η μόνη αιτιολογία που δικαιολογεί την απόλυση δημοσίου υπαλλήλου είναι αν ο τελευταίος έχει υποπέσει σε ποινικό δικαίωμα. Το γεγονός ότι κάποιος άλλος φορέας του ιδιωτικού τομέα μπορεί να επιτελει το έργο φτηνότερα, πιο παραγωγικά και πιο δημιουργικά σε σχέση με τον δημόσιο φορέα, δεν επαρκεί, σύμφωνα με την κρατούσα λογική, για το κλεισίμο του τελευταίου και την απόλυση του προσωπικού του.

Στην Ελλάδα των αντιμεταρρυθμιστών, ένας δημόσιος υπάλληλος δεν πρόκειται ποτέ να ακούσει την φράση την οποία όσοι από μας εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα έχουμε ακούσει άπειρες φορές (ο υπογράφων 4 φορές): «Μπορείτε σας παρακαλώ να περάσετε από το λογιστήριο;».

Αυτή είναι η ατζέντα στην οποία συμφώνησαν και συμφωνούν όλα τα κόμματα που λαμβάνουν μέρος στις εκλογές της Κυριακής.

Αυτή είναι επίσης η πολιτική -και όχι το Μνημόνιο- που οδήγησαν στην καταστροφή του ιδιωτικού τομέα, το κλείσιμο επιχειρήσων και τη δημιουργία 1,5 εκ. ανέργων, σχεδόν εξ ολοκλήρου προερχομένων από τον ιδιωτικο τομέα.

Αυτό συνέβη με δύο τρόπους: Με την επιβολή φορολογίας και με την έκδοση βραχυπρόθεσμων ομολόγων (που υποχρεώνονται οι τράπεζες να αγοράζουν) για την κάλυψη των αναγκών του δημόσιου τομέα. Αμφότερα τα μέτρα ξεζουμίζουν την πολύτιμη ρευστότητα που είναι τόσο αναγκαία για τη λειτουργία της ιδιωτικής οικονομίας με τα γνωστά αρνητικά αποτελέσματα.

Όλες αυτές οι αρνητικές συνέπειες θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, όπως είχαν ανάλυσει σε ένα πολύ σημαντικό άρθρο τους στην Καθημερινή οι Γιώργος Μπήτρος και Τάσος Αβραντίνης, με την απόλυση όλων των δημοσίων υπαλλήλων που είτε προσελήφθησαν παράνομα (εκτος ΑΣΕΠ) την τελευταία δεκαετία, καθώς και αυτών που ανήκουν σε δημόσιους φορείς που πρόκειται να κλείσουν. «Το τίμημα των μη απολύσεων στον δημόσιο τομέα, που αποτελεί συνειδητή επιλογή του πολιτικού συστήματος, την οποία δυστυχώς ανέχεται και η τρόικα, είναι πολύ βαρύ για την κοινωνία» κατέληγαν οι συγγραφείς…

Προκαλεί μεγάλη και άδικη φορολογία στα εισοδήματα των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων, φορολογία η οποία απλώς «κουκουλώνει» πρόσκαιρα τα ελλείμματα που δημιουργούν οι εκατοντάδες χιλιάδες υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι. Οδηγεί στην ανεργία διπλάσιους ή και τριπλάσιους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος γονατίζει από τους φόρους και αναγκάζεται να περιορίζει τις θέσεις εργασίας ή τους μισθούς των εργαζομένων του. Και τέλος, παρατείνει την ύφεση στην οικονομία, γιατί ο δημόσιος τομέας διαχειρίζεται πιο αναποτελεσματικά τα χρήματα των φορολογουμένων.

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από ποιο κόμμα κερδίσει και ανεξάρτητα από ποιο ή ποια κόμματα σχηματίσουν κυβέρνηση, οι εκλογές της Κυριακής αποτελούν τον θρίαμβο της Αντιμεταρρυθμιστικής Αντεπανάστασης. Αντί λοιπόν οι οπαδοί των μεταρρυθμίσεων να αναλώνουν χρόνο και φαιά ουσία αναλύοντας ποιο κόμμα θα φέρει τη μεγαλύτερη μιζέρια στη χώρα, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο να ξεκινήσουν τις διεργασίες για τη δημιουργία ενός πραγματικού μεταρρυθμιστικού φορέα, που θα λάβει μέρος στις εκλογές που μάλλον θα ακολουθήσουν σε λίγο χρονικό διάστημα μετά τις εκλογές της Κυριακής.   

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News